Πάω να βάλω λίγη atrix στα χερια ...ακομη ξεραϊλα...κατακαθια του χειμωνα..

μεσα στο χαος
ολα δεμενα ,
αγκαλιασμενα ,
κρεμασμενα συμπορευονται γελώντας και μαλώνοντας
αλλά
ξεριζωμενα θεμελια δε πεφτουν,

Εχουν καταρρεύσει ηδη.




η αναγκη
ανασαίνει