Ο συγκατοικος μου( φαλλοκρατικό αλλά αληθινό)

Δε θέλω καλά κορίτσια.
Πόρνες θέλω.

Στην τελική,

τα καλά κορίτσια,
αποτυχημένες πουτάνες
είναι.

Άνθρωπε αγάπα (my style version)

μου κανουν παρεα χωρις να ειναι εδω.
χωρις να τους εχω δει.
Ισως να ηταν οι μεγαλυτεροι μπασταρδοι.
Δε με νοιαζει.
Τα ειπαν καλα
Τα εγραψαν σωστα.
Για καποιο λογο
δε γινεται
να εισαι ματαιοδοξος
και να γραψεις σπουδαιο βιβλιο.
Ομορφο , μπορει.
Πολυδιαβασμενο , επισης.
Αλλα
για να γραψεις
αληθινό βιβλιο
πρεπει
να μη μπορεις
να ξεφυγεις
απ' αυτο.

Από εκείνο
που κάνει
τον άνθρωπο
άνθρωπο.

Οι εξυπνάδες
χύνονται στον βάλτο.

χάσε το μυαλό
αλλά
κράτα
τον
αναπτήρα
σου.

Προς Τριανδρια.
αργα.
Σουρωμενα.
Κατι αντιρρησεις.

Καπου του ειχα πει ρε.
Στραβωσε.
Καλα εκανε.
Αμα ηθελε.
Εγω δεν ηθελα.
Κατεβηκα.Περπατησα.
Μισαωρο.
Οι μαγκιες πληρωνονται.
Ο χοντρος καχύποπτος ας ψοφησει.
Και αδυνατος να ηταν παλι να ψοφουσε.
Οι καριοληδες να γινουν λιπασμα.

Μόλις μπήκα
του 'πα πως δεν εχω λεφτά
και θα περιμενει ενα λεπτό σα φτασουμε.
Αμα δεν του 'λεγα κουβεντα
τι θα έκανε?
Δεν θα περίμενε τα λεφτάκια του?

Θα ζησω.

ίσως,
χωρίς ονειρα.

κάθομαι μπροστά στο pc αλλάζω σελίδες
κολλάω
διαβάζω μπλογκς
βλέπω τσόντες
κοιτάω την οθόνη σα χάνος

''σταμάτα πια.
Τοσες ωρες πάνω από τον υπολογιστη.
Δεν εχεις κανένα ενδιαφέρον?''

''ασχολήσου με σένα.
Θες να με κάνεις καλύτερο ανθρωπο?
Γίνε εσύ καλυτερος ανθρωπος
και απο τη ζήλια μου και μονο
θα βελτιωθω.
Ασχολουμαι μ' ο,τι με βοηθάει να συνεχίζω''

Την ίδια ώρα δίπλωνα κάτι πλυμένες πετσέτες.
Δεν ήμουν ο απομακρος φιλόσοφος
δεν ήμουν μπροστά στο pc
δεν ήμουν μέλος κουρασμένου ζευγαριού

ήμουν
αυτός
που δίπλωνε
τις πετσέτες.
Κι έβαζε
τη μία καλτσα
στην άλλη


ενώ το μυαλό
έπαιζε παιχνίδια

ενδιαφερομαι για μενα
που κοιτα εσενα

λες εσύ
ακούω εγώ

παιχνιδι φαινεται

δεν ειμαι τοσο καλος για να αντεξω την καλοσυνη σου

και στο σκάκι με κερδίζεις συνηθως.

μη τρελαινεσαι γιατι δε χρειαζεται

το ψωμι
ειναι
κομμενο
και οι συνειδησεις
έχουν πάει για ύπνο
απο νωρις

Ποιος ορφέας και ποια ευρυδίκη?

δε σε ψάχνω πουθενά
Ετσι έρχεσαι.
Αυτή σε φερνει
(η αναγκη)

να σταθούν
ακίνητα
μετεωρα
να ενώσουν
το κοσμο
που εφτιαξαν
τα ματια μας
μια φορά για πάντα


Επέλεξε
το απολυτο
και πέσε
αλλά
σιγουρος να'σαι
πως το απολυτο
συντηρείς

Στον ψυχίατρο θα πλήρωνα γι' αυτό

κι όταν δεν ηρθα
εκει
που δεν επρεπε
να μην ειμαι,

με περίμενε
να με στολίσει
με το δικό μου γκρεμό

δε
θυμαμαι
καν
πως μιλησα.

δε ήξερα το παραμικρό.
κι ούτε εμαθα κάτι.

