5.1.24

 Δε ξέρω που είναι το παραπέρα

                                                 αλλά

                                                 πήγα

12.6.23

Τώρα.

 Χάνω τις λέξεις.

Την ικανότητα έκφρασης.

Ποτάμια καθημερινότητας

Πουτάνα καθημερινότητα.

Οι αλλαγές που δεν αντιλαμβάνομαι.

Και το λεξιλόγιο περιορίζεται.

Με πενήντα λέξεις ζω.

Κι ελπίζω να τα καταφέρω ο μαλάκας.

Με πενήντα λέξεις μέχρι το ταμείο ανεργίας πας ψηλέ.

Ξαναγεννιούνται άραγε οι λέξεις?

Μπας και ξαναβγεί

 από το υπόγειο ο ήλιος 

και στείλει το τίποτα μου

 στο πιο ψηλό σκοτάδι.


3.6.17

εκει που σμίγει η μοναξιά με την ανάγκη
και
οι αισθήσεις λένε πως δεν υπάρχει τώρα μοναξιά.

 αυτο το λενε αγαπη.

μόνος  ειμαι ανυπαρκτος.
όταν δυο ματια με αντικρύζουν οφείλω να ειμαι ξεκαθαρος απεναντι τους

όταν παιδικά μάτια αντιμετωπίζω
το παιδι μεσα μου
εκφράζει
από   καρδιάς
την εμπειρία της αποτυχίας





25.2.17

κουζού

στρογγυλοκαθισα στο μηδεν και δε λεω να κουνηθω
οκ
μονο που το μηδεν
θελει κατι αρχιδια ΝΑ

ευτυχώς,
συμπαθω τους ανθρωπους

5.1.17

δεν επιθυμώ να χαραμίζω το χρονο μου για οτιδήποτε,
ενω την ιδια ωρα θα μπορουσα να αγαπάω
και να μ'αγαπάν.

κάθε στιγμή
είναι ευκαιρία
για να εκφρασω
την αγάπη μου
και την ευγνωμοσυνη

και να συνεχίσω το δρόμο μου.

26.11.16

ηρεμία δε σημαινει οχι ενταση

καθ' οδον για την εξελιξη
αποδεχομαι συνεχεια
καθε νεο διαφορετικο
αρκει να ειναι ηρεμο , πολιτισμενο

3.5.16

πόναει η πλατη απο την ξεκουραση
ο νους βγηκε απο τη συνηθεια

σα με κυνηγάω
μου γενναω προβληματα

η συνεχης ροη  οριζει
ποση ελευθερια αντέχω

το κεφάλι μου  γεννησε έρπη
η καρδια ωκεανούς

το καλο καταχωνιασμενο μεσα μου
και γω βαριεμαι να το ψαξω


16.4.16

ροή

Η επιθυμία
γίνεται ανάγκη ,
κι αν δεν πραγματωθεί
μέχρι τότε ,
εμμονή

6.2.16

ονειρομανής

13.10.15

ο ουρανός είναι πάντα ωραίος

11.10.15

που κάθεται η μπίλια

που θα κάτσει η μπίλια



6.1.15

Μαθαινουμε ν' αγαπαμε μονο οταν εχει φυγει ο άλλος
Οσο είμαστε  μαζι  , κανουμε συμφωνιες .
Όταν χωρισουμε , 
κι η πληγή καθαρίσει το σκοτάδι των επιθυμιών,
η μνημη της αγάπης ειναι ο,τι απομένει.

10.10.14

πήγαινε οπουδήποτε
 αλλά
πήγαινε ολοκληρος

15.8.14

Εχω άδεια και δεν εχω λεφτά.Έχω και μυξα , ευτυχως έχω μυξομάντηλα . Και  κωλοχαρτα εχω  οπότε και να τελειωσουν τα χαρτομάντηλα δε τρεχει κάτι .Αλλιώς ήθελα να ξεκινησω αλλά λιγο  ή μύξα  λίγο η έλλειψη σκέψης ...εν πάση περιπτωσει  , δεν προκειται να σταματησω να πληκτρολογάω για την επομενη ωρα...άθλημα αντοχης κι ετσι . Πληκτρολογημα χωρις σκέψη , μακαρι και χωρις συνοχη . ...να δουμε τι θα κοπει και τι δεν θα κοπει . . .η μύξα μ 'εχει γαμήσει . Δεν ειναι κατασταση αυτη . Εξω εχει 39  μέσα εχει κλιματιστικο και ξεραίλα και αρα μύξα...ολα επιλογες ειναι στη ζωη...επιλεγω λοιπον να σταξει καμια μυξουλα πανω στο τραπεζακι και διπλα στο πισι παρα να σταματησω να τα κοπαναω τα γαμημεννα τα πληκτρα ...και τι ωραια που ειναι οταν τα βαρας αδιακοπα σα να σου παιρνουνε το καλυτερο τσιμπούκι και να σου φερνουνε και το αγαπημενο σου φαγητο μαζι ( βάζοντας σε μια οθόνη να παίζει την αγαπημένη σου σειρα - σκηνή από ταινία (ολο και καποια οθονη θα παιζει δε γινεται-δεν εχεις τιβι θα εχεις πισι...δεν εχεις ουτε τιβι ουτε πισι τότε ή που σου εχουν απαγορεψει την προσβαση σ' αυτα οι ντοκτορζ ή που στ' αρκίδια σου-στη 2η περιπτωση και στα δικα μου-δε θα καθησω να τρελαθω για καποιον που δε θέλει..παλαιολιθικα θα σκεφτομουν γιατι και τετοια  , τωρα στ' αρχιδια μου))...σημεια στίξης και η σημαντικοτητα τους μεσα στην συμπαντικοτητα του ανθρωπου που θελει να ειναι ανευ επιθυμιων και ως εκ τουτου αποφασιζει να μην υλοποιει τις υλικες του επιθυμιες αλλά να που τη βρίσκει με πράματα όπως ο εσπρέσσο , το τρέξιμο , η συνυπάρξη με αλλους του ιδιου είδους οπότε οφείλει να συμβιβαστει και να προχωρησει με κανονικο βημα προς το χάος και να αγκαλιαζει την αρμονία της αθωοτητας και την ενοχή της συνειδησης ...αυτο το τριτο προσωπο ειναι μηπως ψυχασθενικοέτσι?...ωραια , δε διαβαζεται με τίποτα ...ουτε εγω εχω την υπομονη να το συνεχισω οπότε θα κανω την ανατροπη και θα το κοψω ετσι απότομα στο τρίλεπτο  ....συν δυο λεπτα για τις μύξες...σιγη δυο λεπτων για να ακουγονται καθαρα τα ρουφηγματα και τα φυσηματα καθοτι ρουφηγμα χωρις φυσημα ισούται με ντρόγκια ....εξουσία της μυτης πάνω στην υπαρξη ... έχει το νου της η μυτη να μην την δει εξουσιαζουσα? Θα μπορεσει αραγε να σταθεί στο ύψος της περίστασης? Ή θα την καταστρεψει η υπεροψία της και μόνο κάποιες μνήμες δύναμης θα σιγοντάρουν το αλσχάιμερ της?...πω πω καθόλου όμορφο δεν  ειναι αυτο που γράφω , δε θα κοψω τίποτα...ετσι οπως ειναι...καμπούρικο...

4.8.14

πότε θ' ασχοληθει η επιστήμη με την ενεργεια της μύξας? ...έλεος πια

ξαπλωμενος  ,  κουναω νευρικα τα πελματα μου μπας και ηρεμησω.
 Ετσι ειν' αυτα τα πράματα  , λεει. 
Το ξερουν ολοι . Κι εγω . Αλλα δε το απέφυγα . 
Ουτ' οι ολοι  που το ξερουν το 'χουν αποφυγει .
 Με μεθυσε η αναγκη και το 'παθα .
 Σιγα σιγα γινεται .
 Οχι απο τη μια μερα στην αλλη . 
Ο,τι γινεται σιγα σιγα ειναι πιο τρομακτικο . 
Στην πολυ αργη κινηση δεν γινεται αντιληπτη η κίνηση . 
Καταλαβαινω τι θελω να πω . 
Απολυτα . 
κι εγω που το διαβαζω το καταλαβαινω . 
Καταλαβαινω οτι εχασα την εμπνευση 
και προσπαθω με τη δυναμη των δακτύλων να σωσω το τομαρι μου.

 Οχι πως κινδυνευω να χαθω , να τρελαθω , να μαραζωσω κι αλλα τετοια . 
Τα 'χω παθει αυτα .
 Και ειναι σα την ηπατιτιδα . 
Δε φευγουν . 
Αλλά δε τους δινω και χωρο ν' αναπτυχθουν . 
Αναπτύσσω  -μεσα στην ατέλεια και την ανωριμοτητα μου- 
συνηθειες που θα με πάνε μεχρι το θάνατο με ασφάλεια .

22.7.14

τα θέλει ο κώλος μου (ανθρωποκεντρικά)

οταν δεν εχεις ενα πρόσωπο ν' ακουμπήσεις την αγάπη σου
τότε

γινεται λόγια , προτάσεις , σκέψεις  , λογικη δηλαδή.








για εγκεφαλους που λειτουργουν με εικονες

γινεται χαρουμενες εικονες




μια υποσημειωση ηταν αυτη


μετά σκέφτηκα
να είμαι γενναιος

και μετα μπερδευτηκα

για μενα?
για τους αλλους?
γενικα?








19.6.14

όταν δε κάνω κάτι  , δεν ενεργώ
(όταν ειμαι στον καναπέ δηλαδή)
το μυαλο αρχίζει τα παιχνιδια του
μνήμες νωπές σκάνε
για να με στεναχωρήσουν ή για να ικανοποιηθει η αναγκη για στεναχώρια.

Με ξεκολλάω ,  αφήνοντας - μονιμα  -τόσον απο μένα μεσα στο νου
ωστε
να μην με παρασέρνω σε σκοτάδια και μιζέριες.

φροντίζοντας να γκρεμίζω κάθε κανόνα που κατασκευάζω



12.4.14

ίσα ρε που θες και βοήθεια

πήρα πολλά μαύρα ρούχα

τάχα , είμαι θλιμμένος.

κι οταν βρω θλιψη που να μου ταιριάζει
τα σπάμε παρέα
κι ειναι ωραία

πολυ ωραία.



28.3.14

συγκριτικη αυτοκριτική( νοήματος και βλακείας γωνία)

ναι ρε αυτο περιμενα
δίχως πληκτρα ηταν καλυτερα?
δίχως φουντα ειναι καλυτερα
πιο σκληρος με αλλους απ' οτι με μενα
δίχως την αναγκη να κοπανησεις κατι για να εκτονωθεις ειναι καλυτερα
οταν δε σε νοιαζει ειναι καλυτερα
να μη σε νοιαζει επειδη αγαπας









να μη σε νοιαζει επειδη δε σε νοιαζει
αλλο πράμα

αλλάζοντας
Χαλάει ολη την ωρα
οι μεταβατικες περιοδοι
κι η λύτρωση
απο την μια στην αλλη
με αποχρωσεις και των δύο
η μοναξια ειναι μοναξια
ναι ρε αυτο περιμενα
για να υπαρχει ολόκληρο πρεπει να υπαρχει αδειο.

27.12.13

Χρυσοποίκιλτες κενώσεις

γύρω γύρω κουλτούρα
και στο βάθος σκατά.
Φρέσκες  , αχνιστές κουράδες .

που ειναι το βιβλίο που ήθελα να διαβασω?

μα καλα, ειναι δυνατόν να μην υπήρξαμε ηλίθιοι?

Αν μας έκοβε θα φαινόταν .

Πολύ φως έχει πέσει στην υποθεση ζωή .
Τοσο φως που στο σκοταδι βλέπω καλυτερα .

11.12.13

όλα καλά αλλά χωρίς έρωτα...πούτσες μπλε

Κλείνω την εξώπορτα και μένω μόνος  σ' ολο το σύμπαν. Έτσι νιώθω εδώ και χρόνια. Αυτό που άλλαξε ειναι οτι δε μου αρεσει  όσο μεχρι πρότινος . Πήζω . Και 'χω συνηθισει στο πήξιμο . Βλέπω μπόλικες ξένες σειρές στο pc . Έχω φτάσει να δω μια σεζον σε μια μέρα . Και τα περισσοτερα ειναι σκουπιδια . Το τελευταιο δε με ανησυχει . Ανέκαθεν ημουν λάτρης των τηλεσκουπιδιων . Άχρηστες  , όμορφες ,  ποζεράδικες  εικονες κατακλύζουν τον εγκέφαλο . Δημιουργουν εικονικα δεδομενα που    επηρεαζουν τη ρεαλιστική  κρίση  . Πιάνομαι κοροιδο εν γνώση μου . Αν κάποιος τρίτος έλεγε πως περναει ολο του τον ελευθερο χρόνο μπροστα στον υπολογιστη  χαζευοντας  , θα του 'λεγα να το κοψει . Στις συμβουλες ειμαι απο τους καλυτερους . Γι' αυτο κι αποφευγω να δίνω συμβουλες . 'Κανε ο,τι νομιζεις' ειναι η συνηθης επωδος μου . Σα παιδακι εδινα συμβουλες μιας και τα ηξερα όλα . Τωρα γνωρίζω τις αδυναμιες μου οπότε κάνω την πάπια .
     Παπαριές . Ειναι που ειμαι εγω , οι τοιχοι  , ο υπολογιστης  , το κλιματιστικο - να 'ναι καλα γιατι οι μαλακες απο το φυσικο αεριο ακομα να ερθουν να το συνδεσουν , το ποδηλατο και διαφορα αλλα που συνθετουν το οικιακο μου περιβαλλον . Το θεμα ειναι ακριβως αυτο που προανεφερα . Ειμαι ο μοναδικος ζωντανος στο σπίτι . Ή τουλαχιστον  , οι αισθησεις μου έτσι κρίνουν . Μεχρι εχθές φιλοξενουσα  δυο μυγες . Για καμια βδομαδα . Θα μπορουσα να τις ειχα σκοτωσει ή να τις οδηγουσα προς το παραθυρο αλλά ηθελα παρέα . Μέχρι που άρχισαν να μ' ενοχλούν  κι ανοιξα το παραθυρο κι εφυγαν . Παίζει να  ειχαν βαρεθει κι αυτές .
Ούτε ταινίες  μπορω να δω . Που να καθησω δύο ωρες χωρίς να κανω ενα αριστερο κλικ ?  Αλλά πέντε μισαωρα επεισοδια μιας τυχαιας αθλιας σειρας  τα βλέπω άνετα . Μέχρι που καθυστερω τον ύπνο γι' αυτες . Που και που  αντιλαμβανομαι οτι μαλακιζομαι και κλεινω το pc και παω για ύπνο . Έτσι ,  φροντιζω για τη βελτίωση της ζωης μου . Ενταξει , κανω κι αλλα πραγματα  . Τα τελευταια δυομιση χρονια τρέχω . Ολοκληρωσα τρεις μαραθωνιους .Τρώω σωστα  , κοιμαμαι λογικες ωρες και πίνω ελαχιστα ξίδια . Άρα , βελτιωνομαι  Η ανησυχία  , ομως , δε λεει να μ' αφησει . Τωρα που το γράφω μου φαινεται πως ετσι πρεπει να ειναι . Να ειμαι ανησυχος και να κοιταω παντα μπροστα . Η συνεχης βελτιωση ειναι το μέγιστο ανθρωπινο ζητουμενο .
Η επικαιροτητα λέει πως κόσμος βγαινει στους δρομους για να εκθρονισει την εξουσία . Πάλι . Καλα κανουν . Αφού θέλουν .Αν ηταν ολοι σα και μενα θα μας πηδουσαν ολημερις και δε θα αντιδρουσε κανεις . Να ' ναι καλα οι ανθρωποι που με τον  παρορμητισμο  και την  τάση για το κοινωνικο ιδεατο βολευουν την υπαρξη τους . Προσωπικα  , εχθες λιγο πριν το ξημερωμα κι ενω γυρνουσα απο την εργασία  προσπερασα εναν αστεγο που κοιμοταν μες στο κρυο . Οπότε δε με παιρνει να το παιζω καλος  . Αμα δε μπορω να συντελεσω στην πλήρωση του καθημερινου μου -τυχαιου ή μη - αισθησιακου πεδίου πως να βγω να φωναξω για το συλλογικο ιδεωδες?  ...ανθρωποι...οχι κατι το σπουδαιο . Ένα λουλουδι   , μια σταγονα νερου ειναι σιγουρα σπουδαιοτερη απο μένα . Ισως  , οταν γινω λιπασμα να γινω κι εγω σπουδαιος .

6.12.13

νόημα

το προβλημα ειναι οτι ερχομαι σε συγκρουση με μενα
πάντα
ο,τι και οποιος κι αν μου φταιει , μπλεκομαι κι εγω

ένα χέρι μονο του δε χτυπαει παλαμακια .

