ο τέλειος άνθρωπας 2

Για να συναντησουμε τον τελειο ανθρωπο πρεπει να τον ψαχνουμε.Να εχουμε τις αισθησεις μας ανοιχτες.Τις κεραιες , οπως τις λενε.Συνηθως προτιμαμε να ζουμε με βαση τη συνηθεια.Κι οταν οι αισθησεις μας στελνουν ενα μηνυμα διαφορετικο απο τα συνηθισμενα παραξενευομαστε , το λιγοτερο , ή το στελνουμε στ' αμπαρια του νου μιας και δε μας ειναι χρησιμο , δε βοηθαει στη βελτιωση της καθημερινοτητας μας.Μα πως μπορει να βελτιωθει αραγε η καθημερινοτητα οταν αυτο που μας απασχολει ειναι το εφημερο? Οταν αφηνουμε το θυμο μας να κυριαρχησει επειδη ο μπροστα αργησε δεκα δευτερολεπτα να ξεκινησει στο φαναρι? Αραγε ο προορισμος εκεινου που κορναρει ειναι τοσο σημαντικος που μια καθυστερηση δεκα δευτερολεπτων φανταζει τρομακτικη και τον φερνει ενα βημα πιο κοντα στην αποτυχια?
Ο τελειος ανθρωπος φωλιαζει μεσα μας και δεν ειναι καθολου τελειος.Εχει τις ανησυχιες του , τους φοβους του , επιθυμιες , χαιρεται , κλαιει . Ομως βιωνει παράλληλα την σημαντικοτητα και την ασημαντοτητα του καθως παρατηρει τοσο τον εαυτο του οσο και την πορεια αυτου μεσα στις στιγμες , στα χρονια.
Συναντα το αστειο με το σοβαρο να κυλιουνται στις λασπες και τη γελοιοτητα να εκλιπαρει να βγουνε εξω γιατι η μαμα φωναζει.

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