παίξε τώρα ,
με χτυπημενα δακρυα σε φέτες
οτι απεμεινε

με μενα χωρις εσενα,
με μενα και με και χωρις.

μεσα απο τα δαχτυλα φευγει ο,τι υπαρχει
βλακεια
θυμος
κατάντια
οχι μιζερια.



η αξια των αποσιωπητικών

δυνατοτητα επαναδημιουργιας του κοσμου
για λιγα δευτερολεπτα

αρκει
να πιανει ολο το χωρο
στο παντου
πουθενα να μη λειπει

από παντοφλα ,
ψυγειο ,
πατημενες φιλοδοξιες ,
στη μοναρχια του ενος στον εναν ,
σ΄ιστοριες που βιωθηκαν μες στις σκατόγλυκες αναμνήσεις.