κι αντε τωρα στα 36 να γειωνω τον εγωισμο και την καθημερινη -χρόνια προσπαθεια

και τι να ζητησω , κι απο ποιον?

μονο ο υπνος και η λήθη ειναι αρωγοί

24.9.13

πόσα ακόμα σχέδια προλαβαίνω να ματαιωσω ?
οι λιγοτερες πράξεις συνεπάγονται και  λιγότερη φθορά

εαν οριζομαστε απο τα προσωπικά μας ακρότατα ,
τη βάψαμε.

στα όρια που χαραζει ο πλανήτης του καθενός
στο χώρο που καταλαμβάνει ο κοκκος της άμμου






24.8.13

Η αγάπη δε πρέπει να μας καθοδηγει?

23.8.13

Από την αρχή τα πραγματα ετσι  ήταν . Θα μπορουσαν να ειναι αλλιώς αλλά όχι.Οι πράξεις του  αυτό έδειχναν.Ο,τι θα μπορουσαν να ειναι κι ετσι κι αλλιως..Τελικά , προχωρησε στην μη εφαρμογη του σχεδίου του και ολα κυλησαν όπως ειχε προγραμματίσει.Καμία αστάθεια  , κανένα πισωγύρισμα.Εξάλλου η εμπειρια τον ειχε διδάξει να μη βασιζεται  αποκλειστικά στην εμπειρία.Υπήρχε κι η εμπνευση και το καινουριο. Έννοιες που τον αποπλανούσαν.Γι' αυτο και τις απεφευγε.Η άποψη του ήταν - κι εξακολουθει να ειναι- πως υπήρξαν πολλοι που ειχαν μιλήσει για όλα αυτα που τον απασχολουσαν. Και πως τα ειχαν πει παρα πολύ καλα.Οποτε , γιατι ν' ασχοληθει κι εκεινος?Τόσες σελιδες σε τόσα βιβλία.Σε καλογραμμένα βιβλία εννοειται.Γεμάτα με υψηλές ιδέες και αδύναμους χαρακτήρες. Ήθελαν να ειναι ανθρωποι που εξαντλουσαν τις ανθρωπινες δυνατοτητες.Και επεφταν στα πάθη τους και εσπειραν τον μεγαλοιδεατισμό τους και την πτώση τους όπου εβρισκαν γόνιμο έδαφος. Πλέον , τους απέφευγε. Το ήξερε το μεγάλο , το σπουδαίο  ,και το ζόρι που γεννουσε η γνωση αυτή. Επιλέγοντας , λοιπόν , την άγνοια και τη στενομυαλιά στην καθημερινοτητα του , εξασφαλισε τη σιγουριά που του έλειπε . Η ροή του ποταμού ήταν το ζητουμενο του.Μακριά απο έλη και καθε ειδους λιμνάζοντα υδατα. Η στάση του αυτή ήταν εξαιρετική.Σχεδόν μεγαλοφυής. Ο ίδιος ποτέ του δεν το παραδεχτηκε . Ελεγε πως έτσι ηρθαν τα πράγματα . Πως ηταν τυχαίο. Τον πιστευαν . Μα καμια σημασια δεν ειχε το τι πιστευαν οι άλλοι . Καλα καλα δεν ειχε σημασια τι πιστευε εκεινος. Πως θα μπορουσε να εχει σημασια η αποψη των άλλων? Ελλειψη αυτοπεποιθησης  τον χαρακτήριζε . Αποψη των άλλων κι αυτή . Τη συμμεριζοταν καποιες φορές. Αλλες παλι , οχι . Συνήθως , οταν του το 'λεγαν καταμουτρα υποστήριζε πως ηταν γεμάτος αυτοπεποιθηση.  Απλά , δεν ήταν αρκετα εγωιστης για να μεγαλουργήσει ενώ ήταν τόσο εγωιστής ώστε να σταματά καθε είδους προσωπική εκφραση  . Οι αέρηδες   μέσα του  φυσούσαν προς πάσα κατευθυνση , δηλαδή . Κι ύστερα ηταν κι η  ηλικια του . Τόσα χρόνια ειχαν περασει κι άλλα τοσα θα περνουσαν . Επρεπε να δειξει υπομονη κι επιμονη στο στόχο του . Να παραμείνει αδρανής.  Αφού όλοι ενεργουσαν όφειλε να παραμεινει αδρανής . Για λογους ισορροπιας . Κάποιος επρεπε να διατηρεί την αγνότητα της ερήμου  , των αχανών εκτάσεών  της . Αφου  γυρεύαν να πιαστουν απο καπου τους έδινε την ευκαιρια . Αφήνοντας  το χάος του σε κοινη θέα . Τι καλυτερο για τους άλλους? Να τους προσφέρει τόσο χώρο για επικριτικο σχολιασμο ώστε να πηγαίνουν σπίτια τους ανάλαφροι  . Ήρεμοι . Έχοντας ξεφορτωθει κάθε ευθύνη . Ειναι το κακό της κατανόησης . Εκεινος  τους έκανε να μη νιωθουν οι μόνοι που ενεργουσαν κατ' αυτον τον τρόπο .  Να μην έχουν τύψεις για τη σκοπιμότητα των ενεργειών τους. Ως ανθρωποι δικαιουνταν να γευτούν τα πάντα . Κι αν έφταναν στην υπερβολή δεν έτρεχε και κατι . Κοκκοι άμμου στο σύμπαν είναι . Είναι δυνατόν να έχει σημασία?  Ο μικρόκοσμος έσωζε το άπειρο και το απειρο τον μικροκοσμο . Κι εκεινος επεδίωκε την έλλειψη επιδίωξης . Που και που τον κερνούσαν . Τοτε , ηταν που του γύριζε το μυαλό . Και έφευγε μεμιάς κρύβοντας επιμελώς το χρήματα  στην  γενναιοδωρη τσέπη του εκάστοτε άλλου . 

5.8.13

Κάτσε να κάνουμε λίγο τέχνη

Βρισκομαι σε μια φαση μεταβασης.Μεταβαινω απο κεινη την πορεία που 'χα  σε μια αλλη.Δηλαδη , στριβω -ας πουμε- δεξιά ενώ πιο πριν ειχα στρίψει αριστερα.Κάπου ανάμεσα σ' αυτες τις στροφες ειχε αναβασεις , καταβασεις , διοδια , παιδικους σταθμους , επιφανειακους κλασσικισμους και άτσαλους συναισθηματισμους. Το καθετι  βοηθησε  να ξεμπερδευω με το προηγουμενο  για να ξεκινησω το επομενο μπερδεμα...Βλεπεις , η καθαρή σκέψη είναι σα το καθαρό τοπίο .Δεν αντεχεται για πολύ. Και το λεω εγγυημενα.Δηλαδη , αυριο μπορει να υποστηριζω την αντιθετη αποψη...κατσε να δω μηπως μπορω να το κανω απο τωρα...Η καθαρη σκεψη και η συνεχομενη υπαρξη αυτης ειναι η μοναδικη που μπορει να οδηγησει τον ανθρωπο στα ασφαλη μονοπατια της προσωπικης  ολοκληρωσης μεσω της αδιαλειπτης συνυπαρξης με την εσωτερικη φωνη που ολοι οι ανθρωποι μοιραζομαστε οταν καθομαστε μονοι μας  στο προσωπικο μας καταφυγιο.

1.8.13

ο,τι κι αν κάνεις
δεν είσαι ο μόνος...

ο,τι κι αν κάνεις
είσαι μόνος

5.7.13

ευγενής άμιλλα και θεός

σκοτώνω το χρόνο μου
το μυαλό δε με βοηθά
ούτε εγώ αυτό

μου στήνει παγίδες
και πέφτω σ' όλες.


εχθές είδα φίλους παιδικούς , μιλήσαμε , σωπάσαμε ,  γελάσαμε.
χάρηκα.
δε θέλω να τους ξαναδώ σύντομα.




ο ηνίοχος
ελέγχει το άλογο.
Αυτόν ποιος τον ελέγχει?





28.6.13

Μόνο για σοβαρους ανθρώπους

τώρα το 'χω.
Ανάβω και τσιγάρο.

Λοιπόν,
όλοι ξέρουμε τα πάντα.

Δηλαδήδηλαδή,

κανεις δε ξέρει κάτι.


Η ισορροπία
ειναι εδώ.

Πάντα εδώ ήταν.

Εμείς που ?



Η σωστή ερωτηση
γεννά
την απάντηση.


6.5.13

Φύσα ρε συ να πούμε...φύσα

ε ρ επούστη!
τόσα έγιναν και τίποτα δε θυμάμαι

και το 'χα έτοιμο...

θα ήταν εκπληκτικό...
δε θα μπορούσες να το αμφισβητήσεις.

αλλά
τώρα
...

τελειώσαμε.

3.4.13

Die sonne

μια γαμημενη αγκαλια
μια απροβλεπτη ,  γαμημενη αγκαλια


μια απροβλεπτη γαμημενη αγκαλια

να ξυπναω εκει που κοιμηθηκα


μια γαμημενη ηρεμια

μια αγαπη

η ηρεμια του νου τα προσδιοριζει αυτα


Σβήσ'τα ...



 

25.3.13

αρκετά καλά για ν' αναπνέω

μην περιμενεις
μην περιμενεος
μην πρειμρνεοις
μη πρειμρνεοις

 μηγ πκρ εμομνεςιρεςς
 μην πρειμενεοις

 μπην πρειμεονεος
 μην περιμενις
τιποτα
 τιποτα
τιποτα τιποτα
τιποτα οτ-ποιρτπ α
ο

25.2.13

Κοζλοντούι (από κάπου χάνω λάδια)

ελλειψη αντοχης στη συναισθηματική ευθραυστοτητα .
Διαφορετικα ατομα , διαφορετικες ροες.
Ένα χάδι θα τα 'σβηνε όλα
αλλά,
διαφορετικα ατομα , διαφορετικες ροές.




Να συγκεντρωθώ στην αναπνοή μου.

Να συγκεντρωθω  στο  φυσικο μου χάος.










4.2.13

ο ναός μου ειναι χτισμένος με σιωπή

9.1.13

ποτέ
δε μπορώ να ειμαι στο παρόν απολυτα.

εκτός
απ' όταν
χέζω ,
χύνω ,
δε σκέφτομαι,
κοιμάμαι,
βάζει γκολ ο ΠΑΟΚ,
βλέπω ένα ωραίο θηλυκό .

28.12.12

πόλεμος

τι ειναι ενα δύευρο
τι είναι μια ανατολή του ήλιου

κάπου θα υπαρχει ένας στρογγυλος κώλος και για μένα

τι ειναι η επιθυμία
τι ειναι ο εγωισμος
τι 'ναι η αντλία αίματος

δε μπορει ,
κάπου θα υπάρχει ενας στρογγυλος κώλος που να ικανοποιει τα ματια της ψυχης μου

που είναι ο πατος του βαρελιού
που είναι ο κόμπος



η προσπαθεια εχει παθολογικά ζητηματα που χριζουν περιθαλψης






εχει πανσέληνο ρε
Γι' αυτο ειμαι έτσι
Τωρα ησύχασα

Γι' ακομη μια φορα δε φταιω
Γι' ακομη μια φορά ειμαι αγνος
Γι' ακομη μια φορα φουσκωνουν οι φουσκες



Νιάτα  , σου λέει.
Σα το χέσιμο δεν ειναι , πάντως.



Οι νεράιδες έγιναν κοριτσια καριερας
η κοινωνικη τους θεση δεν τους το επιτρεπει πλέον.





Οι άλλοι χρειαζονται
για να μ' απογειωνουν
και να με ριχνουν στους βυθους



κι έτσι τρελός
κι αλλιώς τρελός
Άρα συνεπής.










8.12.12

''δε ξέρω''
ν' απαντάω σ' οτι με ρωτάνε

να νοιωθουν οτι ειμαι τρελός

ειναι 0
ή μηδέν

ποιος κερδίζει?



το κλιματιστικο δουλευει
το μυαλο όχι ιδιαίτερα

και το μυαλό δουλευει
και το κλιματιστικό

χαλασε το μυαλό.
 αυτό που το πας?


για συντροφιά η επανάληψη

να προλάβω πριν με προλάβει

ξύνω  ξύνομαι 

 ο κλάδος κι ο κάδος


ο,τι ήταν να πουμε το 'παμε








Η ψυχή

ειναι δυνατον να επιλεξανε το ψ και το χ γι' αυτη τη λέξη?

συναρτηση κι ετσι




παρακάτω δε ξέρω

4.12.12

έχω πολλή δουλειά ακόμα

απόψεις ακουγονται απο παντου

η ατομική γνώση του ορθού 


κι η  βλακεία  των άλλων



εξυψώνοντας τη στιγμιαία ατομική μεγαλοπρέπεια του, ο καθένας
επικρίνει
τη διαρκή ανοησία  των άλλων, πίνοντας καφέ
και πατώντας πλήκτρα


Εγώ , πάντως δε φταιω σε τίποτα.

Πήγα για καφέ με φίλους ,
είπαμε τα νέα μας ,
πήγα λαική-πήρα κατι ζαργούς
τους έψησα ,
τους εφαγα(νοστιμοι ηταν)

Διαφέρω απο τους υπόλοιπους
όσο κι οι υπολοιποι απο μένα




αυτές οι μαζικές γενικότητες  είναι που μπερδεύουν το πλήρες του καθενός


προσπαθω τοση ωρα να πω
πως
ας ασχοληθει ο καθενας με την αυτοβελτίωση
κι ας αφησει το συλλογικο μεγαλοιδεατισμο
εκει που είναι: μεσα στο χώμα σαπισμένος




 



22.11.12

το σκοτάδι ερχεται δωρεάν

30.10.12

οι άλλοι

αν η κολαση ειναι οι άλλοι
τότε
ο παραδεισος ειμαστε εμεις.

ποιοι ειμαστε?

ψέμματα?

Πόσος λίγος χώρος έχει μείνει για την αλήθεια...

θέλουμε χαρά
αλκοόλ , σκόνες
ανεμελιά
φράγκα
όμορφες παρέες
μουνιά-πολλά μουνιά
υγεία
αγάπη (στα μέτρα μας)

κι η αλήθεια να ψυχορραγεί

7.10.12

υπαρξιακά παιχνίδια(καλώς την αλήθεια Νο2)

εχθές η αυτοκτονία είχε στρογγυλοκαθισεί στο νου.
Η λογική κυριαρχούσε
Η ύπαρξη ειχε απλωθει πέρα απο τον οποιο χρόνο

Σήμερα δε νιωθω τόσο λογικός
Επιλέγω τη ζωή
όπως και να 'ναι


Καλώς την αλήθεια!!!

πάλι αυτή,
γυμνή κυριαρχει.

Λογικά θα έπρεπε ν' αυτοκτονούσα.
Τα κενά δε θα σβηστούν ποτέ

Ευτυχώς κάνω συνέχεια λάθη
ετσι μου δίνεται η ευκαιρία να ζητάω συγγνωμη

Κρατάω παλιές κακιές συνήθειες για να μη με σβήσει το παρόν...
και με καίει το παρελθόν.

παρολαυτά ,  μαθαινω διαφορα:
για τα λουλουδια
τ' απορρυπαντικα για τα ρούχα
τις σκνίπες στα μπαρ.


οι ρυθμίσεις μου
χρειάζονται ρύθμιση

Ένας καλός ύπνος είναι η σωστή αρχή



31.8.12

Μπλε φεγγάρι

το καλύτερο ειναι αυτό που δεν έχω
όταν το αποκτήσω θέλω κάτι άλλο
ίσως εκείνο που 'χα πριν

ψευδαισθήσεις κτήσης
ταίζουν την ψευδαίσθηση της ηρεμίας

μέσα στη βουή της πόλης βιώνω μία συγκριτική γαλήνη.
κάνω διακοπές περιμένοντας το πράσινο για τους πεζούς,
ρουφώντας όσο καυσαέριο χρειάζομαι
λεηλατώντας κακές στιγμές των άλλων

17.7.12

...βλέπουμε...

κολυμπώντας στο DNA  μου
ανήμπορος ν' αντισταθώ στις επιθυμίες που ξεβράζει στο κεφάλι μου

αδημονώ να περάσουν τα χρόνια
και να ικανοποιουμαι με το τίποτα

να ποτίζω τα λουλούδια
να περπατώ ήσυχος
να τρώω για μεσημερι στις 11 το πρωί
και να ξυπνω χορτάτος από ύπνο πριν το χάραμα.

27.6.12

περισσεύει ο χρόνος.
αδέσποτος κυλά
σε κακομαθημένες συνήθειες.

άλλαξα ρυθμό
για να συναντήσω τον παλιό.

έχει γούστο το παιδί  με το άσπρο στέρνο
κουβαλά και κείνη τη θλίψη του καλοκαιρινού απογεύματος

δέκα χρονών έφερνε βόλτα σε ακτίνα τριων ωρών
μπας και ξεχάσει την απροσδιόριστη στεναχώρια

μα τι μαλακίες είν' αυτές που γράφω.

