Μέχρι εδώ φτάνει η σάρκα

μοναχικές παραλίες
χαράδρες κι ανοιξιάτικες βροχές
του κεραυνού το νανούρισμα
η προσταγή του αηδονιού.
Ερειπωμένα μέρη στα ματια σου κυλάν
το φως της Αφροδίτης
το εξαρτησιογόνο τέλμα του απέραντου πάθους
κι η εξουσία της γραμμής του ορίζοντα.



γιατί όταν σε βλέπω
το μόνο που μπορώ να κάνω
είναι να κοιτώ εσένα
και τα σάλια μου
να τρέχουν