Τις ανεπιθυμητες μερες που τις πεταμε ?

Η μερα που δεν θα επιθυμησω ποτε.
Δεν εκανα και τιποτα αξιο μνημης εκεινη τη μερα.
Δε συνεβη και κατι ομορφο
αν εξαιρεσεις τη βροχη.


Εκραξα μια πρεζου.
Ηθελε την ταυτοτητα της.
Την ειχε αφησει , μαζι μ'ενα χρεος .
στο ξενοδοχειο.
Φωναζε ολη την ωρα.
Κακιασμενη ενταση.
Της μιλουσα ..δεν ακουγε
Σαν ακουσε τα μπινελικια της
ανοιξε τ' αυτια της
ή της πεσανε.


Νωριτερα μιλησα με την...
εκεινη που δεν ανηκει σε καμια κατηγορια
και πρωταγωνιστει σ' ολες.

Ο ψυχακιας συγκατοικος της βαρεσε ξανα tilt.
Τερμα σουρα εκανε ο,τι να 'ναι.
Λιγο πριν το τελος η κουζινα ειχε παρει φωτια.
Μετα ηρθε η αστυνομια.
Την καλεσε η...
εκεινη που δεν ανηκει σε καμια κατηγορια
και πρωταγωνιστει σ' ολες .

Πηγε κοιμηθηκε αλλου.
Κομμενο το συγκεκριμενο σπιτι.

Μ' εκραξε τηλεφωνικως.
''Να κλεισω δωματιο με τζακουζι?''τη ρωτησα
μολις σταματησε να μου εξιστορειται τα δεινα της.

''Δε σε κατηγορω που δε νιωθεις τους αλλους.
Απλα δεν ειναι στις δυνατοτητες σου,
δε μπορεις- ο βασικος λογος της καταστροφης μας''
μου 'πε.

Πριν τρεις μηνες της ειπα να μετακομισει.
Το ηξερε κι εκεινη.
Προτιμησε τον ανθρωπισμο.
Ο ανθρωπος κανει κουραδες , ομως.
Συχνοτατα.

Πληρωνει.
Κι εγω.
Ο καθενας τις αδυναμιες του.