μ' είχε απορροφήσει το γαλάζιο του κενού

τέτοια ώρα ήταν ίδια ώρα.Απόλυτα φυσιολογικό , θα πείτε. Βιάζεστε όμως. Σας είπαμε πότε? πού? Και ούτε πρόκειται γιατί θα προδίδαμε το μυστικό που μας εμπιστεύτηκε .
Είμαστε αθώοι μα όχι αφελείς. Γέλοιοι και δε μας νοιάζει.Γνωρίζουμε να καλύπτουμε τα νώτα μας καλύτερα κι από σκαφτό μπικίνι.Αγνοούμε τις προκλήσεις του παρόντος και πορευομάστε το δύσβατο δρόμο των κατσικιών.''Εστι τοις λογος την αρετην ναίειν δυσαμβάτοις επί πέτραις''.
Δε μας νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι, πως κερδίζουν στην καθημερινοτητα και πως χλευάζουν τα ιερά των αστέγων. Εξάλλου σ' εμας , στον τόπο μας , δεν έχουμε άστεγους. Βασικά , πουθενά δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν άστεγοι-με εξαιρεση το Παρισι που ειναι στυλ το να κοιμασαι στο μετρό- μιας και οι υπαρχουσες κατοικιες υπερκαλυπτουν τις πληθυσμιακες αναγκες.
Λύσαμε το προβλημα της στεγασης με τον ίδιο τρόπο που λύνεται κάθε πρόβλημα. Επιστημονική μελετη και καλή διαθεση από τα μέλη της κοινωνιας μας.Τι πειράζει αν κοιμηθει ένας αγνωστος στον καναπέ του σπιτιού μου? Με τόση αποξένωση μόνο καλό κάνουν τέτοιες πρωτοβουλίες. Φέρνουν στο φως μια ξεχασμένη πτυχή της φύσης μας. Μπορούμε να είμαστε λιγότερο σκούπιδια απ' όσο έχουμε γίνει. Συνείδηση θέλει και υπόταγη στον εσωτερικό διάλογο.Μείνετε σιωπηλοί για μία ώρα και θα νιώσετε αυτό που σας λέω.
Να βλέπετε με τ' αυτιά και τότε θα έχετε κάθε δικαίωμα να φωνάξετε '' τι ακούν τα μάτια μου''. Μέχρι τότε οι τρελίτσες είναι εκ του ασφαλούς και 'μεις δε μασάμε παρά όση τροφή είναι αναγκαία για την επιβιωση.