12.1.09

Μικρες μεταμεσονυχτιες εργασιακες εκπληξεις

"ασε τη βαλιτσα.Θα την ανεβασω εγω"
γυρισε προς τα μενα
"ηπιε.Δωσ' του ενα δωματιο γιατι αμα μεινει εξω θα τον ξεγυμνωσουν"
Τον αφησε στη ρεσεψιον κι εφυγε.

Σε δεκα λεπτα μου 'χε δωσει ταυτοτητα και λεφτα.
Παλευε να βαλει ρεστα και ταυτοτητα στην τσεπη
Κουραστηκα να ζω την ανικανοτητα του
Τα εβαλα μεσα στο τσαντακι του και τον πηγα στο δωματιο του
Δεν ηθελε να κατσει εκει.

"ρε , κατσε εδω τωρα κι αυριο κανεις τις βολτες σου.Ετσι οπως εισαι αν βγεις εξω θα σου τα παρουν ολα"
"τσιμπουκι θα γινουμε?"αναρωτηθηκε απειλωντας με,
μ' ενα σαπιοκαραβο να εχει δεσει στο στομα του για μια στιγμη

Ψιλοπροσπαθησα να τον κανω ν' αραξει
Δεν τα καταφερα
Εφυγε σερνωντας τη βαλιτσα του.
Αφου ειχα πληρωθει ουτε που μ' ενοιαζε τι θα γινοταν

Δεν πα να κοψει το λαιμο του.
Αυτος ηπιε τον κωλο του
Αυτος να την πληρωσει

Να φαει τα μουτρα του
Να μαθει

κανεις δε σωζεται
αν δε θελει
να σωθει.

Μετα απο κανα δυωρο
ηρθε ενα ηλικιωμενο ζευγαρι νοτιοαφρικανων.
Ηθελαν να μεινουν τρεις μερες.
Ξεκινωντας απ' αυριο.
Για σημερα καρεκλα σ' αυτο που λενε λομπυ

Περασε καμια ωρα ετσι.

Τους ειπα να πανε σ' ενα δωματιο να ξεκουραστουν
θα ελεγα στον πρωινο πως ηρθαν πεντε λεπτα πριν
πως θα εμεναν τρεις μερες
γεροι ηταν ,
κουρασμενοι.
Κανεις δεν θα μου την ελεγε

Μ' ευχαριστησαν και πηγαν επανω.
Τωρα κοιμουνται σιγουρα.