σε φιλάω λες και σε χάνω
είναι από τη χαρά που φεύγεις
σε λατρεύω

ωραία είναι ικανοποιημένος και μόνος.

χρειάζομαι καταφύγιο
για τα σκουπίδια μου
και συ δεν είσαι γι΄αυτο το ρόλο

τα παραμύθια
τα γράφουν οι μεγάλοι
και τα χαίρονται τα παιδιά.

στο παγκάκι αναίσθητη
αρνείται να ζήσει ή να πεθάνει,

αυτό που πάντα ήθελα
με κάνει
να χάνω τον έλεγχο.


αν μείνεις κι άλλο
σε μισώ

τα παραμύθια για τα παιδιά
θέλω να τα ζω

οι τύψεις ειναι βενζίνη
οπότε

αδίστακτα
σφάζω
κάθε
αγαθή πρόθεση.

θηλυκότέτοιο νόμιζα , άφυλο τελικά νομίζω

το βελούδο τιμωρεί όποιον το χαιδέψει

ρώγες
ελπίδες στάζουν.

η καλύτερη καβάτζα
στα πόδια της ανάμεσα

ο έρωτας κρατάει για πάντα
το αντικείμενο αλλάζει

είναι αυτό που λένε αυτοσχεδιασμός

πρέπει
να θέλουμε
να προσπαθούμε
να σωζόμαστε συνέχεια
μήπως
και
δεν
καούμε
στην
ώρα
μας.



Έρχεται και σε βρίσκει αυτό
αν βαριέσ' εσύ.

μπορείς
να μη βασιστείς
επάνω μου
δε πρόκειται
να μη σε προδώσω

σα κομήτης θα περάσει
ο ένας απ΄τον ορίζοντα του άλλου

το κοινό ποτάμι το γεύτηκαν χιλιάδες
μα όχι οι πολλοί

παχαίνει συνέχεια η ιστορια
που ταξιδεύει στους ώμους μου

η αντίδραση του σηκωμένου γιακά
ξεσπά στις τρίχες
που αρνούνται να παραδωθούν

κι η παπαρούνα
είναι
σταθερή επωδός
της αμυγδαλιάς

σιγά τα σορόπια

κι εσύ
ήσουν κάποτε
η ελπίδα των άλλων.



αυτός θα τα καταφέρει
δε τον πιάνεις σε τίποτα
αετός


ούτ' εκείνος.

πια.

άστεγο ακορντεόν
γαλάζιο κλάμα μωρού
ευδιάθετη μάνα
μαραγαρίτες με μαργαριταρένιες μέλισσες
και σκοτάδι και δεν σκοτάδι
με το ένα πόδι στην επόμενη φάση
κοντάστοναποκλεισμό
κοντά στην ένωση

τέντες ανεβαίνουν
οποιος θέλει φυσάει
απαλά αγκάθια
αρκεί να μην έχει στόμα

πότε θα 'ρθεις ρε συ ?

δε κανω τιποτα
κι αυτό δεν είναι κάτι

άσκοπα ξυπνάω
γιατί χόρτασα ύπνο

κρατάω το κεφάλι καθαρό
με μαύρο και μπύρα

περιμένοντας

την ώρα να περάσει
να κάνω μπάνιο
να πάω για δουλειά

ν' αγανακτήσω κι εκεί

και λύτρωση να βρω
εκεί που η συνείδηση
είναι σε διακοπές

μια καχεκτική αμνησία σέρνει τη συνέχεια.

χάδια βρυκόλακες
κανουν βόλτες
στα χορταριασμένα μου
ξεροπήγαδα.

αν ήταν χειμώνας δε θα με 'νοιαζε.
το κρύο θα μου μάθαινε την παγωμένη του ησυχία

ασε το φως κλειστό
το σκοταδι δίνει ευκαιρίες
και τα δικαστήρια λειτουργουν ως τ' απομεσήμερο


ξεχάστηκα με τα παιδιά στο δρόμο

λέγαμε τι θα κάναμε

τα λόγια
λεπτομέρειες
της σκιάς.

δε προστατέψαμε τη λήθη μας.

αυτά που κάνουμε
ούτε που τα 'χαμε φανταστεί.


μα είναι σχεδόν καλοκαίρι
μου το είπες εχθές
κι ένα που σου ζήτησα
μ' έπεισες
πως ο λύκος
δεν αντέχει τη στοργή
πως για να γεράσει
πρέπει
να μείνει νέος.

λαχανικά ,
ενίοτε καμια μπριζόλα λαιμού ,
μπύρες ,
τάπερ ,
καπνός χαρτάκια φίλτρα ,
εισιτήρια για το αστικό,
πληρωμή λογαριασμών,
ψωμί.

όλα τ' άλλα τα 'κοψα.

