σου γυρίζω την πλάτη
επειδή μου θυμίζεις
ο,τι με κόπο
απέτυχα να λησμονήσω

από ατσάλι με φτιάχνω

μάλλον,
φαντάζω ισχυρός

έτσι δείχνει το αδιάκριτο ένστικτο των άγνωστων
που μαζεύονται σα περνάω δίπλα τους.

σα τους άλλους ,πλέον, κι εγώ



μα η μνήμη των αισθήσεων
δε ξεγελιέται
με δουλειά και πρόβες

σε ψάχνω

αναγκαστικά


επειδή
αυτές οι στραγγισμενές φωνές
που ξεραίνουν το δέρμα μου
πετάν τα όπλα τους
στην ιδέα της χροιάς σου