Κινούμαι
άτακτα
βρέχοντας
τυχαίες ρίζες
που νομιζουν πλαστικά πως είναι

τρομαχτική
ηρεμία
κι αδυναμία


εύρεσης
σταθερου
ρυθμού

Κι οι βομβες
στις Χιροσίμες και στα Ναγκασάκια
λίγο διήρκεσαν.

Αλλά,
όλοι τις θυμούνται.



Πως μετριέται ο χρόνος?

μια περιγραφή

ημουν έξω και επινα με τον Πάρη και τη Λευκή
συζητουσαμε για κοινωνιες , εξελιξη αυτών και αν πρεπει να ψηφίζουμε
Υποστηριζα πως οι κοινωνικες αλλαγες ερχονται σαν το ιππικό.Οταν είναι πολύ αργά.Οταν εχουν προκυψει νέα προβλήματα.

Αλλαξαμε και μπαρ
φάγαμε κι ενα σαντουιτσάκι
και μ' άφησε εξω απο την πολυκατοικία που μένω
γύρω στις δυομιση τη νυχτα.

Στην είσοδο
ειχε κουρνιάσει μια κοπελιτσα.
Μαύρο μακρύ μαλλί με τρελές μπούκλες, ψηλή με ψηλά πόδια , ομορφο προσωπο .
Εμενα περιμενε.
Την ξύπνησα και της είπα να ερθει επάνω να κοιμηθεί.
Οχι μαζί μου.
Καθισα λίγο μαζί της ,
έπλυνα τα δόντια μου ,
της έδωσα ένα σεντόνι
και πήγα στο δωματιο μου.
Σε λίγο ήρθε.
''Να κοιμηθω μαζι σου?''με ρώτησε.
''Οχι''.
''Μια τελευταια φορά.Για την ενέργεια''
''Σε παρακαλω άσε με να κοιμηθώ''
''Μια τελευταία φορά''
''Σε παρακαλώ.Θέλω να κοιμηθώ.Άσε με.Καλή σου νύχτα''.
Με παρακαλούσε.
Σιχαίνομαι να με παρακαλάνε.
Το βρίσκω εξευτελιστικό.
Και για εκεινον που παρακαλαει
και για τον άλλο που κάνει χάρη.
αυτοσεβασμός τίποτα.

Έπινε καφέ όταν ξύπνησα.
Καθισα μπροστα στον υπολογιστη και δε μιλούσα.
Ημουν ακομα βαρύς από τον ύπνο
και δεν είχα και κάτι να της πω.
''Πες κάτι. Μη γίνεσαι κακός'' μου 'πε.
''Δεν έχω κάτι να πω.
Και δε σου 'πα εγώ να έρθεις.
Μονη σου το αποφάσισες''.
Ένιωθα δυνατός.
Που είχα ένα κοριτσακι λουκούμι
και δεν του πήδηξα την καρδιά.
ήταν ερωτευμένη με μένα.
Εγω όμως δεν ήμουν.
Δε μπορούσα να εκμεταλλεύτω τα συναισθήματα της.
Το 'πα στον φίλο μου τον Βαγγέλη
και μου 'πε πως έκανα μαλακία που δεν την πήδηξα.
''Αφού ρε μαλάκα
το κοριτσακι
ειναι ερωτευμενο μαζι μου
και δε γουσταρω να την μπερδευω κι αλλο με γαμήσια και τετοια''του 'πα.

Αυτο που δεν είπα
είναι
πως ένιωσα και μια λεπτή αίσθηση γλυκιάς εξουσίας με το συμβάν.
Τη σιχαίνομαι κι αυτή.

τώρα που είμαι σε εγρήγορση να σας πω τα εξης:

εκεί που νιωθουμε σιγουρια
μας ικανοποιουν τον εγωισμο

εκει που νιωθουμε ανασφαλεια
τριγυριζει το ερείπιο του εαυτού μας

εκεί που σβήνουν τα φώτα
να παρακαλατε για ύπνο χωρίς όνειρα

εκεί που σερβίρουν φτηνά ποτά
να πίνετε τον κώλο σας

εκεί
που η μέρα
δε διαφέρει
από τη νύχτα
είσαι
εσύ

τουλάχιστον

θα ήθελα πολύ να ήμουν
ιδιαίτερος
ταλαντούχος
μοναδικός

να καλούσαν εμένα
για να τους κάνω
να νιώθουν σπουδαίοι

αλλά είμαι
της λαϊκής

του ''τίποτα σπουδαίο''

μόνο κάνω κρακ τα δαχτυλά μου
μπας και ξυπνήσει καμιά
ιδιαιτερότητα
που θα λήξει
τώρα

Ορισμός

ποιηση
ειναι
η αχρονη
εκεινη γραμμη
που εφαπτεται
(προσωρινά)
στο παρον

Is this love ?