Καμία σχεση

αλλά ο ψυχίατρος κοστίζει
και 'γω έχω 8 ευρώ μεχρι τη Δευτέρα Παρουσία.








9.6.12

βλέφαρα κλειστά
ανάσα στο ρελαντί
ούτε χαμογελο
ούτε θλίψη

εκ νέου δημιουργία
ανέκαθεν καταστροφή
ζωντανός


αποκλείοντας εύκολα τα σκουπίδια

το κανονικό χάος ισούται με την αρμονία

κοιμάμαι για να πολεμάω με οση δυναμη εχω

αυτός ο κέρσορας που αναβοσβήνει με κανει να νομιζω πως εχω κι αλλα να πω




10.4.12

μια αληθεια γι' αυριο
να πουλησουμε
τα σκατα μας με τα τομαρια μας




τα δαχτυλα μου σταυρωνα.
όχι για κατι σπουδαίο
αλλά ,
επειδή το σκοτάδι μόνο με σκοτάδι γυροφέρνει

Όλα τ' άλλα τα 'χαμε απο πριν...σιγά μη περιμέναμε γκομενες να μας ταϊσουν καληνυχτες

2.2.12

κολυμπώντας στον ωκεανό της νεότητας

16.1.12

κούκου

κι ενώ άπειρα σωματίδια
αμέριμνα αιωρουνταν στο κενό
αναμεσα σε καναπέ και πάτωμα  ,
σκόνταψε το τηλέφωνο  ,
οδηγώντας τα σε τραγικό θάνατο.

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε
τα υπόλοιπα άπειρα σωματίδια
έκφράζουν τη θλίψη τους

...κ' είμαι σε αναμονη της οργής αυτών.

11.1.12

προχωράω
μόνο μπροστά
στους τοίχους ματώνω
και συνεχίζω
διαλύω όποιον ερθει πολυ κοντά
πράγματα που συμβαίνουν και στο συμπαν , δηλαδη.
Ελξη , ελξη , ελξη  , συγκρουση.

Σε κάποια συμπαντική συντεταγμένη  διαλύονται δεσμοί για φτιαχτούνε νεοι  για να διαλυθουν για να φτιαχτουνε νεοι.

Και το υπολοιπο συμπαν κάνει κανονικα τη δουλειά του.

Φουσκώνει και ξεφουσκώνει.


8.1.12

άγουρος, καθήμενος πάνω στο ανθισμενο δενδρο(practice)

η ποιηση
κι η βοτκα.
κάτι ληγμενα ντρόγκια.
μια αναγνώριση της καθημερινοτητας που ποτέ δε συνεβη.

κι η   αγάπη που σκότωσα δίχως να θέλω...πω ρε πούστη!!!...πολλα θηλυκά που δουλευουν σε γραφείο ηταν εξω σήμερα(κι ακομα ειναι.Αλλα ποιος αντεχει ενα ποτο στο τεταρτο για τεσσερις ωρες?)













23.12.11

κατσε να στριψω ένα τελευταίο


η γιορτη μας γαργαλάει τα φτερά
κρυφοκοιτά στο τίποτα για σιγουριά για σημασία
στις μετρήσιμες ανοησιες
σε κάτι θλιβερες μη ανακυκλωσιμες στιγμες

στις ζεστές μοναχικές φυλακές


Δεν ηταν αγωνας  αυτός.
Μια λατρεία για τη χημεία
εξελίσσοντας το χάος .



 









17.12.11

διασχίζω το τίποτα κατ' επιλογήν

16.12.11

Συνέχεια προσπαθώ να βελτιωθώ.
Δε προσπαθω.Θέλω.
Δηλαδη όταν καθομαι μονος
και σκεφτεται το μυαλο κι ακούω εγω       θέλω να βελτιώνομαι συνεχώς.
Τέλειος ποτέ.
Και το ξέρω.
Και προσπαθω.
Να γίνω αυτό που ήμουν πριν να γίνω.
Πριν την αρχή δηλαδη.
Επειδή άμα αρχίσει ,
αρχίζει και να κυλάει
και μαζι κυλαει κι ο χρόνος.
Παράλληλα.
Κι απο τις αγκαλιές τους πάντα γεννιεται κάτι.Ακραίο.
Κουασιμόδοι και Αφροδίτες.


 Η μουσική σκοτώνει το θηρίο.
Κι η ελλειψη άλλου ανθρώπου .
θέλει εναλλάγές.
Θέλει συνεχείς αναίμακτες αλλαγές ρυθμού.
Δηλαδή βόλτες στις βιτρίνες  και στα παρθένα δάση.

Χάθηκα.
Ευτυχώς είμαι σπίτι μου.

7.12.11

Ντόπες

αγνός ξανά

βρέφη κυλάνε
ενήλικες σαχλαμαρίζουν με τη ψυχή τους

οι αισθήσεις μπλοκαρισμένες από τ' απειρα ερεθισματα
ξεχωρίζουν
τ' άστρα-αναγκαστικά , με τόσο σκοτάδι λάμπουν περισσότερο.


Σταματήσαν τα σκατά μας να  μοσχοβολάν
σαν αρχίσαμε να χέζουμε στη χέστρα.

Εκει που πρεπει .





26.11.11

κάτσε να δω τη γεύση


κουβαλάνε τα φορτία τους -καθωσπρεπει και ενταξει δηλαδή-
(στ'αλήθεια πολύ ψηλά)

ζάρια στα κεφάλια



σε κεφαλια αγύριστα δε λέει
πόση ζωή τα λαμπακια που αναβοσβήνουν στο ρούτερ






τίποτα.



μόνο ο περιβάλλον χώρος.

Μέσα τίποτα.
Όχι το κενό. Το τίποτα

κουτσοί στραβοί

οι τρίχες είναι ενα πολύ σημαντικό θέμα.
κι ύστερα
είναι και κάποιες συνήθειες που 'χα απο βρέφος

6.8.11

κοιτάω στον καθρέφτη.
βλέπω έναν να με κοιτάει.
πάντα ο ίδιος είναι.
όχι πως τον ξέρω
αλλά,
είναι αυτός που γνωρίζω καλύτερα απο καθε αλλον.
συνήθως του χαμογελάω.
με καταφέρνει και του χαμογελάω.
φαίνεται μπάσταρδος,
που δε θέλει να είναι μπάσταρδος
αλλά είναι.

Σ' αυτη τη ζωή αυτός μου έτυχε.

τα λουλούδια , οι αέρηδες και το χιόνι
πρέπει να δείξουν υπομονή.

Κάποτε θα τα υπηρετήσω κι αυτά.

31.7.11

Ξεκούραση σε queen size bed

χρησιμοποιησε με για τσουλήθρα
ο ήλιος στη θέση του πάντα
τα σκουπίδια αδειάζουν για να ξαναγεμίσουν
μετενσάρκωση ιδεών
μακριά τα χέρια σου από τον άδειο μου σωλήνα
τέντωνε το κορμί να ξετσιτώνει ο νους

29.7.11

τη χαρά να τη βιώνεις
αλλά
μη βασίζεσαι σ' αυτή.

τη λύπη να τη βιώνεις
αλλά
μη την αφήνεις να σε κυριεύει περισσότερο απ' όσο ενας καφές.


Σταμάτα οταν το φανάρι είναι κόκκινο
και πάντα να συνεχίζεις.

Τα στάσιμα νερά δε ταιριάζουν στον άνθρωπο
κι ο εναγκαλισμος του χάους οδηγεί στο χάος

23.7.11

Ξεχασα τον καπνό μου
κάποιος θα εχει ενα τσιγαρο

όχι εδώ
εδώ όλοι είναι non-smokers
προσεχουν την υγεία τους

αγοράζω ενα πακέτο
δεν εχω φωτιά

ρωτάω όσους δουλευούμε μαζι
κανείς
τίποτα

εν τω μεταξύ
εχούν όλοι τους παιδιά
κι ειναι όλοι τους 20 βαριά 21

τρέλα -λογική
θέμα πολιτισμού

κι εχουν δίκιο που δε καπνίζουν
και ορθώς τεκνοποιούν

αλλά
αναρωτιέμαι
σε ποιο κόσμο ζούνε?

σε ποιο κόσμο ζω?

Στην τελικη έχει σημασία?
Κάτι απ' ολ' αυτά έχει σημασια?

Πάλι στις ερωτησεις βρήκα καταφύγιο.

Είμαι στις ΗΠΑ.
στην ακρη του δυτικου πολιτισμου.

31.5.11

Ελπίδα

που πήγε η καρδιά?
οχι γενικά
η καρδια των ανθρωπων και τετοια
χεστηκα για τους αλλους

η καρδια μου που πήγε?

θα τη βρω.

για να τη χάσω

για να τη βρω

27.5.11

μου τη δινουν στα νευρα ολοι που βγαινουν τωρα τελευταια στους δρόμους.οι αδικημενοι , οι καλοι , οι αθωοι.

29.4.11

θα εφευγα...
αλλά,


σιγά μη μείνω

25.4.11

πρόβλημα

να μην εχω τ' αρχιδια να πεσω απο τον 4ο

14.4.11

Πάω να βάλω λίγη atrix στα χερια ...ακομη ξεραϊλα...κατακαθια του χειμωνα..

μεσα στο χαος
ολα δεμενα ,
αγκαλιασμενα ,
κρεμασμενα συμπορευονται γελώντας και μαλώνοντας
αλλά
ξεριζωμενα θεμελια δε πεφτουν,

Εχουν καταρρεύσει ηδη.




η αναγκη
ανασαίνει

2.4.11

κι αφου με μαχαιρωσα
μου πεταξα τ' αντερα εξω
μου γαμησα ο,τι εχω και δεν εχω

πηγα για υπνο


κι ηταν γλυκος
και σαρωτικος.

new post

same as it ever was

1.4.11

εεε, ρε πουστη μου....!

να γραψω γι' αυτες που με εβγαλαν απ' οπου ημουν
και για τις ίδιες που τις ειδα να τον εχουν στο στόμα

ώπα! τα 'πε ο τσαρλς.

πες κατι άλλο

ειμαι ημιγυμνος με το πληκτρολογιο να αναπαυεται στα μπουτια μου και το νου να ζητα πληρη εκσπερματωση τωρα.

Στρατιωτικα μοτίβα

κοιμαμαι κιολας.

στ' αρχιδια μου οι οτιδηποτε.

υπαρχουν κι αλλοι.

Στ' αρχιδια μου κι εκεινοι.

Άρα?

Βάλε το συμπερασμα στον κώλο να εχεις καυσιμα.

23.3.11

Dr.

όποιος ψάχνει για νοημα
ας πάει να κλέψει καμιά εκκλησία

4.3.11

χωρίς ρίζες

25.2.11

ο έρωτας
είναι
η απαραίτητη
όμορφη
αρχή.


17.2.11

ένα σύμπαν σ' ένα σύμπαν

πολύ ωραιος τίτλος αλλά ειναι τοσο δεκτικος και ανοιχτος στο καθετι που δε ξερω τι να γράψω..βρηκα

υγράεριο στ
αφρολέξ της κακιάς ώρας στο στρώμα

δε γίνεται αυτό

κατι δε π

αχανείς εκτάσεις χρόνου(του μπέκετ ειν' αυτο)

διάθεση υπάρχει να φαν κι οι κότες
μια χαρά

γενικα ,οι κότες εχουν πολλα για να φαν

τα χερια μου αρχίζουν και ωριμάζουν

ρόζοι


κι ασπρες τρίχες




πόσα έχεις να πεις μ' εναν ανθρωπο

τα βασικά λάμπουν στην έλλειψη τους

ουσία

καλυτερα ουσίες
γιατί μόνο μία δηλαδή?


οι ρίζες

δε μπόρω να πω τίποτα γι' αυτες
οχι οτι δε ξερω
δε θέλω
θα τις μειωσω
οχι τη σημαντικοτητα τους
εννοιολογικα μιλω

δηλαδη τωρα το αποδωσα σωστα?

τα σκατά , οπως και να το κανουμε,
δε ζουμε δίχως αυτά


Κάτσε να βάλω και αρωματικά έλαια
Αφου είναι καλή φάση

9.1.11

οχι εγω.η υπαρξη μου, Η αναγκη της , δηλαδη.

κουρασμένο χάσιμο χρόνου

3.1.11

μια καινούρια τρύπα

κλίνω στο μηδέν

όλα άπλυτα θα μείνουν

σήμερα δεν αυτοκτονώ με τίποτα.Ειμαι πολυ χάλια για να το κάνω.

Όλα στο off τα εχω και δε γινεται τιποτα
τα κομπρεσέρ βαράνε κανονικά.


φοράω παντόφλες , άρα ζω.

1.1.11

All right !Hell yeah!

οι πόρτες πάντα ανοιχτές
το σώμα σου το δικό μου ξεκουράζει
το δύο γίνεται ένα και μηδεν και απειρο

κατηφοριζει προς γκρεμο ο νους
και σε συναντα.

μόνιμη τελευταία ευκαιρία
καλύτερηλύσηαποτηναγάπηδενυπάρχει



μυρίζω τα δάχτυλα μου
να νιώσω εναν ανθρωπο

28.12.10

Ζητω το Αλσχαϊμερ , ζητω οι γρανιτες φραουλα

Το παρον ειναι τοσο γινωμένο που αν δεν καταναλωθει σημερα θα ξυπνησει μουχλιασμενο.



Η ωριμοτητα δεν ερχεται πριν την ωριμανση.
Κι η ωριμανση ερχεται λιγο πριν το θανατο.

Η ωμη απαλοτητα των πραξεων
κουτσουλαει
την υποτακτικη σοβαροτητα
της κοινωνικης συνειδησης.

Ταυτιζουμε ,
τη συνειδητη υπαρξη και πραξη
με την ωριμοτητα.

Τιποτα πιο ωριμο απο την συνειδητη ελλειψη σοβαροτητας.
Που δυστυχως,
κραταει οσο μια πτωση.

Αλλα,
ολα τα ωραια κρατανε λιγο.

20.12.10

Lost

Δε πιστεύω λέξη

ούτε δική μου
ούτε δικιά σου

είδαμε
το διάολο με το θεό
να μαζεύουν μανιτάρια

και φοβηθήκαμε.

19.12.10

είναι
απλά
και λίγα
όσα χρειαζεται
να ξέρουμε

λίγα
κι οσα εχουμε να πουμε.



καμιά αγάπη δε στηρίζεται στο λόγο και τη γνώση

17.12.10

Ανάγκη ταύτισης με το παρόν

Να 'χα πιει lsd
και να θαύμαζα το πανάκι για την οθόνη του pc ,
το στυλό , το τασάκι...οκ.

Αλλά τώρα...γιατί?

16.12.10

Αστεία... αλλά μεχρι πότε?
Τότε

25.11.10

παίξε τώρα ,
με χτυπημενα δακρυα σε φέτες
οτι απεμεινε

με μενα χωρις εσενα,
με μενα και με και χωρις.

μεσα απο τα δαχτυλα φευγει ο,τι υπαρχει
βλακεια
θυμος
κατάντια
οχι μιζερια.



η αξια των αποσιωπητικών

δυνατοτητα επαναδημιουργιας του κοσμου
για λιγα δευτερολεπτα

αρκει
να πιανει ολο το χωρο
στο παντου
πουθενα να μη λειπει

από παντοφλα ,
ψυγειο ,
πατημενες φιλοδοξιες ,
στη μοναρχια του ενος στον εναν ,
σ΄ιστοριες που βιωθηκαν μες στις σκατόγλυκες αναμνήσεις.

