2.4.10

ερωτικό

Η ράχη με την αρχη εχουν τα ιδια γραμματα και διαφορετικα νοηματα.δεν υπαρχει  λογος που χρησιμοποιω αυτές τις συγκεκριμενες λεξεις.κι οποιες και να χρησιμοποιησω παλι το ιδιο θα είναι.Ολα τα αλφαβητα του κοσμου κι ολες τις γραφες που περιμενουν να ανακαλυφθουν μπορώ να ξεσηκωσω προκειμενου να σε κανω να μου χαμογελασεις . κολλαει το μυαλο μου.και μεταφερει το κολλημα στα δαχτυλα.πως να σου πω αυτά που σου ‘χω ηδη εκφρασει ?νιωθοντας , μαλιστα , πως ουτε σε πενηντα πεντακοσια χρονια δε θα προφτασω να σου χαρισω οσα απειρα μου επισκεπτεσαι στη ψυχη μου κάθε καθημερινα.να σου μιλησω ετσι όπως σου μιλας εσυ .να σε θαυμαζω ετσι οπως σε θαυμαζω κάθε φορα που πλανητευεσαι σε σπηλιες βυσσινι. η μνημη σου ξαγρυπνα στα πιο ψηλα βουνα μου . ολο μου το τιποτα ζυγιζει εκατο χιλιαδες πουπουλα αετου κι εχει και κατι χαυλιοδοντες ισαμε και κει κατω για να σε προσεχει από τη μανια μας με το τελειο. . Δεν αντεχω να σε απεχω και δε μπορω να μη σε αυτοκρατοριζω. Δε ξερω πλεον την ταχυτητα της ροης του νερου κι ουτε που δεν δε με νοιαζει. Καιγομαι σα του παγετωνες που λιωνουν αλλά αμα είναι να γινω όλος νερο χαλάλι. θα εχεις να πινεις