εισαι η καλυτερη του κοσμου

και σ' αγαπάω
περισσότερο κι απο το διάολο όταν λείπεις





να τρέξω μακριά σου

να μπλεχτώ στο τίποτα

κάτι

να μείνει ζωντανό

ό,τι θες εσύ





''μου πετάς το μπαλάκι'' λες

μόνο
να υποκλιθώ
στην καρδιά μου
θέλω

και να κοιμάμαι

έχοντας
τον κώλο σου
στην παλάμη μου
και την ανάσα σου
να ζεσταίνει το στήθος μου.

έχω καιρό να γαμήσω

λες
μ' αρέσει το τραγούδι που έβαλες

μ' ενα αριστερό κλικ

δεν ερχεσαι για κανα 69?
εκεί να δεις γούστα

όλη
την ομορφιά
αυτού
του κόσμου
θα γευτούμε
χωρίς
προσπάθεια

γιάτρεψε με αν τολμας
αρρωστησε με αν μπόρεις

ψέμματα.

μόνοι μας
γιατρευόμαστε
και
αρρωσταίνουμε

πολιτισμος και πολιτισμικοτητα

έπινα απο το μεσημερι
σπίτι,
μπύρες.

μετά μαύρα
και μπύρες
έξω
στο δρόμο
στο κέντρο της πόλης
βαλαωρίτου
εκει που πάνε όλοι

είχε συναυλία
τζάμπα
όλοι ορθιοι κι έκοβαν ο ένας τον άλλο
κανείς δε χόρευε

στεκομασταν στην άκρη
σουρώναμε
και μαστουρώναμε

μετά παίζαμε μπάλα με τ' άδεια κουτάκια της μπύρας

το βασικό γκρουπ ήταν γνωστοι μου.
έκανα φασαρία μονος μου.
χορευα
πηδουσα σα το κατσίκι
κλωτσούσα το φίλο μου

τα 'χα πάρει
με τους νεκρους
που ηταν παντού τριγύρω.

φυγαμε

πηγαμε σ' ενα μπαρ εκει κοντα
μου σύστησαν την κόρη του Βούγια
είπα τ' ονομα μου κι εφυγα

δε θυμαμαι πως γυρισα σπίτι

ο συγκάτοικος κατι μου είπε
''Δε γαμιεσαι ρε''
και το εννοουσα
δε θυμαμαι τι απάντησε
αλλά τρελάθηκα:
''Πήδηξες τρεις γκόμενες σε μία εβδομάδα και την είδες''
''Κι εσύ δεν πηδάς εδω και τέσσερις μήνες και γι' αυτο είσαι έτσι''
''Σε γάμαω κι εσενα και τη μανα σου ο,τι ωρα θες.''
''θα μου κλασεις τ' αρχίδια''
''Ο,τι ωρα θες .Κι εσενα και τη μανα σου''
''Εισαι πολυ λίγος'' μου 'πε.
''Αυριο φεύγω από το σπίτι''
''Στ' αρχίδια μου''

Πήγα επλυνα ενα τηγάνι για να ηρεμήσω
Δεν έπιασε αλλά, το τηγάνι ηταν πλέον καθαρό.

Ξάπλωσα
''που θα μεινω αυριο?''

κοιμηθηκα

ξύπνησα

''τζάμπα τον έκραξα''
τύψεις

''θα φύγεις τελικά ?'' με ρώτησε όταν ξύπνησε
''που να τρέχω τώρα'' του 'πα

δε μαθαίνουμε απο τις αποτυχίες μας
αλλά
από τις επιτυχίες.

Η ευτυχία μας
αυξάνεται
κάνοντας παρέα
με άτομα ευτυχισμένα.

Δεν τα λέω εγω αυτα.
Έρευνες πανεπιστημιακών
έρχονται να καταρρίψουν
απόψεις που υποστήριζαν το αντίθετο:

μαθαινουμε από τις αποτυχίες

γινόμαστε ευτυχέστεροι
όταν οι τριγύρω μας
ειναι δυστυχισμένοι

Διαφωνώ

μαθαίνουμε
και από τις επιτυχίες
και από τις αποτυχίες.


'Οσο για την ευτυχία,
είναι
εντελώς
μη προβλέψιμο
φαινόμενο.

Και δεν καταλαβαίνω
γιατί πρέπει να υπάρχει αυτό το ή.
γιατί δεν το αντικαθιστούμε με το και.

Η επιστήμη
οφείλει
να ενώνει τον κόσμο
και όχι
να τον θρυμματίζει.