21.11.10

ήταν γεμάτο με μνήματα.Όπως πρεπει σε ενα νεκροταφειο.Ετησιο μνημοσυνο.Εφτασα νωρις.Αντε να βρω τωρα ποιο ειναι το μνημα.Στεκομαι τυχερός.Βλέπω τον αδερφο του.Τι εγινε, καλα και τετοια.Συγκρατημενα.Κατι μου λεει οτι παει στην τουαλετα να στριψει ενα τσιγαρο και αν καποιος τον ζητησει να πω πως.Εκει τον εχασα.Ηθελα καφε.Πηγα πηρα εναν.Γυρισα καθισα σ' ενα παγκακι απεναντι απο το μνημα και αναψα ενα τσιγαρο.Στο λεπτο ηρθε ο αδερφος του και μου αφησε ενα διφυλλο στο χέρι.Αναψε το , μου 'πε.Εδω? τον ρωτησα.Ναι,ρε.Που? Ρε , ειναι κοσμος διπλα ,του 'πα.Δε πειραζει , φυσαει αερας.Ειχε δικιο.Φυσουσε.Και πηγαινε τον καπνο ισα πανω τους.Ρε μαλακα ολος ο καπνος πανω τους πηγαινει ,του 'πα.Με τόσα λιβανια που καινε εδω πέρα ... σιγα το πράμα.Δεν ειχε και αδικο.Ρουφηξαμε το τσιγαρακι , επινα καφεδακι , σιγα σιγα μαζευοταν κι ο κοσμος.Ηρθαν κι οι δικοι μας.Του νεκρου , δικοι μου , του αδερφου.Εξάλλου ολοι ενα ειμαστε.Γνωριζομαστε κι απ'την καλη κι απ' την αναποδη.Πηγαδακια στηθηκαν με σεβασμο ομως.Ελεγε ενας για εναν που στις εξη το πρωι του ζητησε μια μεγαλη μπυρα.Πηρε κι αυτος ενα μπουκαλι νερο και το γεμισε μπυρα.Μεγαλη μπυρα , σιγουρα.Σιγουρα κι άλλος θα τον θυμαται για μια ζωη.Η ωρα κυλουσε με σιωπες και ψιλοκουβεντουλες.Ενας παπας που ηταν γενικα στο χωρο ετρεχε πανω κατω να προλαβει εφτα μνημοσυνα σε δυο ωρες.Πηγαμε προς το εκκλησακι που θα τελουνταν το μνημοσυνο.Περιμεναμε κανα δεκαλεπτο μεχρι να ερθει ο παπας.Ηρθαν κι οι υπολοιποι.Μαζευτηκαμε καμποσοι απο μας.Μες στα μαυρα, με γυαλια ηλιου καποιοι, ,ενας με μπλουζακι που εγραφε mafia , όλοι με δερματινα μπουφαν ως τη μεση.Συνεννοηση δεν ειχε προηγηθει.Εδω με το ζορι συνεννοουμαστε με τους εαυτους μας , πως να καταφερουμε να συνεννοηθουμε και αναμεταξυ μας?Μπήκα για μισο λεπτο μες στο εκκλησακι.Δεν αντεχοταν με τιποτα εκει μεσα η κατσταση.Ηρθε κι ο πατερ κι αρχισε τα δικα του.Κάπως συγκεντρωθηκα .Ακουγα τα λογια του.Σε πεντε λεπτα τα ειχε πει ολα.Περιεκτικοτατος ο καριολης.Για αναρχια της ζωης μιλησε , για το πυρ το εξωτερο, τη κολαση , το παραδεισο , τις κακες πραξεις που συγχωρναει ο παναγαθος.Τα παντα ειπε .Αριστερα μας ειχε ενα κτιριακι που εγραφε νεκροστασιο.Στο 424 ημουν σε τετοιο , ειπε ενας.Μας εφερναν τους νεκρους απο το νίμιτς.Τους πλεναμε με το λαστιχο .Τον κοιτουσε περιεργα η Τώνια.Τι κοιτας , ρε? Παρκινγκ νεκρων ειναι.Οπως παρκαρουν τ' αυτοκινητα ετσι παρκαρουν και τους νεκρους.Ενας αναλαφρος μιλουσε στον αδερφο του.Ναι , ναι του απαντουσε εκεινος.Φιλοι των γονιων του ηταν απλωμενοι τριγυρω και συζητουσαν χαμηλοφωνα.Ο παπας ειπε αμην και ξεκινησαμε ξανα για το μνημα.Καθως πηγαιναμε ειπα σ'εναν φιλο μου που αναρωτιοταν τι κανουμε τωρα πως και γω πρωτη φορα ηρθα σε μνημοσυνο.Πλακα μας κανεις ρε? Τη μιση θεσσαλονικη εχεις σερβιρει καφε της παρηγοριας στο μαγαζι σου.Του πατερα σου , δηλαδη.Και μας λες πως δε ξερεις?Μονο εγω σου εστειλα δυο μνημοσυνα , μου 'πε. Μπερδευεσαι φίλε , του 'πα.Απλα ημουν μικρος και βοηθουσα τους γονεις μου και γειωσα μια σκληρη πλευρα της ζωης απο πιτσιρικι.Ο αδερφος του καθοταν διπλα στο μνημα και καπνιζε.Μια συστάδα περιστεριων φτερουγισε μαζικα προς τα παρακειμενα καλωδια της ΔΕΗ.Ο παπας ετρεξε σε ενα διπλανο ταφο που ηταν καποιοι αλλοι μαζεμενοι και ειπε κατι λογια εκει.Μετα ηρθε και σε μας.Πλεον δεν ακουγα τιποτα.Εβλεπα τις πολυκατοικιες που ειχαν σηκωθει τα τελευται πεντε χρονια.Μεχρι τοτε μονο χωραφια.Τωρα σχεδον της πουτανας.Απ' οπου μπορει ο καθενας να κερδισει θα κερδισει.Ξαναγυρισα στους νεκρους.Ολοι πεθαμενοι μετα απο το 2000.Οι άνθρωποι πεθαινουν σωρηδόν.Ενιωσα καλυτερα που ημουν ζωντανος.Κι ας εχω και τη τρελα μου.Ποιος δεν την εχει εξαλλου?

17.11.10

Έτσι , γι' αλλαγή

θα κανω ο,τι κάνω καθε μέρα

25.10.10

νιώθω άπλας μες στον εγωισμο μου

σ' άλλες ζωές
δε θα φτάσω
ποτέ
με σενα




αυτήν
όμως
τη ζωή
στην προσφέρω

12.10.10

Ενιαίος είμαι , σε κομμάτια

Ο ουρανος είναι γαλάζιος
στη γωνία έχει σύννεφα

καποιος παίζει
άλλος πουλάει
ένας φωνάζει
ενς τριτοτέταρτος βαδίζει,
να κι ενας που αγοράζει ,
αλλος που ακουει ,

κι ενας που τα βλεπει όλ' αυτα
και δε συμμετεχει
για να μεινει καθαρος.

8.10.10

zu spat

καλά εσύ δεν ήσουν που έλεγες δε θα το κάνεις ποτέ αυτό?
είδες που δεν έχεις αρχές?
Ειδες που η έλλειψη σε καθοδηγει?
πως ο,τι όπλο έχεις το χρησιμοποιεις?
πως η εκφραση της θεικης σου υποστασης δεν ειναι παρα ματαιοδοξια?


δεν ειμαι κατι άλλο αλλά στο 'χα πει γαμω τη παναγια μου.
και επεμενες
για ουρανούς και νέκταρ


Ευτυχισμενος ειναι οποιος χεζει καθε πρωι

4.10.10

Δεν έχω κάτι να πω
Τίποτα το σημαντικό.

Ακόμη μια μέρα θάφτηκε

Ακομη μια μερα που 'γινε λίπασμα

Κι ουτε έχω ιδέα
τι θα φυτρώσει
και πότε.

1.10.10

Φυσιολογικο ειναι.

νιωθω πληγωμενος
απο τη συναντηση
του ολου μου
με το τιποτα
των άλλων.

30.9.10

Συμβουλή

μη μπλεκετε άλλους
στους προσωπικους σας γκρεμους.

Θα καταληξετε
ακομα πιο γκρεμισμενοι

29.9.10

Wi fi (παλια ηταν hi fi . ειδες η εξελιξη?)

θα μπορουσα να γραψω κατι.
Ενα ποιημα ,
καποια λογια ,
κατι.

Σιγα μη το κανω.

Προτιμω να πλυνω τα δοντια και να κοιμηθω.

Τι
καταλαβαν
ολοι
οι νεκροι
που μας δειχνουν
το δρομο?

18.9.10

Παμ' παρακάτω

Στο μηδεν τέντωσα την ενατενιση και προχωραω πέρα δωθε.

Κάνω
τη μελισσα.

7.9.10

Ενας Μπέκετ δε φέρνει την άνοιξη

-δε μου λες?
-τι?
-Θα μου πεις?
-τι?
-Ο,τι θες
-Δε θέλω κάτι
-δε σε ρωτησα αν θες κατι.
-Και , τι δηλαδη?
-τι θες?
-Αει παρατα με ησυχο
-Αμα σε παρατησω δε θα εισαι ησυχος.Θα σου λείπω
-Δοκιμασε
-Φεύγω
-Που πας?
-Οπου θέλω
-Κι εγω?
-Τι εσυ?
-Ετσι? Εδω?
-Εσυ το διαλεξες
-Εγω καθομουν ησυχος μεχρι που αρχισες τις ερωτησεις
-Εεε , ήθελα φαίνεται , γι' αυτό.
-Αντε φύγε
-Με διώχνεις?
-Εσυ δεν ειπες πως φευγεις?
-Πριν.Μπορει ν' άλλαξα γνωμη.
-Θα μου κανεις παρεα?
-Τοση ωρα τι προσπαθω να κάνω?
-Να μου σπάσεις τα νευρα
-Ετσι νιωθεις?
-Ετσι νομιζω
-Κι επειδη νομιζεις , νομιζεις πως έτσι είναι?
-Και βέβαια
-Μπραβο σιγουριά.Απο που την αντλεις?
-Που θες να ξέρω.Ισως απο τη δικη σου ανασφάλεια
-Μα δεν ειμαι ανασφαλής
-Δεν ειπα οτι είσαι.Οτι έχεις μια ανασφάλεια είπα
-Με τις λέξεις θα παίζουμε?
-Και με τι να παιξουμε?Εγω κι εσυ ειμαστε όλο κι ολο εδω μεσα
-Κι εξω?
-Εξω ειναι κι άλλοι.
-Πάμε έξω τότε?
-Πάμε

2.9.10

τάισα τη γάτα δύο μανταλάκια και μάζεψα το στεγνο , απο χθες , υποκάμισο.Τα χέρια μου μύρισαν ψαρίλα.Κι ομως , η εταιρεια που τα βγαζει στο εμποριο στηρίζεται σ' αυτο.Ψαροκοκαλα απλωματος που χαρίζουν μυρωδιά λεβάντας.Πήρα τηλεφωνο το δικηγορο μου.Την εψαξε.Υπαρχουν ψάρια , μου 'πε , που λεγονται λεβάντες.Έμαθα κάτι και σήμερα λοιπον.Ουτε μια μερα δίχως μια νέα πληροφορία.Τσαλάκωσα το πουκαμισο για να 'χω να σιδερώνω.Τελικα , κουράστηκα να τσαλακωνω.Το ξετσαλακωσα.Με τα χέρια.Αν το σιδερωνα θα εκανα οικονομια χρόνου αλλά δεν είχα και κάτι καλύτερο να κάνω μιας και οι μπαταρίες του μάους αυτομετονομάστηκαν συμπαντικά απόβλητα.Ισως να ανανεώσω ενα βιβλίο του κέρουακ που δανειστηκα αλλά ο τύπος ειναι τόσο χωμένος στο τίποτα που προτιμώ να το κρατήσω για τις κρύες νύχτες του χειμώνα.Τοτε που η αβυσσος ειναι η πιο ζεστη αγκαλιά μετα απο αυτη της ανυπαρξίας της πρέζας.Και να σκεφτεί κανείς-ο εαυτος μου δηλαδη - πως το διασκεδαζω.Κατι απολειφάδια υπαρξισμού κλαίνε σε μια παρατημενη πλατεια του μυαλου καθώς συνειδητοποιησαν πως ο θανατος τους ειναι θέμα χρόνου.Και το χρόνο δεν τον κέρδισε ποτέ κανείς.Για ολα αυτα κατεληξα στο παραλογο-απο παραλογη οπτικη - συμπερασμα πως δε θα ξανακρεμασω τους γκρεμους μου στον προσωπικο μου χρόνο κι ουτε θα κυνηγάω τη λογικη ως το υπερτατο προιον της ανθρωποτητας.Εξάλλου τα σπίρτα στο πατωμα , ενενηντα μερες τώρα , δεν εχουν αποπειραθει ούτε μια φορα να κυριαρχησουν στο παρκέ που τα υποθάλπτει.Αυτοκτονικες τάσεις μηδέν , δηλαδή. Παρόλο που καθημερινά περναει το λεωφορειο της αυτοχειρίας απο τη σκέψη που φιλοξενω χρόνια τώρα .Είπαμε , άνθρωποι είμαστε.Δε τρελαινομαστε για τίποτα.Ο φανατισμος βλάφτει.Είτε ειναι της λογικης ειται του συναισθηματος είτε του ενστίκτου.

1.9.10

όσο πιο άγιος γίνομαι ,

τόσο
πιο
μπάσταρδος
γίνομαι

24.8.10

πιο ψηλά
πιο ψηλά
πιο ψηλά
πιο ψηλά
πιο χαμηλά
πιο ψηλά
πιο χαμηλά
πιο ψηλά
πιο ψηλά
πιο χαμηλά
πιο χαμηλα
πιο χαμηλά
πιο χαμηλά
πιο ψηλά

ώπα.

εντάξει

πέθανες

24.7.10

ανάληψη

αντίο γαλάζιοι ουρανοί.

πρέπει να εξαντλήσω το πετρέλαιο.
να καπνισω
οσο περισσοτερο μπορω
μεχρι να μου πει ο γιατρος
να το κοψω

χρειάζομ' εμπειρία.
τα παπουτσια μου τρύπησαν
σα τα ενιωσα δικα μου

στο πλαστικό και στους αριθμούς
να αφιερωθώ

κυλάνε τα πόδια μου σε υδάτινες σκάλες
δίχως πόρτες και τοίχους

η στάχτη δε ζητάει δάκρυα,

αφού κάηκε χωρίς προσδοκίες.

σβήνω καλά τα τσιγάρα μου

ενοχλητικός
ο καπνός
που σιγοκαίει
ακόμα
και μετά το τέλος.

14.7.10

ανάσταση

κόβω συνειδητά βόλτες
στο υπόϋπέρασυνείδητο

προσπαθώντας να διατηρήσω την έμπνευση
τον έρωτα που τη φυγή έχει λιμάνι

ειμαι εδώ και προσπαθώ

πάντα λιγότερο απ' οσο μπορώ
πάντα όσο γίνεται καθε στιγμή

θεοί , διάβολοι
με κερνάνε αηδίες κι αμβροσίες

από λίγο πιο ψηλά ζουζούνι φαίνομαι
όποτε βλέπω μυρμήγκι με φροντίδα το πατάω

είναι εκείνος που δεν έχω κάτι σπουδαίο να κάνω ποτέ
ν' αναπαραχθω μόνο ήρθα

ας κόψουν οι σπουδαίοι τα σκοινιά

17.6.10

Αυτό το μπλογκ πέθανε.

10.6.10

για να πιστευεις στο θεο
πρεπει
οι πραξεις σου
να έχουν υπάρξει  απαισιες.

μονο τοτε γυρευεις
το εκτος λογικοσυναισθηματοενστικτου
μήπως και σου προσφερει
ενα καποιο
φως
στο βαθος

6.6.10

τίποτα
pas de tout
ένα θέλω
μία
κι όποτε την αγγίζω γλυστράει
και συνεχίζω να κυνηγάω

ονειρο
συμβαινει
realitat
συμβαινει επισης


παρ' ολα αυτα η ζωη δεν αγκαλιαζει κανενα ονειρο
βολευεται με μια συνεχη αγωνια

1.6.10

η ικανότητα της ικανότητας κρίσεως

πόρτα αγωνιζεται να κατηφορισει
παρεμβαινοντας
σε μελισσι αποψεων
ισοπεδώνοντας επιστημονικα
κάθε έννοια
της άγνοιας.

18.5.10

ιδρωμένες θάλασσες
βουτηγμενες
σ΄αποστειρωμένα πλαίσια

ομόκεντρες
μη επαναλήψεις
του ομοίου

κι η γνώση
κάποιας
ραγισμένης
άνοιξης

χαϊδευουν
την ανάσα
που θέλει ακόμη
ένα χορό

1.5.10

βαδίζοντας σταθερά στο όπουνα'ναι
γνωριζω συνεχεια ανθρωπους αποψεις βιωματα

κι ακομα,
επιβεβαιωνεται
η ατελεια μας
η αδυναμια,
η αναγκη να στυλωθει
-εστω για λιγο-
το βλεμμα
στο κενο στο μέσα στον οριζοντα

27.4.10

δάχτυλα σε αποσταση αναπνοης απο τα πληκτρα
η εκφραση ειναι κοντα
αλλά δε λεει να βγει
σαν ενα δυσκολο χέσιμο
που καταλήγει
σε μια ενιαια,
λυτρωτική,
κουραδα.

συνεχίζω με το ένα χέρι.
το άλλο έγειρε στο κεφάλι.

πάντως οι καλύτερες βόλτες
γίνονται
χωρίς χέρια.

22.4.10

μια αρχή τη φορά χωρίς τίτλους τέλους

περιμενω
ώσπου
οι μακριες της μπουκλες
να πλεχτουν στον καρπο μου
κι αναμεσα στους τοιχους
να βασιλευσει
η δημιουργία

21.4.10

δεν πάω πουθενά

θέλει να με δει.
θέλω να γλύψω μουνί.
όχι το δικό της.
και το δικό της σούπερ είναι
αλλά
της ανήκει(ή έτσι νομίζει)

κι όταν θα τη γλύφω
θα νομιζει οτι γλυφω το δικο της μουνι
ενώ
θα γλύφω το μουνι γενικα

18.4.10

χέσε άφοβα.

