Τυχαια αναταση μιας παραπλευρης επικαιροτητας

Σκοτωσαν κατα λαθος τον γειτονα που δεν ειχαμε αλλαξει ουτε ενα γεια τοσο καιρο.
Κατι αλητες με μπλε και πηλικια ηταν.
Οσο ζουσε μου ζαλιζε τον ερωτα με τις διαφορες προστυχοτιποτενιες χροιες νεαρων πορνοτραγουδιστριων.

Ο θανατος ηταν οτι πιο ζωντανο του 'κατσε .

Οι μερες ολονων γεμισαν χρωμα κι εχθρους.
Φταινε αυτοι για την απληστη ανημπορια μας.

Καπως ετσι πρεπει να ειναι ο παραδεισος.

Ενας για ολους- εν αγνοια του ενος και χωρις τη συγκαταθεση αυτου.
Ολοι για εναν- τον ενα που κανεις δεν τον προσεχε επειδη ηταν υπερκομπλεξικομαλθακουλης οσο ζουσε.

Μα τωρα πλημμυρισε φως η πολη απο το χαμο του.
Εγινε ηρωας αθελα του.
Ηταν τυχερος.
Η σφαιρα θα μπορουσε να περασει διπλα του και να 'ταν σπιτι και ν' ακουγε στα τερματα εκεινα τα χαζοτραγουδα.
Ενω ετσι μπορει και να παρει κανας δρομος τ' ονομα του.

Ανυπομονω.
Πότε θα ηρωποιηθει η απο πανω που τρεχει με τα τακουνια απο δωματιο σε δωματιο χαχανιζοντας ?
Να γεμισουμε ηρωες.
Τους εχει αναγκη η κοινωνια.

Κι εγω χρειαζομαι  ησυχια.