ζυμαρικά στο ντουλάπι
το κερί για τα μαλλιά θα βγάλει χρόνο άνετα

δοξάζω τον πόλεμο που μαίνεται εσσαεί

ξυπνούσα με ξυπνητήρι

λες και θα ήμουν κοινωνικά δραστήριος


δώρισαν στο συγκάτοικο απορρυπαντικό για πλυντήριο

φροντίζω
να κρατάω
ζωντάνα
όσα μου αρέσουν

ολοένα λιγοστεύουν

δε νηστεύω
επιλέγω την αφοσίωση.

βάσιμες αιτίες
για να ξαπλώνω
περισσότερο.

η εσωτερική ανακωχή
ξεκουράζει
στο τιμόνι
την αποφυγή της αποτυχίας,

κι η βρύση που στάζει
προμηθεύει
θαλασσινό νερό
το τροπικό ενδιαίτημά μου
του πρώτου ορόφου

η αυθεντία

της έδωσε ένα λουλούδι
''μύρισε το'' της είπε

έκοψε ένα προς ένα όλα τα μωβ άνθη
στη μύτη τα 'χωνε
για να θυμάται η όσφρηση

άκουγε τα χώματα
χαιρετούσε στα σύννεφα
στοχεύοντας με το δάχτυλο
όπου δεν υπήρχε στοπ.

εδώ και δυο μήνες περπατάει.

η φωνή της αλλάζει χροιά
σε κάθε μου πρόταση
η φωνή μου αλλάζει χροιά
σε κάθε της πρόταση

προσέχω
να μη τη τσαλακώσω

μπας και καθίσει στην άκρη του κρεββατιού
σε ώρες εκτός επισκεπτηρίου

κι απ' την υπερβολική προσοχή
γέμισε ο τόπος
με το ακρωτηριασμενό χαμόγελό της


δεν μας αφορά καμιά δικαιοσύνη
αυτόν που δε θες να πληγώσεις
σκότωσ' τον

για τη μόνη επιθυμία όμως ,
μιλάω από το πρωί
μέχρι τα βλέφαρα
να σκεπάσουν
την απάτη.

Ήμαστ' εδώ τόσο καιρό
και συναντηθήκαμε
με τη βαλίτσα στο μυαλό.


τελικά,
ασχολούμαι
με την εκτροφή δεινοσαύρων.
Σίγουρη δουλειά και ατελείωτη.

το επιτόκιο

αυτοκόλλητο σεντόνι
λάβαρο φουσκωτό
αφού αυτά βλέπει

σούπερμαν σκουπιδιάρης
ντύνει τις κολώνες
ταπετσαρίες
με πασχαλίτσες



ασ' το να γίνει ο,τι θέλει
και γυμνός το κουβαλάει


όσο τ' αφήνεις τόσο σε ξεχνάει,
τόσο περισσότερο πονάς
κάθε που πέφτεις πάνω του.

ήταν, βέβαια , σημαντικό
χωρίς αυτό θα ήταν αλλιώς

μια ζωή
το παρελθόν στην πρώτη γραμμή
σκοτώνεται
ξανά και ξανά
για να αριστοποιήσει
το σίγουρο.

Ώσπου ήρθαν
πιο εξελιγμένα βίντεογκέημ


ανακυκλώθηκαν σε κρύα κλίματα

θάφτηκαν σε εύκρατα προς τροπικά

το αγωνιστικό καναρίνι

ενωμένες ανάσες
μπολιάζουν ουράνια τόξα
μόνο όταν αναπαράγεται η αμοιβάδα.

κισσός
τρώει το δέντρο
ωραίο για φωτογραφία
το δέντρο το ρώτησες?

προκειται
για χημική ένωση του δέρματος
φτιαγμένη να ξεγελάει


τα δηλητήρια δε τα στειρώνουν από πεποίθηση,
για να έχουν πάντα νερό οι πηγές, λεν.

Η επιμονή , βέβαια , φέρνει αλλαγές
που αργούν τόσο που πρέπει ν' αλλαχθούν

υψηλή κάταψυξη
αισθητική συντήρηση

το φρέσκο γάλα κρατάει πιο πολύ
αλλά την αγελάδα
δεν την ένοιαξε
ποτέ.

δαμάζοντας τη μαλακία

ιχθυοπομπές
σε υφανάκρουση
χλιαρών ριπών
γλίτσα
κατσαρίδας επιβιώσασας
σε φίξιον ταινία
με συνοδεία αλλαντικών

-ναι, αλλά
δε βγαίνει νόημα

-η χελώνα κέρδισε το λαγό.
το ξέχασες?

όσο χρειαστεί

πινέλο
ζωγραφιά
μουτζούρα
εδώ τα λάθη επιτρέπονται
καλύπτονται
υπάρχει καλή θέληση γι' αυτό,
και γι' αυτό καλύπτονται.

ως πότε?

πήδηξαμε στο βαγόνι
κι ούτε είδαμε που πήγαινε το τρένο

''ειμαστε μαζί'' φώναζες
κι εγώ γελούσα
ευχάριστα εξαρτημένος
στο πάθος σου


στην καρδιά του ανεμοστρόβιλου
εγκληματικά αθώοι
κάναμε μακροβούτια εκτός χρόνου


τώρα που το σκέφτομαι
περάσαν ώρες πολλές
που ούτε ανάσα
δε χωρούσε
ανάμεσα
στα μάτια μας.