Σίγουρος τρόπος
για να συνειδητοποιήσεις
οτι δεν είσαι
κουραδα

6.4.10

υπάρχει ελπίς

ταχύτητα
ο νους πιανει ψηλές
δε μπορω να επεξεργαστω όσες μου χρειαζονται
εγω δηλωνω αδυναμια εκπληρωσης του αισθησιακου πεδίου
έχει πολύ γκάζι
ίσως τα μωρά που τρέχουν συνέχεια
(παρουσιαζοντας ασυνέχειες -με ασταθή  περιοδo)

βλέπω
κόβω τη θέα του μέσα
άρα κοιτώ
και περιμενω
τι περιμενω?
αμα δε βγω εκει εξω και δαγκωσω ο,τι θέλω
τζάμπα περιμένω

αμα ζουσα πάνω στον οριζοντα δεν θα με νοιαζε
μα κινουμαι στο πεδιο που οριζει αυτος
τον βλέπω πάντα
όχι πάντα
όποτε ειμαι όλος τωρα
κάθομαι πάνω του

5.4.10

καπώς έτσι . Αν είχα δεν θα 'ταν έτσι

έπηξε στα κουταλάκια
πλύνε βγάλε ειναι λίγο
πήγαινε μέχρι πιο μέσα από το πάτωμα
άφησε το δέντρο στον αέρα για να μην αμφιβάλλει
ξεκίνησε(επειδή ήθελε να τελειώνει)
επανέλαβε μόνο εκείνα που δε ξανάκανε
ήπιε ένα ποτήρι βενζίνη για να μπορεί να μείνει από καύσιμα
άπλωσε στον ουρανό τη στενομυαλιά του.Αλλού δε χωρούσε.
φορούσε όποιο αποστεωμένο τοίχο βρισκόταν μπροστα του
μάσησε τριαντάφυλλα για να χέσει τριαντάφυλλα
έραβε με χαρά ο,τι με κόπο είχε ξηλώσει
ψυθίριζε καλώδια σε ρομαντικά ασύρματα.

γιάτρευε μώλωπες , τους έκανε πληκτικούς,
πλήγωσε όσους εαυτούς μπόρεσε ,
οι υπόλοιποι ανοίχτηκαν και ρίσκαραν χωρίς κινδυνο να κερδίσουν.

2.4.10

ερωτικό

Η ράχη με την αρχη εχουν τα ιδια γραμματα και διαφορετικα νοηματα.δεν υπαρχει  λογος που χρησιμοποιω αυτές τις συγκεκριμενες λεξεις.κι οποιες και να χρησιμοποιησω παλι το ιδιο θα είναι.Ολα τα αλφαβητα του κοσμου κι ολες τις γραφες που περιμενουν να ανακαλυφθουν μπορώ να ξεσηκωσω προκειμενου να σε κανω να μου χαμογελασεις . κολλαει το μυαλο μου.και μεταφερει το κολλημα στα δαχτυλα.πως να σου πω αυτά που σου ‘χω ηδη εκφρασει ?νιωθοντας , μαλιστα , πως ουτε σε πενηντα πεντακοσια χρονια δε θα προφτασω να σου χαρισω οσα απειρα μου επισκεπτεσαι στη ψυχη μου κάθε καθημερινα.να σου μιλησω ετσι όπως σου μιλας εσυ .να σε θαυμαζω ετσι οπως σε θαυμαζω κάθε φορα που πλανητευεσαι σε σπηλιες βυσσινι. η μνημη σου ξαγρυπνα στα πιο ψηλα βουνα μου . ολο μου το τιποτα ζυγιζει εκατο χιλιαδες πουπουλα αετου κι εχει και κατι χαυλιοδοντες ισαμε και κει κατω για να σε προσεχει από τη μανια μας με το τελειο. . Δεν αντεχω να σε απεχω και δε μπορω να μη σε αυτοκρατοριζω. Δε ξερω πλεον την ταχυτητα της ροης του νερου κι ουτε που δεν δε με νοιαζει. Καιγομαι σα του παγετωνες που λιωνουν αλλά αμα είναι να γινω όλος νερο χαλάλι. θα εχεις να πινεις

30.3.10

αφού τίποτα αλλο δεν εμεινε να μ' ενδιαφερει για τωρα
ας γραψω καμιά βλακεία να περασει κι η λαιμητομος.
Σταθερα τα ποδια ψηλά ,
τα τσιγαρα αναβουν για να σβησουν μες στο κεφαλι για ν' αναψουν
την απαραιτητη φωτια.

και να 'μαι μετεωρος πάλι,

Χορτατος ,
διχως διαθεση να μαζεψω αγριοχορτα απο κανενα λιβάδι ,
περιμενοντας την αφιξη εκεινου που ποτε δεν προκειται να ερθει ,
κάνοντας φουσκες με τα ονειρα .

29.3.10

η συνεχής
ομιλία
για χάρη
του όποιου κοινού παρόντος

καθιστά
την υπαρξη
αβάσταχτα περίπλοκα
γυμνή με αίματα

25.3.10

τελείες

Εκλεισα την πόρτα του δωματόυ μου.
Τωρα κανεις δε μπορει να εισβάλλει.
Ισως το τηλεφωνο που χτυπαει.
Δεν το σηκωνουν ουτε αυτοι.
Εγω αποκλειεται να σηκωθω πάντως.
Οποιος θελει να με βρει ας με ψαξει.
Δε νιωθω την αναγκη να γυρεψω καποιον.
Αλλα προτιμω τις στιγμες που υπαρχουν κι αλλοι τριγυρω.
Για να μιλαμε και να χαζολογάμε.
Για να μην ειμαι μονος.
Καθε που κατεβαζω τα στορια έρχεται και στρογγυλοκαθεται.
Η επιθυμια , το αεναο ,η υποχρεωση , η αναγκη , ο διαολος και ο συνέταιρος του . Ο θεος , δηλαδή.
Ειναι καλυτερα με αλλους .
Σπάει ο δρόμος.
Δε φτάνω εκει που αέρας , νερό ,φως δεν διαδραματιζουν καποιο ρόλο.
Εκει δεν εχει σημασια αν εχει οτιδηποτε.
ολα απορροφουνται.
Πριν τα δω , τα αισθανθω καν .
Στο σημειο αυτο αρχιζει η υποχρεωση .
Κατι να κανω να βγω απο αυτη τη φαση.
Πλεον εχω δραστηριοτητες που γεμιζουν λίγο το Μαρακανά του χρόνου μου.
Το κρεββατι με φιλοξενει μονο οταν κοιμαμαι.
Πλεον.Πλέω.
Και δεν ήξερα οτι μπορω να το κανω κι αυτο.
Απ' οσο εχω αντιληφθει στο μικρο διαστημα της πλεύσης δεν ειμαι σε λιμνη.
Πρεπει από ένα ποταμι να ξεκινησα κι αφου ολοκληρωσα την εκει πορεια μου χύθηκα σε καποια θαλασσα.
Εγώ το χώμα αλλαξα καριερα.
Αντεδρασα .
Κι εγινα υγρός.
Αλλαξα μορφη.
Τι να εκανα?
Χαμπαρι δεν πηρα πως συνεβη .
Ενώ ημουν απασχολημενος με το χωματενιο τελμα μου το παρόν με μετετρεψε .
Ισως φταιει ο πολυς ήλιος .
Και το κυμα που σκαει στην ακτή.
Ξεχάστηκα , μαλλον.
Και κατα τη διαρκεια της απουσιας μου βρηκε ευκαιρια κι εκανε ο,τι εκανε.
Οχι πως ενοχλουμαι.
Μπορω να πω πως ειμαι σχεδον ευγνωμων .
Δεν αντεχοταν αλλο η στερεη μου υπαρξη.
Επρεπε να κατεδαφιστει.Κι ενω κώλωνα να τη γκρεμισω , γκρεμιστηκε απο μονη της. Ξεχασα να την υποστηριξω για δυο τρεις εβδομαδες .
Αφεθηκα.
Ακουγα τους ήχους .
Τους φυσικούς . Και έχουν δυναμη αυτοι.Πολυ μεγαλη.
Σε νανουριζουν γλυκα καθε μερα και σε ξυπνανε απο το ληθαργο καθε στιγμή.

Νομίζω πως ειναι καλυτερα να πάω στην κουζινα να καθαρισω κατι κουτσομουρες.
Με προλαβε το τηλεφωνο .
Πρεπει να βγαλω λεφτα να πληρωσω την ασφαλεια του αυτοκινητου.
Ας περιμενουν οι κουτσομουρες.
Κακως .
Ειναι απανθρωπο να περιμενουν οι ροζ γλυκιες μου και γω ν' ασχολουμαι με χαρτιά.

23.3.10

τι με πονάει?

ξέχασα

είναι τόσα κι αυτά που

θυμήθηκα

το αριστερο γόνατο.

ωραία:
ξέρω πως το αριστερο γόνατο πονάει.
η ομορφιά
ειναι
το φάρμακο
που ξαναπλάθει
την απαραίτητη ουτοπία.

κουλουριάζομαι
γύρω από τον αφαλό σου
σε ανασαίνω
σε ολη σου τη μυρωδιά

19.3.10

ΟΝΕΙΡΩΞΗ

κάποτε δε θα θέλω να κανω κάτι.

Αφου δεν αφήνω ο,τι θέλω
να περάσει
χωρίς να το γευτώ

18.3.10

ανεβαίνουμε στον πιο ρηχό ουρανό
ζητώντας του τη γνώση του πυθμένα

τις λέξεις αφήνουμε
να ζαλίζουν την αληθεια.

κόβουμε ο,τι περισσεύει
προς τέρψη του ουμανισμού.




δύσμοιροι γέροντες
που τους ήρθε η διαύγεια
στα τελειώματα.

14.3.10

ξαπλωμένος
ρουφάω τους τοιχους σου
να γλυστρήσουν
στο όλοκληρο
τίποτα μου.

το βράδυ
θα αποπλανηθουμε πάλι.

11.3.10

θα σου φέρνω μαγνητάκια από παντού

στάθηκες τόσο άτυχη
που έστω
αυτή την παιδαριώδη στιγμή χαράς
θέλω να σου χαρίζω

και οι δύο έφυγαν
μέσα απ' το στήθος σου
δε θα 'μαι ο τρίτος

φτύνω τον κόρφο μου
όταν βλέπω μαύρη γάτα
και την αγκαλιάζω
με το βλεμμα και τη ψυχή μου μόνο.

9.3.10

μετα από τόσες βαρετές σειρές λέξεων
που άκουσα χθες
συμπεραίνω
πως είναι πολύ εύκολο να γράψεις ποίηση
κι ακόμα ευκολότερο να γελοιοποιηθεις.

Είναι δυνατόν να υπάρχει ακόμα πολιτικοποιημενη τέχνη?
στενόμυαλοι όλοι σχεδόν .

αρκέτα ο τριαρίδης
και περισσοτερο ο λειβαδας
δραπετευσαν

Είναι κάτι

πρώτη φορά σε βραδιά ποιησης.
κι οταν εφτασα σπιτι
καταφερα
να πλυνω τα δοντια μου.

5.3.10

μαστίχα το στομάχι,
μασουλάω την ανασα μου.

σχεδόν αδιάφορος για τα επίκαιρα.

και όσοι σκουριάζουν την ευγένεια
μεγεθύνουν τη χαραμάδα
και ποτίζουν τσιμέντο
τα σε βάθος ταραγμένα
ερείπιά μου.

21.2.10

προβολή
ηλεκτρονικής
αιδούς

18.2.10

έρωτας uber alles

σα πουλί ο καθένας
τα γερά κλαριά αγαπά
σαν αέρας εισβάλλει
τη σκόνη διώχνει

σα σκόνη ο καθένας
κάθεται παντού
σα τα κλαριά στον αέρα
τρέμει χορεύοντας.

τη σάρκα γυμνή φορά,
για ζέστη το χειμώνα

στις σίγουρες ηλιαχτίδες
τις κερασιές ολου του κόσμου
γεύεται

πού να τρέχεις στους γιατρούς..?

λάτρεις του εξευτελισμου
εραστές του καθωσπρεπισμου
πελάτες του ψυχαναλυτή
Άνθρωποι κανονικοί.
αδύναμοι
θρασσείς
μεγαλόσχημοι
μελαγχολικοί

στο κυνήγι του άπιαστου
όλοι δωσμένοι,
πιστά
στην υστερία
δεμένοι.

8.2.10

ήρεμος
στο νεφέλωμα σου
αποσυντίθεμαι.

καπνίζω
την αναμονη
της σκληραγωγησης σου.

όσα ανθισμένα δάκρυα
σε σένα σμίγουν.

οι φορές που σ΄έθαψα
πεθαίνουν
στο γύρισμα του κεφαλιού σου.

κι οταν η ωρα ερχεται
 στα κορμιά ρέει
σιαμαία ένωση

28.1.10

τι σημασία εχει ποιος είμαι?
είμαι.
κι ειναι αυτό αρκετο.

το χοντρό λεπτό

περιμενε ενα λεπτο
περιμενεις μια ζωη ουτως ή άλλως

για να σου 'ρθει η τυχη

που οταν ερχεται
δεν την εκλαμβανεις ως τετοια
αλλά
ως
επιβραβευση
δικαιωση
''ναι , ρε πουστη και γω μια φορα''

περιμενε ενα λεπτο
κι άλλο ενα
κι υστερα άλλο

περιμενεις συνολικα ενα λεπτο , δηλαδη

γιατι τοση φασαρία για ένα λεπτό?

24.1.10

θαύματα.Ή ένα θαύμα

πάμε συναυλία.
καθυστερημενοι
εχω εισιτηριο
οι αλλοι οχι
-sold out ειναι. λεει
παγωνω.ειχε κρυο
ο ενας εκ των αλλων δεν παγωνει
ξεδιπλωνει το ταλεντο του
σιωπω και περιμενω
ακρη δε βγαινει.
-ειναι κανει αλλος εδω? ρωταει
την ιδια στιγμη δυο κοπελιτσες βγαινουν
-δυο βγαινουν δυο θα μπουμε , λεει.
Είναι ο επιστατης.
40 με ψυχή.
Του εξηγει.Ο φιλος μου.
-Θα σας βάλω , λέει
-Η δύναμη που πιστευεις να σου το φερει πίσω , λέει.Ο φίλος
που ειναι κλεισμενος δυο μηνες σπιτι του.

21.1.10

στα σύννεφα
και βαθιά στο χώμα
συναντιομαστε.
μια νέα
γνώριμη αχτίδα
να μας βρει.

η ανάσα σου
μελωδία ακουγεται
μέσα σε τοίχους άρρωστους
ξαπλώνει ο παραδεισος
καπνίζοντας
το άρωμα
του δέρματος σου

16.1.10

άνευ λόγου κι αφορμής

στ' αλήθεια άκουγα τα πόδια σου
η φωνή που χόρευε στα μάτια σου
ηταν καρδιά της επιτάχυνσης μου.

δε ξέρω ακόμα.
κι ούτε θα μάθω.
αλλά δε θα σε ξανααφησω να με δροσισεις.
θα σε καψω πρώτος

δε σε πρόλαβα.
Φοβήθηκα
την αλογοουρά που στολίζει
την μαθηματική τελειοτητα του κώλου σου.

Σ' έψαχνα.

Το παράτησα κι αυτό.

το σωστό ανακάτεμα θέλει υπομονή
και μέτωπο στο χάος.

10.1.10

Που θα βρείτε την πρωτοπορία

στο λαμπρό σκοτάδι
στην δικτατορία του γαλάζιου
στους παραλυτικούς οργασμούς
στο δεύτερο συρτάρι(από κάτω) που έχω το  voyage au bout de la nuit ,
σ' οτιδήποτε ζωντανό

5.1.10

δεν
υπάρχουν
αθώα χρόνια.
κι ούτε υπήρξαν ποτέ.

μόνο
αθώα
μάτια

4.1.10

Τί να κάνεις?

κι οι πουτανες
ανοιγουν
τα ποδια τους
τόση ώρα
για να βγάλουν
κάνα φράγκο

31.12.09

ειμαι τοσο ομορφος
που δεν εχω αναγκη ουτε το φως του ηλιου.

Χρειαζομαι το χαμογελο
και την αγκαλια σου.

25.12.09

ζεστό φως της οθόνης

με τον δικο μου τροπο σκεψης ,
που δεν ειναι δικος μου ,
ουτε κανενος άλλου
κι ουτε διαφερει από τον κοινο τροπο σκεψης
ολα πάνε μια χαρα
ο χρονος κυλαει
παυση υφισταται
σταυρωμενα χερια
και δαχτυλα που ελπιζουν σε μια σταγονα
για να σβηστουν τ' αλλά
προτου τελειωσει το μελανι στον εκτυπωτη και πληρωσω καιτζαμπα για να μην με πουν μαλακα λες και θα μου που οι αλλοι τι ειμαι.ιδεα δεν εχω τι ειμαι κι ουτε προκειται να το αντιληφθω ποτέ.
ο ανησυχος νους το ' χει αυτο.
δεν εχει τιποτα αλλο πέραν τουτου.

