ανάληψη

αντίο γαλάζιοι ουρανοί.

πρέπει να εξαντλήσω το πετρέλαιο.
να καπνισω
οσο περισσοτερο μπορω
μεχρι να μου πει ο γιατρος
να το κοψω

χρειάζομ' εμπειρία.
τα παπουτσια μου τρύπησαν
σα τα ενιωσα δικα μου

στο πλαστικό και στους αριθμούς
να αφιερωθώ

κυλάνε τα πόδια μου σε υδάτινες σκάλες
δίχως πόρτες και τοίχους

η στάχτη δε ζητάει δάκρυα,

αφού κάηκε χωρίς προσδοκίες.

σβήνω καλά τα τσιγάρα μου

ενοχλητικός
ο καπνός
που σιγοκαίει
ακόμα
και μετά το τέλος.

ανάσταση

κόβω συνειδητά βόλτες
στο υπόϋπέρασυνείδητο

προσπαθώντας να διατηρήσω την έμπνευση
τον έρωτα που τη φυγή έχει λιμάνι

ειμαι εδώ και προσπαθώ

πάντα λιγότερο απ' οσο μπορώ
πάντα όσο γίνεται καθε στιγμή

θεοί , διάβολοι
με κερνάνε αηδίες κι αμβροσίες

από λίγο πιο ψηλά ζουζούνι φαίνομαι
όποτε βλέπω μυρμήγκι με φροντίδα το πατάω

είναι εκείνος που δεν έχω κάτι σπουδαίο να κάνω ποτέ
ν' αναπαραχθω μόνο ήρθα

ας κόψουν οι σπουδαίοι τα σκοινιά