πότε θ' ασχοληθει η επιστήμη με την ενεργεια της μύξας? ...έλεος πια

ξαπλωμενος  ,  κουναω νευρικα τα πελματα μου μπας και ηρεμησω.

 Ετσι ειν' αυτα τα πράματα  , λεει. 

Το ξερουν ολοι . Κι εγω . Αλλα δε το απέφυγα . 

Ουτ' οι ολοι  που το ξερουν το 'χουν αποφυγει .

 Με μεθυσε η αναγκη και το 'παθα .

 Σιγα σιγα γινεται .

 Οχι απο τη μια μερα στην αλλη . 

Ο,τι γινεται σιγα σιγα ειναι πιο τρομακτικο . 

Στην πολυ αργη κινηση δεν γινεται αντιληπτη η κίνηση . 

Καταλαβαινω τι θελω να πω . 

Απολυτα . 

κι εγω που το διαβαζω το καταλαβαινω . 

Καταλαβαινω οτι εχασα την εμπνευση 

και προσπαθω με τη δυναμη των δακτύλων να σωσω το τομαρι μου.

 Οχι πως κινδυνευω να χαθω , να τρελαθω , να μαραζωσω κι αλλα τετοια . 

Τα 'χω παθει αυτα .

 Και ειναι σα την ηπατιτιδα . 

Δε φευγουν . 

Αλλά δε τους δινω και χωρο ν' αναπτυχθουν . 

Αναπτύσσω  -μεσα στην ατέλεια και την ανωριμοτητα μου- 

συνηθειες που θα με πάνε μεχρι το θάνατο με ασφάλεια .