παυση

οσα τσιγαρα και να πιω δεν αλλαζει

κι οσα και να μην πιω πάλι δεν αλλάζει

εξάλλου
το μονο
πραγμα
που
δεν
αλλαζει
ειναι
η
αλλαγη.

24.12.09

γαμώ τη λατρεία του διαβόλου και ζήτω ο σατανάς

πίνω μια γουλιά καφέ
και πριν να σε γνωρίσω
δεν φαινοσουνα να εχεις αναγκη
πήγα
δεν μου κανει αισθηση
ο λυκος ειναι αθωος
γυρευοντας την αξιοπρεπεια
αυτο δε σε κουραζει?
διαθεση εχω
η ελλειψη λειπει
κι αυτοί που ανεβαίνουν στο Εβερεστ ξανακατεβαινουν
αντε μισή ώρα να κάτσουν
οταν μιλαμε κάτι χάνεται
ειναι πολυ λεπτο το σημειο
φίλε να σου πω κατι
οταν δε βγαινουν
πραγματα σημαντικα για να βαλεις παπουτσια
σε μια φυλη μαυρων
αποκαλυφθηκε
οπότε ειναι καλο να κυλαει
ρητορευοντας
ντοπαρουμε τον ενθουσιασμο
ηρθε εφυγε
δε ξερω καποιον που το εχει πετυχει
ειναι αστειοι οι ανθρωποι
γελανε περισσοτερο κι απο τα πιθηκια
οταν σταματησεις να το προσδοκας
είναι λογικο να εχεις παραπονο
και μονο που γεννιεσαι ειναι αρκετο
μπορει να ειναι το ιδιο πραγμα ακριβως
η πρακτικοτητα σωζει
τα συνθηματα ειναι ηλιθια
αναπηρικα καροτσακια για ολους
ο ρατσισμος δεν ειναι καλό
πατας μενού
αιωρεισαι προς το ατομικο συμφερον όσο ζεις
δεν εχει κολλησει ουτε μια φορα
χτυπάω εκει κανένα
και στριβω συνεχεια.

17.12.09

μιλανε.
τωρα.
τωρα μιλανε.
διπλα μου,
τρεις.

και λενε
για ανθρωπους
συμπεριφορες.
ο καθενας τα δικα του.
χαιρονται
επικοινωνια

σιωπη
οχι εγω.
αυτος.
κανείς , δηλαδη.

εκεινος που υπαρχει σιωπα
κατι ξερει.

εγω ξυνω το κεφαλι μου και καπνιζω.

14.12.09

εγώ είναι , εσύ είμαι , αυτός είσαι.

σκαλίζω τη μύτη μου πολύ τελευταία.
και παλιότερα το έκανα αλλά οχι με τοσο θράσσος ,
με τόση άνεση.
Λες κι είμαι μόνος μου .
Εντελως.
περιμένω στη διάβαση μαζι με άλλους εκατο και σκαλιζω ανεμελα το αριστερο μου ρουθουνι.
για αριστεροχειρα κρινεται ως λογικη ενεργεια :
αριστερος δεικτης αριστερο ρουθουνι.
ειναι η ταση της ζωης να γερνει προς τη μερια που νιωθει.
Τότε γιατι ξύνω το αριστερο φρυδι με το δεξι χερι?
μολις το εκανα.
και το αντιληφθηκα πάραυτα.
Αετός ο καριολης.
μονο που δε με αφορα.
ο,τι και να ειμαι, ειμαι λίγο.
Μονο το καθολου μου ειναι αρκετο.
ξερεις,
οταν καπνιζω και ρουφοφυσάω τον καπνο τότε ,
συμβαίνουν τα παντα.

χαμογελαω με το προσωπο ολοκληρο και τα ματια μου λαμπουν.
Το ξερω αφου βλέπω τα ματια τους να λαμπουν.
το παρον ειναι καθρεφτης.
οι εκφρασεις των αλλων ειναι δικες μου εκφρασεις.
Με το χαμογελο τους απαντουν στο νηπιακό χαμογελο μου.
ομως δεν αντεχω άλλο αυτο το μου και το σου.
Για την ακριβεια δε μπορω άλλο το πρωτο προσωπο.

οκ

ολα ειναι προσωπικα .
άσε
με
να σε
κλέψω
σήμερα
κι αυριο το πρωί
φεύγω
πάλι
δε καταρρεω , πλέον
με προστατευω

αφου ξέρω πότε καταρρέω

το αποφεύγω

μου κυριαρχώ

μου επιβάλλομαι


αντ' αυτού
αυτοκτονω
συχνά πυκνά

12.12.09

Έτσι. Μαγκιά κι έτσι

φιλιάάάάάάάάάάάά
γειάάάάάάάάάάάά
καλημέέέέέράάάάάάάά


φιλιά
καλημέρα
καλήνυχτα

τα περισσοτερα φωνήεντα
κάνουν το συναισθημα της χαρας
να διαστέλλεται.





οταν χαιρομαι ειλικρινα
ο χρονος απουσιαζει.

11.12.09

αισιοδοξία-μελλοντικά σχέδια

σκιά
με το ενα ματι κλειστό
εσωτερικά τουλαχιστον
υπολειτουργία
προετοιμασια
μετάβαση
λέξη
μετά
από
λέξη

προχωραω
βήμα βήμα
προς το θάνατο

αν ξυπνήσω αύριο
θα περιμενω το επομενο βράδυ

9.12.09

δύο ανθρωποι
σε δύο δωμάτια
στο ίδιο σπίτι
ξαπλωμενοι και οι δύο
βλεπουν την ιδια ταινια
στο ιδιο κανάλι.

4.12.09

είμαι
τοσο
ευδιαθετος
που
δεν
έχω
καμία
διαθεση
να
κανω
κατι

27.11.09

τυχαίοι μπάσταρδοι
με ανυποστατα
ισχυρη
αφοσίωση
στο τίποτα.

24.11.09

ξερεις τι μ' αρεσει?
που ολοι λετε μερος της αληθειας.
και ειστε σιγουροι πως δε λετε ψεμματα.
κρυβετε τρομο , φοβο , πονο ,
να μη δω.
Λες και δε βλεπω.
Μπορει να κρυφτει το οτιδηποτε?
κρυβει η ανιψια μου τα παιχνιδια της και δεν τα βρισκει με τιποτα η αδερφη μου.Τα βρισκει η γυναικα που παει και καθαριζει το σπιτι μια στις δεκαπεντε.
Αλλά αυτο δε με νοιαζει
.Με νοιαζει που δε λετε ολη την αληθεια ρε πουστη μου.
Την κρατατε ολοι για την παρτη σας.
Κι ειστε ασφαλεις ετσι.
Ανετοι κι ετοιμοι για καθε προκληση.
Στην πρωτη γραμμη για καθε ξεκινημα.
Νεο.
Διαφορετικο.
Χωρις συνεχεια.
Διακοπτομμενες ζωες.
Σλαϊτς.
Συνεχης ροη μονο αυτη του σπερματος και του χρονου.
Κι επειδη στο δευτερο βιωνουμε την ανυπαρξια ,
την αδυναμια ,
στρεφουμε ολη μας την υπαρξη στο πρώτο.
Και χυνουμε οπου βρουμε.
Ομορφια ,
κουραδες ,
μισος ,
παθος ,
ειλικρινεια ,
υποταγη ,
σεβασμος ,
αντιδραση.
Οπουδηποτε .
Αρκει να μας παιρνει.
Να σας παιρνει πηγα , προς στιγμη να γραψω ,αλλα κι εγω τετοιος ειμαι.
Ή μαλλον δεν ειμαι τετοιος.

ειμαι ο αξονας
που τριγυρω του
ο ανεμοστροβιλος χορευει .

Και δε γινεται να με βλεπω ξεκαθαρα.

Οταν σταματησει αυτος ο αερας κι η σκονη
να με τυλιγουν
θα σας πω.
Θα καταλαβατε.
Θα νιωσετε.
Πως δεν αλλαξε και κατι.
Αν εξαιρεσεις πως ολα πλεον κινουνται προς ολες τις κατευθυνσεις .

Αφου πρωτα κανουν πλιατσικο μεσα μου μετα βγαινω και γω μαζι τους.
Ειναι ωραια να κλεβεις ο,τι θες χωρις να ρωτας.
Χωρις να χρειαζεται να ρωτησεις.
Γιατι κανεις δε μπορει να σε κατηγορησει που ονειρευτηκες.
Ουτε που ονειρευεσαι.
Να δεις που θα σε συμπαθησουν κιολας.

22.11.09

τσάκα πίκο
φεύγουν
γελώντας
πιο κοντα
σε κενό-

μη μπερδευεις
το χώρο
με
το χρόνο

κι οτι σβήνεις
δε σβήνεται.
τίποτα δε καθαρίζει.

οσο κι αν νομιζεις

20.11.09

η κυριαρχία
της βλακείας
αποδεικνύεται
από την υπαρξη του φόβου
ενώ γνωρίζουμε πως θα πεθανουμε

18.11.09

ο ευγενικός σαγηνευμένος μαλάκας

ήρθε
καταπάνω του
η ομορφιά
κι εκείνος
έκανε
στο πλάι.

17.11.09

θηλυκά που αγαπάω

μπύρα
ησυχία
κουβέρτα
σκιά
χέστρα
amy winehouse
μπάρα
πολυθρόνα
ειλικρινεια
σούπα
μουσική
σιωπή
τζούρα
νύχτα

το θυμασαι μεχρι να πεθανεις

να χεσω μες στα δακρυα σου
που πηγαζουν απο σενα

απο κει που δεν υπαρχει κανεις αλλος
μονο εσυ
κανεις αλλος
και νομιζεις οτι ετσι ειν' ο ανθρωπος.
καλα κανεις και νομιζεις ετσι.
δεν εχεις κι αλλον για να κρινεις.
κι οσους κι αν εχεις κανεναν δεν εχεις,
μονο εκεινον τον λυγμο
που θα μεινει εκει

να ξεχναει

ο,τι ονειρευεσαι

να ξεχαστει.







ξεχασα τον βλάντιμιρ χόροβιτς

9.11.09

τίποτα δε συμβαίνει τώρα

ενώ τότε
τόσοι σπουδαίοι.

κι όταν το τώρα γίνει παλιά
λένε

τίποτα δε συμβαίνει τώρα
ενώ παλιά
τόσοι σπουδαίοι.

6.11.09

Δε διαφέρουν σε κάτι

τα σκυλιά που δαγκώνουν
κι οι ανθρωποι που χαμογελανε με συμπόνια.

3.11.09

είδα πως με κοιτουσες
οταν έκανα
πως δεν εβλεπα

το θηραμα
αναζητα
τον θύτη του

τον ένα και μοναδικό

κάθε φορά

2.11.09

Τζελαλαντιν Ρουμί θενκς ε λοτ

όλο οι άλλοι.
κάπου μπλέκονταν
τους κατηγορουσα
εκεινοι εφταιγαν
όχι εγώ που ονειρευόμουν
μόνο
και δεν έπραττα
μόνο όνειρα
μα κάποτε τόλμησα
και πήδηξα απο το γκρεμό
μου πήρε χρόνο
και μου έδωσε χρόνο
μετά την πτώση ο,τι δινεις παιρνεις
και δίνω
όσο έχω
κι όσο δίνω τόσο έχω
χαριζοντας με αναγεννιεμαι
(δηλαδή πιο πριν έχω σκοτωθεί)




και ποτέ εκεί που δεν είμαι

κι οταν εισαι κι εσυ εκει τότε ειμαι παντού

1.11.09

Κράτα τα όλα. ακόμα και την Ασκητική

συγχρονίζαμε το βήμα μας
δέξι εσύ αριστερό εγώ
εφαπτώμενα μπούτια
αγκαλιές και με τα δυο χέρια
δεμένοι σ' αλογο αραβικο

δεν κοιτούσαμε μπροστά
πρόσεχαν οι άλλοι για μας
έστρωναν κόκκινα χαλιά
δίχως να το ζητήσουμε



ειναι passe η Σιμόν ντε Μποβουάρ

μιλούσα
ήθελα κάτι
εφραστικός παροξυσμός
κι επιμονή.

προτού λιώσουν τα παγάκια

επιδειξίας
με καλλιτεχνικό περίβλημα.



όποτε ειμαι κάποιος δεν ειμαι.


με απλωμένα τα πόδια στο γραφείο του σπιτιού

είμαι

βλέπω σχεδόν όλο μου το σώμα

ειμαι ,οπουδηποτε τυχαια πρεπει,

δε μου αρέσει που μ' ενοχλεί
αλλά έχω σωματοφύλακες το χρόνο και τη λήθη
και μια σημαία με τον τσέ πίσω από τη σβάστικα

29.10.09

μπροστα είναι το πίσω

δε θέλω άλλο.Χόρτασα
Μασουλαω τον ουρανό
και πίνω τα ούρα μου.

κι άλλο
κι αλλο
κι αλλο
κι αλλο
κι αλλο

ύπαρχει κόφτης
στους πέντε .

πάει κι άλλο
αλλά θα σπάσει

αντικατεστησε το χαλασμενο μ'ενα καινουριο.

αντικατεστησε το καινουριο μ' ενα πιο καινουριο

αντικατεστησε το πιο καινουριο με μια αντίκα.

Ολα στυλ και καυλα είναι.

και μια ημιθανής φιλοσοφία

ψάρεμα στη γυάλα με βάρκα

ρυθμός
μελωδία
γευστικοι οργασμοι
σε βαθος επικοινωνια
γέμισμα της τρίτης ταχύτητας
μανιώδες χτυπημα των πλήκτρων
αρώματα εξοργισμένα
πινελιές λευκού στο λευκό.

σφιχτό
ζεστό
μουνί.

20 λεπτά

τόσο χρόνο έχω.
Μετά πρέπει να τον ξαναεφεύρω.
Το χρόνο.Και την απώλεια αυτού.
Ως τότε
μπορώ να καπνίσω δύο τσιγάρα ,
να πιω μια μπύρα(την δεύτερη) ,
ν΄ακουσω τεσσερα πεντε τραγουδια ,
να διαβασω κανα αρθρο.


Και δε θα θυμάμαι τίποτα απ΄ολα αυτα αυριο

22.10.09

Από που ήρθες εσύ?

η μη εκπληρωση των επιθυμιων λογω παθολογικης εγωπαθειας
συνεισφερει τα μεγιστα
στην εκπληρωση των επιθυμιων.

20.10.09

Ειπαμε τοσα πολλα
που δε θυμαμαι τιποτα.

Ακομα και η ντουλάπα,
που θα επρεπε να είναι εκει που ένα ράφι φιλοξενει τα ρουχα μου ,
αδυνατει
να διαβάλλει
την πληρότητα.


Κι οποιος γνωριζει κάποιον
που να ζει 100% συνειδητα
να τον φερει να τον γνωρισω.

Γιατι δε ξερω κανενα.

15.10.09

Αυτααααα

Η ύπαρξη της αντιθετης έννοιας διασφαλιζει την συνειδησιακη -και πέρα απο το χρόνο -κυριαρχια της οποιασδήποτε αρεστης, από τον απλό - ενίοτε και απο τον κοινωνικά κοινό- νου, έννοιας.Λογουχάρη η ύπαρξη της αδικίας εξασφαλιζει το αιώνιο κυνήγι της υπέρτατης δικαιοσυνης.Δίνοντας ετσι και καποιο νοημα στις ζωες τοσο των αδικημενων όσο και σε κείνες των ισχυρων.Παρομοια παραδειγματα υπαρχουν πολλα.Η αριστερά με τη δεξιά , οι αναρχικοί και οι μπάτσοι , η ομορφιά κι η ασχήμια κοκ. Εκεινο στο οποιο ομως στέκομαι είναι πως η ζωη τρέφεται απο την απουσια νοηματος ή οποια εγγυαται τη ζωντανια του ατομου και το ανοιγμα αυτου προς πάσα κατευθυνση( δίχως το νοημα να ειναι εκεινο που σερνει το χορό αλλά η οντοτική ύπαρξη-νους , συναισθημα , ενστικτο).

14.10.09

πάλι τα ίδια

και καθε φορά χειρότερα

συν μία απώλεια

να τα χάσω όλα
είναι το καλύτερο
αλλά με συνειδηση
με μνήμη.

η ισοπέδωση της κοινωνικης πραγματικοτητας
είναι αναποδραστη
και επιθυμητη


με μνημη και συνειδηση ομως γαμω το χριστό μου

13.10.09

κάποιος να ταϊζει τη φωτιά

-βαριέμαι
ειπα χθες σ' εναν φίλο
το εννοουσα.
τρομαξα.

ειχα τεσσερα χρονια
να σκεφτω
πως ισως
νιωθω βεραμαρα.

Τι εγινε?
Με βόλεψα?
Γυρισα πίσω?
Δεν με αντέχω?

Ευτυχως
σήμερα ξυπνησα
κι η ανησυχια επεστρεψε.

ανακουφιστηκα.

