ανάσταση

κόβω συνειδητά βόλτες
στο υπόϋπέρασυνείδητο

προσπαθώντας να διατηρήσω την έμπνευση
τον έρωτα που τη φυγή έχει λιμάνι

ειμαι εδώ και προσπαθώ

πάντα λιγότερο απ' οσο μπορώ
πάντα όσο γίνεται καθε στιγμή

θεοί , διάβολοι
με κερνάνε αηδίες κι αμβροσίες

από λίγο πιο ψηλά ζουζούνι φαίνομαι
όποτε βλέπω μυρμήγκι με φροντίδα το πατάω

είναι εκείνος που δεν έχω κάτι σπουδαίο να κάνω ποτέ
ν' αναπαραχθω μόνο ήρθα

ας κόψουν οι σπουδαίοι τα σκοινιά