το χαμογελο σου

δύο αυτοκίνητα τρακάρανε

η σερβιτόρα σκόνταψε
κι έριξε ενα τζιν τόνικ με πολύ στιμμένο
( όπως το ένιωσα αργότερα στη μπλούζα μου)

η διπλανή παρέα
είχε απλωθεί τόσο
που κάποιους
θα τους βόλευε περισσότερο
αν άφηναν
το ποτό τους
στο τραπέζι μας

όλ' αυτά
συνέβαιναν
σ' έναν κόσμο
που δε μ' αφορούσε
καθόλου


Θεέ μου!

χαμογελούσες συνέχεια
και ντρεπόμουν
από χαρά

Απόλυτα μιλάμε τώρα

όταν είσαι λίγο πάνω από τα τριάντα
η αλήθεια
δεν αντιμετωπίζεται δίχως καταχρήσεις

εφόσον δεν είσαι καλόγερος


επιμύθιο:ειναι αυτό το '' εε .. και.. τι έγινε?'' που μόνο με εξωτερική βοήθεια αντιμετωπιζεται.

πιάνο όμως δε ξέρω

je suis deux personnes
et nous ne vivons pas avec tranquillement
Chaque pensee et une combat
Je suis mon allie
je suis mon enemie
Il 'n'y a pas de personne qui me sais meilleure qu' moi meme
Il 'n'y a pas de personne qui me surpise plus de moi meme


Συμπέρασμα:και τα γαλλικά μου για τον πουτσο είναι

Μια ερωτηση έκανα

ναι
σιγουρα
στανταρντ
βεβαια ρε
εννοειται
αν μη τι αλλο
καλά τρελαθηκες?
με τίποτα
μπορει
εξαρταται
ισως
αν
υπο προϋποθεσεις

μ' είχε απορροφήσει το γαλάζιο του κενού

τέτοια ώρα ήταν ίδια ώρα.Απόλυτα φυσιολογικό , θα πείτε. Βιάζεστε όμως. Σας είπαμε πότε? πού? Και ούτε πρόκειται γιατί θα προδίδαμε το μυστικό που μας εμπιστεύτηκε .
Είμαστε αθώοι μα όχι αφελείς. Γέλοιοι και δε μας νοιάζει.Γνωρίζουμε να καλύπτουμε τα νώτα μας καλύτερα κι από σκαφτό μπικίνι.Αγνοούμε τις προκλήσεις του παρόντος και πορευομάστε το δύσβατο δρόμο των κατσικιών.''Εστι τοις λογος την αρετην ναίειν δυσαμβάτοις επί πέτραις''.
Δε μας νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι, πως κερδίζουν στην καθημερινοτητα και πως χλευάζουν τα ιερά των αστέγων. Εξάλλου σ' εμας , στον τόπο μας , δεν έχουμε άστεγους. Βασικά , πουθενά δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν άστεγοι-με εξαιρεση το Παρισι που ειναι στυλ το να κοιμασαι στο μετρό- μιας και οι υπαρχουσες κατοικιες υπερκαλυπτουν τις πληθυσμιακες αναγκες.
Λύσαμε το προβλημα της στεγασης με τον ίδιο τρόπο που λύνεται κάθε πρόβλημα. Επιστημονική μελετη και καλή διαθεση από τα μέλη της κοινωνιας μας.Τι πειράζει αν κοιμηθει ένας αγνωστος στον καναπέ του σπιτιού μου? Με τόση αποξένωση μόνο καλό κάνουν τέτοιες πρωτοβουλίες. Φέρνουν στο φως μια ξεχασμένη πτυχή της φύσης μας. Μπορούμε να είμαστε λιγότερο σκούπιδια απ' όσο έχουμε γίνει. Συνείδηση θέλει και υπόταγη στον εσωτερικό διάλογο.Μείνετε σιωπηλοί για μία ώρα και θα νιώσετε αυτό που σας λέω.
Να βλέπετε με τ' αυτιά και τότε θα έχετε κάθε δικαίωμα να φωνάξετε '' τι ακούν τα μάτια μου''. Μέχρι τότε οι τρελίτσες είναι εκ του ασφαλούς και 'μεις δε μασάμε παρά όση τροφή είναι αναγκαία για την επιβιωση.

αφού δε τηλεφωνεί , ας γραψω ένα ποίημα για κείνη

δεν ειναι τα φτερα
τα ονειρα
οι κρεμαστοι κηποι
και το κολυμπι σε βάθρες.

ούτε η καύλα
τα ιδρωμενα σεντονια
τα ταξίδια σ' εξωτικα μέρη.

το χάμογελο
που βολεύεται στο προσωπο μου σαν ακούω τη φωνή σου
η απώλεια αισθησης χρόνου
όταν περπατάς στο πλαϊ μου
κι ο τρόπος
που ρίχνεις τα μαλλιά σου στον δεξί σου ώμο