12.10.09

Ιστορία της γεύσης

νεες ιδεες
για νεες πορειες
με νεες προσδοκιες
σε νεες συσκευασιες
από νεους ανθρωπους

νεες αξιες
για νεες εποχες

για ποια ανατροπή?



εχθες πάλι γύριζα
σε κείνο το δρόμο

έβρεχε από παντού
καθάριζε τα μυαλά

στέγνωσα όμως
και φορτωθηκα
τις ίδιες αγωνίες

χωράνε σ' ολες τις εποχες

σε κάθε άδειο.

ανακυκλώνονται
διχως να κανουν κύκλο
και συναντιόμαστε
σ' ορόφους διατηρητεων νεοκλασσικων
σ' εφημερες έριδες
σε λουσμένες πικρίες
με δαιμονισμένες καύλες.

9.10.09

ραντεβού

πηγαινετε εσεις προς τα πανω.

Θα σας βρω στο υπογειο.

5.10.09

Και Τη ΔΕ ξέρΩ

παρκαρα το αμαξι καθετα στο δρομο.
Μικρος δρόμος
αλλά περνάν καμια εκατοσταρια αμαξια ημερησιως.
Τον έκλεισα , δηλαδή
Κλήση 40 ευρω.Μια χαρά


Τι σκεφτομουν εκεινη την ωρα?

Μαλλον τιποτα.
Ολα πρεπει να ηταν στο κενό.

Αν δε θυμαμαι καλά.

Πάω πίσω στο παρελθον
προσδιοριζωντας με
απο την πληγή μου.
Καθε που φτάνω εκει τη ξέρω την αλήθεια.

4.10.09

Ποιος?

ναι αλλά ολ' αυτά δεν ειναι εσυ
Θα μπορουσε να ειναι ο καθενας
αλλά εσυ
εισαι ενας

μη το ονομασεις

χάνεται
τα σκουπιδια
εχουν
την ταση
ν' απορροφουν
τα διαμαντια.

Ιδιως,
τα αγουρα διαμαντια.

ετσι ειναι οι φίλοι( οι ενήλικες)

-Αντε ρε έλα να με πάρεις να βγούμε έξω
-Πως να ερθω ρε?
-Ερχομαι εγω ρε.
-Που να πάμε?
-Οπου θέλουμε θα πάμε ρε
-Κάτσε έρχομαι εγω ρε

29.9.09

Ο συγκατοικος μου( φαλλοκρατικό αλλά αληθινό)

Δε θέλω καλά κορίτσια.
Πόρνες θέλω.

Στην τελική,

τα καλά κορίτσια,
αποτυχημένες πουτάνες
είναι.

Άνθρωπε αγάπα (my style version)

μου κανουν παρεα χωρις να ειναι εδω.
χωρις να τους εχω δει.
Ισως να ηταν οι μεγαλυτεροι μπασταρδοι.
Δε με νοιαζει.
Τα ειπαν καλα
Τα εγραψαν σωστα.
Για καποιο λογο
δε γινεται
να εισαι ματαιοδοξος
και να γραψεις σπουδαιο βιβλιο.
Ομορφο , μπορει.
Πολυδιαβασμενο , επισης.
Αλλα
για να γραψεις
αληθινό βιβλιο
πρεπει
να μη μπορεις
να ξεφυγεις
απ' αυτο.

Από εκείνο
που κάνει
τον άνθρωπο
άνθρωπο.

Οι εξυπνάδες
χύνονται στον βάλτο.

27.9.09

χάσε το μυαλό
αλλά
κράτα
τον
αναπτήρα
σου.
Προς Τριανδρια.
αργα.
Σουρωμενα.
Κατι αντιρρησεις.

Καπου του ειχα πει ρε.
Στραβωσε.
Καλα εκανε.
Αμα ηθελε.
Εγω δεν ηθελα.
Κατεβηκα.Περπατησα.
Μισαωρο.
Οι μαγκιες πληρωνονται.
Ο χοντρος καχύποπτος ας ψοφησει.
Και αδυνατος να ηταν παλι να ψοφουσε.
Οι καριοληδες να γινουν λιπασμα.

Μόλις μπήκα
του 'πα πως δεν εχω λεφτά
και θα περιμενει ενα λεπτό σα φτασουμε.
Αμα δεν του 'λεγα κουβεντα
τι θα έκανε?
Δεν θα περίμενε τα λεφτάκια του?

Θα ζησω.

ίσως,
χωρίς ονειρα.

24.9.09

κάθομαι μπροστά στο pc αλλάζω σελίδες
κολλάω
διαβάζω μπλογκς
βλέπω τσόντες
κοιτάω την οθόνη σα χάνος

''σταμάτα πια.
Τοσες ωρες πάνω από τον υπολογιστη.
Δεν εχεις κανένα ενδιαφέρον?''

''ασχολήσου με σένα.
Θες να με κάνεις καλύτερο ανθρωπο?
Γίνε εσύ καλυτερος ανθρωπος
και απο τη ζήλια μου και μονο
θα βελτιωθω.
Ασχολουμαι μ' ο,τι με βοηθάει να συνεχίζω''

Την ίδια ώρα δίπλωνα κάτι πλυμένες πετσέτες.
Δεν ήμουν ο απομακρος φιλόσοφος
δεν ήμουν μπροστά στο pc
δεν ήμουν μέλος κουρασμένου ζευγαριού

ήμουν
αυτός
που δίπλωνε
τις πετσέτες.
Κι έβαζε
τη μία καλτσα
στην άλλη


ενώ το μυαλό
έπαιζε παιχνίδια

22.9.09

ενδιαφερομαι για μενα
που κοιτα εσενα

λες εσύ
ακούω εγώ

παιχνιδι φαινεται

δεν ειμαι τοσο καλος για να αντεξω την καλοσυνη σου

και στο σκάκι με κερδίζεις συνηθως.

μη τρελαινεσαι γιατι δε χρειαζεται

το ψωμι
ειναι
κομμενο
και οι συνειδησεις
έχουν πάει για ύπνο
απο νωρις

20.9.09

Ποιος ορφέας και ποια ευρυδίκη?

δε σε ψάχνω πουθενά
Ετσι έρχεσαι.
Αυτή σε φερνει
(η αναγκη)

να σταθούν
ακίνητα
μετεωρα
να ενώσουν
το κοσμο
που εφτιαξαν
τα ματια μας
μια φορά για πάντα


Επέλεξε
το απολυτο
και πέσε
αλλά
σιγουρος να'σαι
πως το απολυτο
συντηρείς

19.9.09

Στον ψυχίατρο θα πλήρωνα γι' αυτό

κι όταν δεν ηρθα
εκει
που δεν επρεπε
να μην ειμαι,

με περίμενε
να με στολίσει
με το δικό μου γκρεμό

δε
θυμαμαι
καν
πως μιλησα.

δε ήξερα το παραμικρό.
κι ούτε εμαθα κάτι.

Κινούμαι
άτακτα
βρέχοντας
τυχαίες ρίζες
που νομιζουν πλαστικά πως είναι

τρομαχτική
ηρεμία
κι αδυναμία


εύρεσης
σταθερου
ρυθμού

16.9.09

Κι οι βομβες
στις Χιροσίμες και στα Ναγκασάκια
λίγο διήρκεσαν.

Αλλά,
όλοι τις θυμούνται.



Πως μετριέται ο χρόνος?

13.9.09

μια περιγραφή

ημουν έξω και επινα με τον Πάρη και τη Λευκή
συζητουσαμε για κοινωνιες , εξελιξη αυτών και αν πρεπει να ψηφίζουμε
Υποστηριζα πως οι κοινωνικες αλλαγες ερχονται σαν το ιππικό.Οταν είναι πολύ αργά.Οταν εχουν προκυψει νέα προβλήματα.

Αλλαξαμε και μπαρ
φάγαμε κι ενα σαντουιτσάκι
και μ' άφησε εξω απο την πολυκατοικία που μένω
γύρω στις δυομιση τη νυχτα.

Στην είσοδο
ειχε κουρνιάσει μια κοπελιτσα.
Μαύρο μακρύ μαλλί με τρελές μπούκλες, ψηλή με ψηλά πόδια , ομορφο προσωπο .
Εμενα περιμενε.
Την ξύπνησα και της είπα να ερθει επάνω να κοιμηθεί.
Οχι μαζί μου.
Καθισα λίγο μαζί της ,
έπλυνα τα δόντια μου ,
της έδωσα ένα σεντόνι
και πήγα στο δωματιο μου.
Σε λίγο ήρθε.
''Να κοιμηθω μαζι σου?''με ρώτησε.
''Οχι''.
''Μια τελευταια φορά.Για την ενέργεια''
''Σε παρακαλω άσε με να κοιμηθώ''
''Μια τελευταία φορά''
''Σε παρακαλώ.Θέλω να κοιμηθώ.Άσε με.Καλή σου νύχτα''.
Με παρακαλούσε.
Σιχαίνομαι να με παρακαλάνε.
Το βρίσκω εξευτελιστικό.
Και για εκεινον που παρακαλαει
και για τον άλλο που κάνει χάρη.
αυτοσεβασμός τίποτα.

Έπινε καφέ όταν ξύπνησα.
Καθισα μπροστα στον υπολογιστη και δε μιλούσα.
Ημουν ακομα βαρύς από τον ύπνο
και δεν είχα και κάτι να της πω.
''Πες κάτι. Μη γίνεσαι κακός'' μου 'πε.
''Δεν έχω κάτι να πω.
Και δε σου 'πα εγώ να έρθεις.
Μονη σου το αποφάσισες''.
Ένιωθα δυνατός.
Που είχα ένα κοριτσακι λουκούμι
και δεν του πήδηξα την καρδιά.
ήταν ερωτευμένη με μένα.
Εγω όμως δεν ήμουν.
Δε μπορούσα να εκμεταλλεύτω τα συναισθήματα της.
Το 'πα στον φίλο μου τον Βαγγέλη
και μου 'πε πως έκανα μαλακία που δεν την πήδηξα.
''Αφού ρε μαλάκα
το κοριτσακι
ειναι ερωτευμενο μαζι μου
και δε γουσταρω να την μπερδευω κι αλλο με γαμήσια και τετοια''του 'πα.

Αυτο που δεν είπα
είναι
πως ένιωσα και μια λεπτή αίσθηση γλυκιάς εξουσίας με το συμβάν.
Τη σιχαίνομαι κι αυτή.
τώρα που είμαι σε εγρήγορση να σας πω τα εξης:

εκεί που νιωθουμε σιγουρια
μας ικανοποιουν τον εγωισμο

εκει που νιωθουμε ανασφαλεια
τριγυριζει το ερείπιο του εαυτού μας

εκεί που σβήνουν τα φώτα
να παρακαλατε για ύπνο χωρίς όνειρα

εκεί που σερβίρουν φτηνά ποτά
να πίνετε τον κώλο σας

εκεί
που η μέρα
δε διαφέρει
από τη νύχτα
είσαι
εσύ

τουλάχιστον
θα ήθελα πολύ να ήμουν
ιδιαίτερος
ταλαντούχος
μοναδικός

να καλούσαν εμένα
για να τους κάνω
να νιώθουν σπουδαίοι

αλλά είμαι
της λαϊκής

του ''τίποτα σπουδαίο''

μόνο κάνω κρακ τα δαχτυλά μου
μπας και ξυπνήσει καμιά
ιδιαιτερότητα
που θα λήξει
τώρα

Ορισμός

ποιηση
ειναι
η αχρονη
εκεινη γραμμη
που εφαπτεται
(προσωρινά)
στο παρον

Is this love ?

εισαι η καλυτερη του κοσμου

και σ' αγαπάω
περισσότερο κι απο το διάολο όταν λείπεις





να τρέξω μακριά σου

να μπλεχτώ στο τίποτα

κάτι

να μείνει ζωντανό

ό,τι θες εσύ





''μου πετάς το μπαλάκι'' λες

μόνο
να υποκλιθώ
στην καρδιά μου
θέλω

και να κοιμάμαι

έχοντας
τον κώλο σου
στην παλάμη μου
και την ανάσα σου
να ζεσταίνει το στήθος μου.

12.9.09

έχω καιρό να γαμήσω

λες
μ' αρέσει το τραγούδι που έβαλες

μ' ενα αριστερό κλικ

δεν ερχεσαι για κανα 69?
εκεί να δεις γούστα

όλη
την ομορφιά
αυτού
του κόσμου
θα γευτούμε
χωρίς
προσπάθεια
γιάτρεψε με αν τολμας
αρρωστησε με αν μπόρεις

ψέμματα.

μόνοι μας
γιατρευόμαστε
και
αρρωσταίνουμε

11.9.09

πολιτισμος και πολιτισμικοτητα

έπινα απο το μεσημερι
σπίτι,
μπύρες.

μετά μαύρα
και μπύρες
έξω
στο δρόμο
στο κέντρο της πόλης
βαλαωρίτου
εκει που πάνε όλοι

είχε συναυλία
τζάμπα
όλοι ορθιοι κι έκοβαν ο ένας τον άλλο
κανείς δε χόρευε

στεκομασταν στην άκρη
σουρώναμε
και μαστουρώναμε

μετά παίζαμε μπάλα με τ' άδεια κουτάκια της μπύρας

το βασικό γκρουπ ήταν γνωστοι μου.
έκανα φασαρία μονος μου.
χορευα
πηδουσα σα το κατσίκι
κλωτσούσα το φίλο μου

τα 'χα πάρει
με τους νεκρους
που ηταν παντού τριγύρω.

φυγαμε

πηγαμε σ' ενα μπαρ εκει κοντα
μου σύστησαν την κόρη του Βούγια
είπα τ' ονομα μου κι εφυγα

δε θυμαμαι πως γυρισα σπίτι

ο συγκάτοικος κατι μου είπε
''Δε γαμιεσαι ρε''
και το εννοουσα
δε θυμαμαι τι απάντησε
αλλά τρελάθηκα:
''Πήδηξες τρεις γκόμενες σε μία εβδομάδα και την είδες''
''Κι εσύ δεν πηδάς εδω και τέσσερις μήνες και γι' αυτο είσαι έτσι''
''Σε γάμαω κι εσενα και τη μανα σου ο,τι ωρα θες.''
''θα μου κλασεις τ' αρχίδια''
''Ο,τι ωρα θες .Κι εσενα και τη μανα σου''
''Εισαι πολυ λίγος'' μου 'πε.
''Αυριο φεύγω από το σπίτι''
''Στ' αρχίδια μου''

Πήγα επλυνα ενα τηγάνι για να ηρεμήσω
Δεν έπιασε αλλά, το τηγάνι ηταν πλέον καθαρό.

Ξάπλωσα
''που θα μεινω αυριο?''

κοιμηθηκα

ξύπνησα

''τζάμπα τον έκραξα''
τύψεις

''θα φύγεις τελικά ?'' με ρώτησε όταν ξύπνησε
''που να τρέχω τώρα'' του 'πα

7.9.09

δε μαθαίνουμε απο τις αποτυχίες μας
αλλά
από τις επιτυχίες.

Η ευτυχία μας
αυξάνεται
κάνοντας παρέα
με άτομα ευτυχισμένα.

Δεν τα λέω εγω αυτα.
Έρευνες πανεπιστημιακών
έρχονται να καταρρίψουν
απόψεις που υποστήριζαν το αντίθετο:

μαθαινουμε από τις αποτυχίες

γινόμαστε ευτυχέστεροι
όταν οι τριγύρω μας
ειναι δυστυχισμένοι

Διαφωνώ

μαθαίνουμε
και από τις επιτυχίες
και από τις αποτυχίες.


'Οσο για την ευτυχία,
είναι
εντελώς
μη προβλέψιμο
φαινόμενο.

Και δεν καταλαβαίνω
γιατί πρέπει να υπάρχει αυτό το ή.
γιατί δεν το αντικαθιστούμε με το και.

Η επιστήμη
οφείλει
να ενώνει τον κόσμο
και όχι
να τον θρυμματίζει.

το χαμογελο σου

δύο αυτοκίνητα τρακάρανε

η σερβιτόρα σκόνταψε
κι έριξε ενα τζιν τόνικ με πολύ στιμμένο
( όπως το ένιωσα αργότερα στη μπλούζα μου)

η διπλανή παρέα
είχε απλωθεί τόσο
που κάποιους
θα τους βόλευε περισσότερο
αν άφηναν
το ποτό τους
στο τραπέζι μας

όλ' αυτά
συνέβαιναν
σ' έναν κόσμο
που δε μ' αφορούσε
καθόλου


Θεέ μου!

χαμογελούσες συνέχεια
και ντρεπόμουν
από χαρά

3.9.09

Απόλυτα μιλάμε τώρα

όταν είσαι λίγο πάνω από τα τριάντα
η αλήθεια
δεν αντιμετωπίζεται δίχως καταχρήσεις

εφόσον δεν είσαι καλόγερος


επιμύθιο:ειναι αυτό το '' εε .. και.. τι έγινε?'' που μόνο με εξωτερική βοήθεια αντιμετωπιζεται.

