κατσε να στριψω ένα τελευταίο

η γιορτη μας γαργαλάει τα φτερά
κρυφοκοιτά στο τίποτα για σιγουριά για σημασία
στις μετρήσιμες ανοησιες
σε κάτι θλιβερες μη ανακυκλωσιμες στιγμες

στις ζεστές μοναχικές φυλακές


Δεν ηταν αγωνας  αυτός.
Μια λατρεία για τη χημεία
εξελίσσοντας το χάος .



 

διασχίζω το τίποτα κατ' επιλογήν

Συνέχεια προσπαθώ να βελτιωθώ.
Δε προσπαθω.Θέλω.
Δηλαδη όταν καθομαι μονος
και σκεφτεται το μυαλο κι ακούω εγω       θέλω να βελτιώνομαι συνεχώς.
Τέλειος ποτέ.
Και το ξέρω.
Και προσπαθω.
Να γίνω αυτό που ήμουν πριν να γίνω.
Πριν την αρχή δηλαδη.
Επειδή άμα αρχίσει ,
αρχίζει και να κυλάει
και μαζι κυλαει κι ο χρόνος.
Παράλληλα.
Κι απο τις αγκαλιές τους πάντα γεννιεται κάτι.Ακραίο.
Κουασιμόδοι και Αφροδίτες.


 Η μουσική σκοτώνει το θηρίο.
Κι η ελλειψη άλλου ανθρώπου .
θέλει εναλλάγές.
Θέλει συνεχείς αναίμακτες αλλαγές ρυθμού.
Δηλαδή βόλτες στις βιτρίνες  και στα παρθένα δάση.

Χάθηκα.
Ευτυχώς είμαι σπίτι μου.

Ντόπες

αγνός ξανά

βρέφη κυλάνε
ενήλικες σαχλαμαρίζουν με τη ψυχή τους

οι αισθήσεις μπλοκαρισμένες από τ' απειρα ερεθισματα
ξεχωρίζουν
τ' άστρα-αναγκαστικά , με τόσο σκοτάδι λάμπουν περισσότερο.


Σταματήσαν τα σκατά μας να  μοσχοβολάν
σαν αρχίσαμε να χέζουμε στη χέστρα.

Εκει που πρεπει .