το θυμασαι μεχρι να πεθανεις

να χεσω μες στα δακρυα σου
που πηγαζουν απο σενα

απο κει που δεν υπαρχει κανεις αλλος
μονο εσυ
κανεις αλλος
και νομιζεις οτι ετσι ειν' ο ανθρωπος.
καλα κανεις και νομιζεις ετσι.
δεν εχεις κι αλλον για να κρινεις.
κι οσους κι αν εχεις κανεναν δεν εχεις,
μονο εκεινον τον λυγμο
που θα μεινει εκει

να ξεχναει

ο,τι ονειρευεσαι

να ξεχαστει.







ξεχασα τον βλάντιμιρ χόροβιτς