πιάνο όμως δε ξέρω

je suis deux personnes
et nous ne vivons pas avec tranquillement
Chaque pensee et une combat
Je suis mon allie
je suis mon enemie
Il 'n'y a pas de personne qui me sais meilleure qu' moi meme
Il 'n'y a pas de personne qui me surpise plus de moi meme


Συμπέρασμα:και τα γαλλικά μου για τον πουτσο είναι

Μια ερωτηση έκανα

ναι
σιγουρα
στανταρντ
βεβαια ρε
εννοειται
αν μη τι αλλο
καλά τρελαθηκες?
με τίποτα
μπορει
εξαρταται
ισως
αν
υπο προϋποθεσεις

μ' είχε απορροφήσει το γαλάζιο του κενού

τέτοια ώρα ήταν ίδια ώρα.Απόλυτα φυσιολογικό , θα πείτε. Βιάζεστε όμως. Σας είπαμε πότε? πού? Και ούτε πρόκειται γιατί θα προδίδαμε το μυστικό που μας εμπιστεύτηκε .
Είμαστε αθώοι μα όχι αφελείς. Γέλοιοι και δε μας νοιάζει.Γνωρίζουμε να καλύπτουμε τα νώτα μας καλύτερα κι από σκαφτό μπικίνι.Αγνοούμε τις προκλήσεις του παρόντος και πορευομάστε το δύσβατο δρόμο των κατσικιών.''Εστι τοις λογος την αρετην ναίειν δυσαμβάτοις επί πέτραις''.
Δε μας νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι, πως κερδίζουν στην καθημερινοτητα και πως χλευάζουν τα ιερά των αστέγων. Εξάλλου σ' εμας , στον τόπο μας , δεν έχουμε άστεγους. Βασικά , πουθενά δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν άστεγοι-με εξαιρεση το Παρισι που ειναι στυλ το να κοιμασαι στο μετρό- μιας και οι υπαρχουσες κατοικιες υπερκαλυπτουν τις πληθυσμιακες αναγκες.
Λύσαμε το προβλημα της στεγασης με τον ίδιο τρόπο που λύνεται κάθε πρόβλημα. Επιστημονική μελετη και καλή διαθεση από τα μέλη της κοινωνιας μας.Τι πειράζει αν κοιμηθει ένας αγνωστος στον καναπέ του σπιτιού μου? Με τόση αποξένωση μόνο καλό κάνουν τέτοιες πρωτοβουλίες. Φέρνουν στο φως μια ξεχασμένη πτυχή της φύσης μας. Μπορούμε να είμαστε λιγότερο σκούπιδια απ' όσο έχουμε γίνει. Συνείδηση θέλει και υπόταγη στον εσωτερικό διάλογο.Μείνετε σιωπηλοί για μία ώρα και θα νιώσετε αυτό που σας λέω.
Να βλέπετε με τ' αυτιά και τότε θα έχετε κάθε δικαίωμα να φωνάξετε '' τι ακούν τα μάτια μου''. Μέχρι τότε οι τρελίτσες είναι εκ του ασφαλούς και 'μεις δε μασάμε παρά όση τροφή είναι αναγκαία για την επιβιωση.

αφού δε τηλεφωνεί , ας γραψω ένα ποίημα για κείνη

δεν ειναι τα φτερα
τα ονειρα
οι κρεμαστοι κηποι
και το κολυμπι σε βάθρες.

ούτε η καύλα
τα ιδρωμενα σεντονια
τα ταξίδια σ' εξωτικα μέρη.

το χάμογελο
που βολεύεται στο προσωπο μου σαν ακούω τη φωνή σου
η απώλεια αισθησης χρόνου
όταν περπατάς στο πλαϊ μου
κι ο τρόπος
που ρίχνεις τα μαλλιά σου στον δεξί σου ώμο

31.8.09

θέλω να είμαι τίποτα
αλλά
η ανάγκη

,συνέχεια,

με κάνει κάτι

28.8.09

πίνω μπύρες και μαύρα
κάθε μέρα
όλη μέρα
δυο μήνες τώρα

από τότε που παραιτήθηκα

αγχώθηκα στην αρχή

ήθελα να φροντίσω για το μέλλον μου
δικιά μου δουλειά
υψηλά εισοδήματα και τέτοια
τριανταδύο εγινα
πρέπει να φροντίσω

δηλαδή σας γαμάω όλους , φάση.

οι μέρες περάσαν
κι οι μπύρες και τα μαύρα
έδρεψαν καρπούς

δε πάτε στο διάολο όλοι?

με τις κενοδοξίες σας
και γω με τις δικές μου
( δε με βγάζω απ' έξω )


γεμίζω το κεφάλι μου
κοιμάμαι σα τσιμεντόλιθος
εφιάλτες μηδέν
όνειρα καθόλου

φράγκα δεν έχω
άμα θες βγαίνουμε

27.8.09

ήθελα να γράψω για τη Δήμητρα
αλλά κόλλησα

για το ταπεραμέντο της

για τις ώρες του άγιου γαμησιού

για τους πενταωρους τσακωμούς μας

για τα τραγουδια της
σε ασχετες φασεις της ημερας

σαν υμνος
παει να γίνει

τοτε,
θελω να την υμνησω

ευχαριστω δεν προκειται να πω
ο,τι ηθελε να δωσει εδωσε
ο,τι πηρε πηρε




καμιά ζωή
δε χωράει
σ' όσες λέξεις.
Κοιταζει ,
παιζει , παντα με τελικο σκοπο,
προορισμο
το ονειρο.
Οταν δεν το κανει αυτο
δεν τον κοιταει κανεις.

Δεν εχει σημασια
αν το ονειρο ειναι
μαζικο ,
προστυχο ,
ατομικο ,
φιλοδοξο ,
τρυκ.

Αρκει
η υπαρξη
του ονειρου
σε ουτοπικα επιπεδα
εξευτελιστικης πραγματικοτητας
βλέπω τη ζωή με προσδοκιες

προσωπικες

πρωταγωνιστώ
κι οι δεύτεροι ρόλοι παίρνουν όλοι όσκαρ

εναλλασονται

τα καταφερνω σε κατι

νιωθω καποιος

υπαρκτος



τότε
ο Sallinger
o Celine
o Bukowski
ακυρώνονται

τι ήθελαν να πουν?
γιατί?
γιατι τα έβαλαν με τους αλλους ανθρωπους?

γιατι η απομονωση?

γιατι τοση πίστη στην ανικανότητα του ανθρώπου?


γύρευαν σταθερές αξίες φαίνεται
τίποτα πιο συμπαγές απο την πτώση

26.8.09

26/ 8 /2χιλιαδες9 + κάποιες ελλειψεις/πλεονασματα

αμάξι
μπαταρία
καλώδια
βολτες
μπαταρια
οκ
ξανα βολτες
παιχνιδια
φρικασέ
πόδια
βιογραφικά
net
μαλακία
ξύσιμο κεφαλιού
αναμονή
για κούραση
του σώματος
για να ξεκουραστει κι ο αλλος
ο εγκεφαλος
ποιος αλλος
ο νους
το μυαλο
η συνειδηση.

Η γυμναστική θέλει παρτενέρ.
διαδραστική φάση.

Πάλη εννοώ.

25.8.09

Εκθεση β' λυκείου

περνώντας μία φορα την πόρτα της αιωνιοτητας , του περα απο το χρονο ,νιωθω σα να ξερω πως να παω απο την θεσσαλονικη στην αθηνα , που ν' απευθυνθω , σε ποια σταση να κατεβω , ποτε ειμαι για να τρωω και ποτε ξεγελαω τον εαυτο μου στεκοντας σκυμμενος μπροστα στο ψυγείο .
Βλεπω που ταυτιζονται οι πορειες και που σπάνε σε διαφορετικες τροχιες.Μπορω να διακρινω ενα προτυπο που διεπει την ανθρωπινη υπαρξη μα δεν ειμαι ετοιμος να το υποστηριξω με την καθημερινοτητα μου.
Μπαινοντας στο έξω απο το χωροχρόνο βρισκω ολες τις λυσεις μιας και δεν υπαρχουν προβληματα. Υπεροχα και μοναδικα ειναι ολα , αστεια και προσκαιρα , σιχαμενοι και μικροπρεπεις γινομαστε. Ολα αυτα κανουν το προτυπο της ανθρωπινης υπαρξης να μοιαζει με παλιατσο/γελωτοποιο εαν το ενταξουμε σε κοινωνικα πλαισια. Αφηνοντας το ιδιο προτυπο να ζησει εκτος κοινωνικων δομων παρατηρουνται αντιδρασεις τυπου μοναχισμος , ακρατη πνευματικοτητα.

24.8.09

το παρελθον δημιουργει δεδομενα

παλια ρεκόρ που πρεπει να καταρριφθουν

ρεκορ
στοιχειώνουν τα όνειρα

απώλειες μ' επισκέπτονται
με ξυπνάν στις εξη το πρωι

και ζητάν να τις πληρώσω


γιατί
και τέτοια

αντιστεκομαι στην στεναχωρια

αναπτύσσω προσδοκίες

χαμόγελα της μιας στιγμής
τα κάνω κήπους
που τελειωνουν περα απο το τέλος


κι η προσδοκία τρυκ είναι

ουτε χαρα
ουτε λυπη

αφου οπως και να 'χει
θα με βρισκουν στη γωνία

17.8.09

ενα τετραδιο ανοιχτο
με κατασπρες σελιδες
χωρις γραμμες
που να καταλαμβάνει
κάθε χώρο στο νου

οι άκρες του
να μη χωράνε στην εικόνα

13.8.09

Χαρτι υγείας απο το lidl (εκείνο με τα λουλουδακια)

μάχες

ολη την ωρα

φταιω
που
δεν ηξερα που παω

μα ποτε δε θα μαθω που παω

Βλεπω ακομα εσενα εκει
επειδη θέλω να σε δω
ισως να βλεπω ολόγραμμα
ισως να βλεπω την τυφλα μου

ισως να μην εχω πιει ουτε σταγόνα αλκοολ
και γι' αυτο δεν αντέχω
την ανυπαρξία
τα παιχνιδια του χρονου
του νου.

12.8.09

δεν ειναι έξω αυτό που συμβαίνει
αλλά
μέσα.


Μέσα ειναι εκει που δεν ειναι κανείς .
Εκεινο που γυροφερνουν όλοι.

10.8.09

AK-47

για όσο καιρό τα καταπίνετε
(ή τ' αφήνετε να στολιζουν το προσωπο σας)
δεν υπάρχει λόγος ενδοσκόπησης.

Το κορόιδο
που εκσπερματώνει
πάνω σας
έχει την ευθύνη
δε με νοιαζει
ο κοσμος
τα τοξικα αποβλητα
οι ειρηνιστες
κι οι συναχωμενοι πυρηνικοι αντιδραστηρες

δε με νοιάζουν
τα δάκρυα μου
που μου κουνάν το μαντήλι
κι η δυσφορία που μου προκαλώ

δε με νοιάζει το κοινωνικό καλό
κι η συστράτευση του πνεύματος για ν' αλλάξει η πορεία

αφού σταυρώνω εμένα
έχω κάθε δικαιωμα να σταυρώνω και τους άλλους


αφού κινούμαι
ανάμεσα στο φως και στην πίσσα



με νοιάζουν τα δάκρυα μου
που μου κουναν το μαντηλι
κι η δυσφορία που μου προκαλώ

με νοιαζει το κοινωνικο καλο
κι η συστρατευση του πνευματος για ν' αλλαξει η πορεια

με νοιαζει ο κοσμος
τα τοξικά αποβλητα
κι οι συναχωμενοι πυρηνικοι αντιδραστηρες

με νοιαζει
που οι εγνοιες μου
θα μεινουν για παντα άλυτες

9.8.09

O Keith Jarrett ακολουθησε την πεπατημενη κι αυτος(εστω για ένα δύο μετρα)

αμα δε ξερω να ραβομαι δε γινεται
επειδη κοβομαι συχνα

κι αν βασιζομαι στο χρονο
να κανει το γιατρο
ειμαι ωραιος
τουλαχιστον εχω ενα σκοπο
να γινω ανθρωπος
αλλά
να ειμαι παρών στο χρονο
συνεχεια
συνειδητα
το δοκιμαζω και και
(κεκεδιζω και μονο που το σκεφτομαι)
θα δω

6.8.09

κάπου
μες
στα
μάτια
σου
ειναι
που
βουτάω
και
δεν
ακουω
ούτε
την
αναπνοή
μου

ο τέλειος άνθρωπας 2

Για να συναντησουμε τον τελειο ανθρωπο πρεπει να τον ψαχνουμε.Να εχουμε τις αισθησεις μας ανοιχτες.Τις κεραιες , οπως τις λενε.Συνηθως προτιμαμε να ζουμε με βαση τη συνηθεια.Κι οταν οι αισθησεις μας στελνουν ενα μηνυμα διαφορετικο απο τα συνηθισμενα παραξενευομαστε , το λιγοτερο , ή το στελνουμε στ' αμπαρια του νου μιας και δε μας ειναι χρησιμο , δε βοηθαει στη βελτιωση της καθημερινοτητας μας.Μα πως μπορει να βελτιωθει αραγε η καθημερινοτητα οταν αυτο που μας απασχολει ειναι το εφημερο? Οταν αφηνουμε το θυμο μας να κυριαρχησει επειδη ο μπροστα αργησε δεκα δευτερολεπτα να ξεκινησει στο φαναρι? Αραγε ο προορισμος εκεινου που κορναρει ειναι τοσο σημαντικος που μια καθυστερηση δεκα δευτερολεπτων φανταζει τρομακτικη και τον φερνει ενα βημα πιο κοντα στην αποτυχια?
Ο τελειος ανθρωπος φωλιαζει μεσα μας και δεν ειναι καθολου τελειος.Εχει τις ανησυχιες του , τους φοβους του , επιθυμιες , χαιρεται , κλαιει . Ομως βιωνει παράλληλα την σημαντικοτητα και την ασημαντοτητα του καθως παρατηρει τοσο τον εαυτο του οσο και την πορεια αυτου μεσα στις στιγμες , στα χρονια.
Συναντα το αστειο με το σοβαρο να κυλιουνται στις λασπες και τη γελοιοτητα να εκλιπαρει να βγουνε εξω γιατι η μαμα φωναζει.

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ

5.8.09

έχει ο ...αυτός που έχει

δεν ήξερα τι να κανω.
Δεν ειχα να κανω κατι

λεφτά δε παίζουν για κοπροσκύλιασμα
μια γκόμενα μου παίζει άγνωστα παιχνίδια
προβλέπονται βροχές από πέμπτη οπότε ελεύθερο κάμπινγκ δύσκολο


καμία προσδοκία δε στέκει



σκάλισα τη μύτη
ένιωσα ένα κακάδι στο βάθος

για δυο λεπτά πάλευα να το βγάλω
Δυο ξεκούραστα λεπτά
κι άλλα τρία
που γράφω
πέντε

4.8.09

τρέλα
ειναι
η λογική
που δε μπορούμε
ν' αντεξουμε

λογική
ειναι
η τρέλα
που αντέχουμε

κι όσο ζεστό κι αν είναι το νερό τον αύγουστο
δεν παύει να είναι αναζωογονητικό

3.8.09

καθόμαστε μαζι με συγκατοικο στο πισω καθισμα καμπριο και γουσταραμε.
Σάρτη Θεσσαλονίκη.
Σα πανω σε μαγικο χαλί.
Κάτι είπαμε.
Που δε θυμάμαι.
Αλλά ειπαμε και κατι αλλο.
"Να πραγματοποιουμε τις επιθυμιες μας και οχι τις αδυναμιες μας".
Μετα σιωπή.
Την εσπασα.
"Και ποια η διαφορα?" τον ρωτησα.
" Και γω αυτο σκεφτομουν" ειπε.
Ξανα σιωπη.

"Αδυναμια ειναι να καθεσαι μπροστα στο γκρεμο
κι ενω ξερεις οτι ειναι ο μονος δρομος
να κλωτσας χαλικια στο κενό.
Επιθυμια ειναι η αναγκη ικανοποιησης του ζωωδους ενστίκτου".
Μετά ένας σουρωμενος με μια πόρσε μας κολλουσε.
Ο οδηγος μας ομως αντεδρασε επιστημονικα.
Τον εγραψε στ' αρχιδια του.

31.7.09

μπορει να παντρευτω
μπορει και να χωρισω
με παιδι ή χωρις

ν' αγαπησω
να μισησω

να επιχειρησω
ν' αυτοκτονησω

να καπνίζω μέχρι την τελευταια ανάσα
διαβαζοντας αθλητικες εφημεριδες

να ζήσω σα μέλισσα
να βουιζω ασταματητα
πηγαινοντας περα δωθε

να μυρισω οσα μπορω
να γευτω οσα πάθη

κι ολα αυτα ανθρωπινα ακουγονται
μα αυτον που έχει αφυπνιστει δε τον απασχολεί