Εκθεση β' λυκείου

περνώντας μία φορα την πόρτα της αιωνιοτητας , του περα απο το χρονο ,νιωθω σα να ξερω πως να παω απο την θεσσαλονικη στην αθηνα , που ν' απευθυνθω , σε ποια σταση να κατεβω , ποτε ειμαι για να τρωω και ποτε ξεγελαω τον εαυτο μου στεκοντας σκυμμενος μπροστα στο ψυγείο .
Βλεπω που ταυτιζονται οι πορειες και που σπάνε σε διαφορετικες τροχιες.Μπορω να διακρινω ενα προτυπο που διεπει την ανθρωπινη υπαρξη μα δεν ειμαι ετοιμος να το υποστηριξω με την καθημερινοτητα μου.
Μπαινοντας στο έξω απο το χωροχρόνο βρισκω ολες τις λυσεις μιας και δεν υπαρχουν προβληματα. Υπεροχα και μοναδικα ειναι ολα , αστεια και προσκαιρα , σιχαμενοι και μικροπρεπεις γινομαστε. Ολα αυτα κανουν το προτυπο της ανθρωπινης υπαρξης να μοιαζει με παλιατσο/γελωτοποιο εαν το ενταξουμε σε κοινωνικα πλαισια. Αφηνοντας το ιδιο προτυπο να ζησει εκτος κοινωνικων δομων παρατηρουνται αντιδρασεις τυπου μοναχισμος , ακρατη πνευματικοτητα.