14.12.09

εγώ είναι , εσύ είμαι , αυτός είσαι.

σκαλίζω τη μύτη μου πολύ τελευταία.
και παλιότερα το έκανα αλλά οχι με τοσο θράσσος ,
με τόση άνεση.
Λες κι είμαι μόνος μου .
Εντελως.
περιμένω στη διάβαση μαζι με άλλους εκατο και σκαλιζω ανεμελα το αριστερο μου ρουθουνι.
για αριστεροχειρα κρινεται ως λογικη ενεργεια :
αριστερος δεικτης αριστερο ρουθουνι.
ειναι η ταση της ζωης να γερνει προς τη μερια που νιωθει.
Τότε γιατι ξύνω το αριστερο φρυδι με το δεξι χερι?
μολις το εκανα.
και το αντιληφθηκα πάραυτα.
Αετός ο καριολης.
μονο που δε με αφορα.
ο,τι και να ειμαι, ειμαι λίγο.
Μονο το καθολου μου ειναι αρκετο.
ξερεις,
οταν καπνιζω και ρουφοφυσάω τον καπνο τότε ,
συμβαίνουν τα παντα.

χαμογελαω με το προσωπο ολοκληρο και τα ματια μου λαμπουν.
Το ξερω αφου βλέπω τα ματια τους να λαμπουν.
το παρον ειναι καθρεφτης.
οι εκφρασεις των αλλων ειναι δικες μου εκφρασεις.
Με το χαμογελο τους απαντουν στο νηπιακό χαμογελο μου.
ομως δεν αντεχω άλλο αυτο το μου και το σου.
Για την ακριβεια δε μπορω άλλο το πρωτο προσωπο.

οκ

ολα ειναι προσωπικα .