2 γεμάτα συρτάρια ( ίσως παραπάνω )

περασμένος πονοκέφαλος
μουστάρδα χωρίς κέτσαπ
Ενα μπουκαλι βοτκα
ελιγμοί
πανω κατω
αν ήταν να καθίσω στ' αυγα μου , καθομουν σπίτι
ηταν στ' απανω
αύριο κυριακή μεθαύριο δευτέρα , δηλαδη
αδιαφορια
3*5 = 15
με τασεις για έξω
ξερνώντας τη χέστρα μου
Αυριο θα δουμε
ξέχασα τον αντώνη στη σούρα μου
όχι τότε , όταν ξύπνησα
παντα αυριο βλεπουμε
άραγε έφαγα καμιά ατομική πίτσα το πρωί?
ή ετσι πήγα για ύπνο

έβγαλα τη μέρα προτού μπει
κεκτημένη ταχύτατα
Ξαπλωτά και τεντωμένα
καθημερινος πρωταθλητισμός
Χωρίς πονοκέφαλο
άνετα παπούτσια
αποτελεσματικότητα εσπερινού ύπνου(ανασκελα , στο πλάι πολλή ζαλάδα)
θα το ξαναπώ
άνετα παπούτσια
μαγειρεψα γεμιστά
η μόνη συμβουλή που μπορώ να δώσω
να φοράτε άνετα παπουτσια
Καλύτερα από ποτέ
μη ρωτάς τίποτ' άλλο
Οχι γκουρμέ , σεφ, HD
αλλά εντάξει.

Τώρα πόσο εντάξει είναι το εντάξει...?
άρον τη ζυγαριά σου και δρόμο

τόσο
ώστε να με πείθω

το βομβαρδισμένο δωμάτιο
δεν είναι αρκετό
για να μην εντάξει

ad

είμαι στριμωγμένος

όσο χρόνο και να 'χω

πατάω πλήκτρα
σβήνω χαρακιές
αυτοί οι τοίχοι
γεμάτοι με δικές μου κραύγες

πάλι
άργησε
να μου φέρει
το πιστόλι
ο γαλατάς

μέχρι που πάτησα hell.com
κι εκεί σκοτάδι μόνο
κι αναζήτηση στο google

από την άλλη
στο heaven.com
γίνεται το έλα να δεις.

εμπιστεύομαι τους λίγους
τους καθόλου.

hell.com

Ξεκουμπώστε το κεφάλι , κουμπώστε το αδιάβροχο

πρωτότυπες αντιγραφές ανόητων επιτυχιών

ξεπατικώνουν
ο,τι να 'ναι

το γούστο
είναι προσωπική ύποθεση.

κι ελλειψη αυτού
πάλι προσωπική υπόθεση είναι.

`` πότε
``` ξεκίνησε
```` η βροχή ?

τόση εκκεντρικότητα
που είναι όλοι τους ίδιοι.



Ευτυχώς ,
το να 'σαι εκτός μόδας
είναι πάντα στη μόδα

σου γυρίζω την πλάτη
επειδή μου θυμίζεις
ο,τι με κόπο
απέτυχα να λησμονήσω

από ατσάλι με φτιάχνω

μάλλον,
φαντάζω ισχυρός

έτσι δείχνει το αδιάκριτο ένστικτο των άγνωστων
που μαζεύονται σα περνάω δίπλα τους.

σα τους άλλους ,πλέον, κι εγώ



μα η μνήμη των αισθήσεων
δε ξεγελιέται
με δουλειά και πρόβες

σε ψάχνω

αναγκαστικά


επειδή
αυτές οι στραγγισμενές φωνές
που ξεραίνουν το δέρμα μου
πετάν τα όπλα τους
στην ιδέα της χροιάς σου

ζώ
με το μήνα

από μακριά κι αγαπημένοι

κι όταν , πράγμα σπάνιο,
δεν είμαι κλεισμένος
στην απομονωμένη ασφάλεια
του σπιτιού μου

κι όταν , πράγμα σπάνιο,
δεν προκαλώ όλες τις ανέλπιδες σκέψεις
στον άγνωστο
που σκόνταψε στο βλέμμα μου

εισβάλουν παρέα
οι λοξοί θεοί
κι οι αγαθοί διαβόλοι
και με τιμάνε
χαρίζοντάς σε.

-σήκωσε λίγο το στόρι να δούμε τι καιρό κάνει , σε παρακαλώ

η αμετροέπεια στη μετριοφροσύνη
δεν είναι για κάθε στιγμή
δεν είναι για κάθε μέρα

το σπαθί
δε φτιάχτηκε για τη θήκη
δε φτιάχτηκε για τον τοίχο

το απλωμένο χέρι του ζητιάνου
ανήκει αποκλειστικά σ΄αυτόν

κι ο κλέφτης
που αδειάζει
κάθε μέρα
το σπίτι μου
με πληρώνει
έτσι
όπως
μου
αξίζει.