βλέπω τη ζωή με προσδοκιες

προσωπικες

πρωταγωνιστώ
κι οι δεύτεροι ρόλοι παίρνουν όλοι όσκαρ

εναλλασονται

τα καταφερνω σε κατι

νιωθω καποιος

υπαρκτος



τότε
ο Sallinger
o Celine
o Bukowski
ακυρώνονται

τι ήθελαν να πουν?
γιατί?
γιατι τα έβαλαν με τους αλλους ανθρωπους?

γιατι η απομονωση?

γιατι τοση πίστη στην ανικανότητα του ανθρώπου?


γύρευαν σταθερές αξίες φαίνεται
τίποτα πιο συμπαγές απο την πτώση