κούκου

κι ενώ άπειρα σωματίδια
αμέριμνα αιωρουνταν στο κενό
αναμεσα σε καναπέ και πάτωμα  ,
σκόνταψε το τηλέφωνο  ,
οδηγώντας τα σε τραγικό θάνατο.

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε
τα υπόλοιπα άπειρα σωματίδια
έκφράζουν τη θλίψη τους

...κ' είμαι σε αναμονη της οργής αυτών.

προχωράω
μόνο μπροστά
στους τοίχους ματώνω
και συνεχίζω
διαλύω όποιον ερθει πολυ κοντά
πράγματα που συμβαίνουν και στο συμπαν , δηλαδη.
Ελξη , ελξη , ελξη  , συγκρουση.

Σε κάποια συμπαντική συντεταγμένη  διαλύονται δεσμοί για φτιαχτούνε νεοι  για να διαλυθουν για να φτιαχτουνε νεοι.

Και το υπολοιπο συμπαν κάνει κανονικα τη δουλειά του.

Φουσκώνει και ξεφουσκώνει.

άγουρος, καθήμενος πάνω στο ανθισμενο δενδρο(practice)

η ποιηση
κι η βοτκα.
κάτι ληγμενα ντρόγκια.
μια αναγνώριση της καθημερινοτητας που ποτέ δε συνεβη.

κι η   αγάπη που σκότωσα δίχως να θέλω...πω ρε πούστη!!!...πολλα θηλυκά που δουλευουν σε γραφείο ηταν εξω σήμερα(κι ακομα ειναι.Αλλα ποιος αντεχει ενα ποτο στο τεταρτο για τεσσερις ωρες?)