Τώρα.

 Χάνω τις λέξεις.

Την ικανότητα έκφρασης.

Ποτάμια καθημερινότητας

Πουτάνα καθημερινότητα.

Οι αλλαγές που δεν αντιλαμβάνομαι.

Και το λεξιλόγιο περιορίζεται.

Με πενήντα λέξεις ζω.

Κι ελπίζω να τα καταφέρω ο μαλάκας.

Με πενήντα λέξεις μέχρι το ταμείο ανεργίας πας ψηλέ.

Ξαναγεννιούνται άραγε οι λέξεις?

Μπας και ξαναβγεί

 από το υπόγειο ο ήλιος 

και στείλει το τίποτα μου

 στο πιο ψηλό σκοτάδι.