όλα καλά αλλά χωρίς έρωτα...πούτσες μπλε

Κλείνω την εξώπορτα και μένω μόνος  σ' ολο το σύμπαν. Έτσι νιώθω εδώ και χρόνια. Αυτό που άλλαξε ειναι οτι δε μου αρεσει  όσο μεχρι πρότινος . Πήζω . Και 'χω συνηθισει στο πήξιμο . Βλέπω μπόλικες ξένες σειρές στο pc . Έχω φτάσει να δω μια σεζον σε μια μέρα . Και τα περισσοτερα ειναι σκουπιδια . Το τελευταιο δε με ανησυχει . Ανέκαθεν ημουν λάτρης των τηλεσκουπιδιων . Άχρηστες  , όμορφες ,  ποζεράδικες  εικονες κατακλύζουν τον εγκέφαλο . Δημιουργουν εικονικα δεδομενα που    επηρεαζουν τη ρεαλιστική  κρίση  . Πιάνομαι κοροιδο εν γνώση μου . Αν κάποιος τρίτος έλεγε πως περναει ολο του τον ελευθερο χρόνο μπροστα στον υπολογιστη  χαζευοντας  , θα του 'λεγα να το κοψει . Στις συμβουλες ειμαι απο τους καλυτερους . Γι' αυτο κι αποφευγω να δίνω συμβουλες . 'Κανε ο,τι νομιζεις' ειναι η συνηθης επωδος μου . Σα παιδακι εδινα συμβουλες μιας και τα ηξερα όλα . Τωρα γνωρίζω τις αδυναμιες μου οπότε κάνω την πάπια .
     Παπαριές . Ειναι που ειμαι εγω , οι τοιχοι  , ο υπολογιστης  , το κλιματιστικο - να 'ναι καλα γιατι οι μαλακες απο το φυσικο αεριο ακομα να ερθουν να το συνδεσουν , το ποδηλατο και διαφορα αλλα που συνθετουν το οικιακο μου περιβαλλον . Το θεμα ειναι ακριβως αυτο που προανεφερα . Ειμαι ο μοναδικος ζωντανος στο σπίτι . Ή τουλαχιστον  , οι αισθησεις μου έτσι κρίνουν . Μεχρι εχθές φιλοξενουσα  δυο μυγες . Για καμια βδομαδα . Θα μπορουσα να τις ειχα σκοτωσει ή να τις οδηγουσα προς το παραθυρο αλλά ηθελα παρέα . Μέχρι που άρχισαν να μ' ενοχλούν  κι ανοιξα το παραθυρο κι εφυγαν . Παίζει να  ειχαν βαρεθει κι αυτές .
Ούτε ταινίες  μπορω να δω . Που να καθησω δύο ωρες χωρίς να κανω ενα αριστερο κλικ ?  Αλλά πέντε μισαωρα επεισοδια μιας τυχαιας αθλιας σειρας  τα βλέπω άνετα . Μέχρι που καθυστερω τον ύπνο γι' αυτες . Που και που  αντιλαμβανομαι οτι μαλακιζομαι και κλεινω το pc και παω για ύπνο . Έτσι ,  φροντιζω για τη βελτίωση της ζωης μου . Ενταξει , κανω κι αλλα πραγματα  . Τα τελευταια δυομιση χρονια τρέχω . Ολοκληρωσα τρεις μαραθωνιους .Τρώω σωστα  , κοιμαμαι λογικες ωρες και πίνω ελαχιστα ξίδια . Άρα , βελτιωνομαι  Η ανησυχία  , ομως , δε λεει να μ' αφησει . Τωρα που το γράφω μου φαινεται πως ετσι πρεπει να ειναι . Να ειμαι ανησυχος και να κοιταω παντα μπροστα . Η συνεχης βελτιωση ειναι το μέγιστο ανθρωπινο ζητουμενο .
Η επικαιροτητα λέει πως κόσμος βγαινει στους δρομους για να εκθρονισει την εξουσία . Πάλι . Καλα κανουν . Αφού θέλουν .Αν ηταν ολοι σα και μενα θα μας πηδουσαν ολημερις και δε θα αντιδρουσε κανεις . Να ' ναι καλα οι ανθρωποι που με τον  παρορμητισμο  και την  τάση για το κοινωνικο ιδεατο βολευουν την υπαρξη τους . Προσωπικα  , εχθες λιγο πριν το ξημερωμα κι ενω γυρνουσα απο την εργασία  προσπερασα εναν αστεγο που κοιμοταν μες στο κρυο . Οπότε δε με παιρνει να το παιζω καλος  . Αμα δε μπορω να συντελεσω στην πλήρωση του καθημερινου μου -τυχαιου ή μη - αισθησιακου πεδίου πως να βγω να φωναξω για το συλλογικο ιδεωδες?  ...ανθρωποι...οχι κατι το σπουδαιο . Ένα λουλουδι   , μια σταγονα νερου ειναι σιγουρα σπουδαιοτερη απο μένα . Ισως  , οταν γινω λιπασμα να γινω κι εγω σπουδαιος .