27.11.09

τυχαίοι μπάσταρδοι
με ανυποστατα
ισχυρη
αφοσίωση
στο τίποτα.

24.11.09

ξερεις τι μ' αρεσει?
που ολοι λετε μερος της αληθειας.
και ειστε σιγουροι πως δε λετε ψεμματα.
κρυβετε τρομο , φοβο , πονο ,
να μη δω.
Λες και δε βλεπω.
Μπορει να κρυφτει το οτιδηποτε?
κρυβει η ανιψια μου τα παιχνιδια της και δεν τα βρισκει με τιποτα η αδερφη μου.Τα βρισκει η γυναικα που παει και καθαριζει το σπιτι μια στις δεκαπεντε.
Αλλά αυτο δε με νοιαζει
.Με νοιαζει που δε λετε ολη την αληθεια ρε πουστη μου.
Την κρατατε ολοι για την παρτη σας.
Κι ειστε ασφαλεις ετσι.
Ανετοι κι ετοιμοι για καθε προκληση.
Στην πρωτη γραμμη για καθε ξεκινημα.
Νεο.
Διαφορετικο.
Χωρις συνεχεια.
Διακοπτομμενες ζωες.
Σλαϊτς.
Συνεχης ροη μονο αυτη του σπερματος και του χρονου.
Κι επειδη στο δευτερο βιωνουμε την ανυπαρξια ,
την αδυναμια ,
στρεφουμε ολη μας την υπαρξη στο πρώτο.
Και χυνουμε οπου βρουμε.
Ομορφια ,
κουραδες ,
μισος ,
παθος ,
ειλικρινεια ,
υποταγη ,
σεβασμος ,
αντιδραση.
Οπουδηποτε .
Αρκει να μας παιρνει.
Να σας παιρνει πηγα , προς στιγμη να γραψω ,αλλα κι εγω τετοιος ειμαι.
Ή μαλλον δεν ειμαι τετοιος.

ειμαι ο αξονας
που τριγυρω του
ο ανεμοστροβιλος χορευει .

Και δε γινεται να με βλεπω ξεκαθαρα.

Οταν σταματησει αυτος ο αερας κι η σκονη
να με τυλιγουν
θα σας πω.
Θα καταλαβατε.
Θα νιωσετε.
Πως δεν αλλαξε και κατι.
Αν εξαιρεσεις πως ολα πλεον κινουνται προς ολες τις κατευθυνσεις .

Αφου πρωτα κανουν πλιατσικο μεσα μου μετα βγαινω και γω μαζι τους.
Ειναι ωραια να κλεβεις ο,τι θες χωρις να ρωτας.
Χωρις να χρειαζεται να ρωτησεις.
Γιατι κανεις δε μπορει να σε κατηγορησει που ονειρευτηκες.
Ουτε που ονειρευεσαι.
Να δεις που θα σε συμπαθησουν κιολας.

22.11.09

τσάκα πίκο
φεύγουν
γελώντας
πιο κοντα
σε κενό-

μη μπερδευεις
το χώρο
με
το χρόνο

κι οτι σβήνεις
δε σβήνεται.
τίποτα δε καθαρίζει.

οσο κι αν νομιζεις

20.11.09

η κυριαρχία
της βλακείας
αποδεικνύεται
από την υπαρξη του φόβου
ενώ γνωρίζουμε πως θα πεθανουμε

18.11.09

ο ευγενικός σαγηνευμένος μαλάκας

ήρθε
καταπάνω του
η ομορφιά
κι εκείνος
έκανε
στο πλάι.

17.11.09

θηλυκά που αγαπάω

μπύρα
ησυχία
κουβέρτα
σκιά
χέστρα
amy winehouse
μπάρα
πολυθρόνα
ειλικρινεια
σούπα
μουσική
σιωπή
τζούρα
νύχτα

το θυμασαι μεχρι να πεθανεις

να χεσω μες στα δακρυα σου
που πηγαζουν απο σενα

απο κει που δεν υπαρχει κανεις αλλος
μονο εσυ
κανεις αλλος
και νομιζεις οτι ετσι ειν' ο ανθρωπος.
καλα κανεις και νομιζεις ετσι.
δεν εχεις κι αλλον για να κρινεις.
κι οσους κι αν εχεις κανεναν δεν εχεις,
μονο εκεινον τον λυγμο
που θα μεινει εκει

να ξεχναει

ο,τι ονειρευεσαι

να ξεχαστει.







ξεχασα τον βλάντιμιρ χόροβιτς

9.11.09

τίποτα δε συμβαίνει τώρα

ενώ τότε
τόσοι σπουδαίοι.

κι όταν το τώρα γίνει παλιά
λένε

τίποτα δε συμβαίνει τώρα
ενώ παλιά
τόσοι σπουδαίοι.

6.11.09

Δε διαφέρουν σε κάτι

τα σκυλιά που δαγκώνουν
κι οι ανθρωποι που χαμογελανε με συμπόνια.

3.11.09

είδα πως με κοιτουσες
οταν έκανα
πως δεν εβλεπα

το θηραμα
αναζητα
τον θύτη του

τον ένα και μοναδικό

κάθε φορά

2.11.09

Τζελαλαντιν Ρουμί θενκς ε λοτ

όλο οι άλλοι.
κάπου μπλέκονταν
τους κατηγορουσα
εκεινοι εφταιγαν
όχι εγώ που ονειρευόμουν
μόνο
και δεν έπραττα
μόνο όνειρα
μα κάποτε τόλμησα
και πήδηξα απο το γκρεμό
μου πήρε χρόνο
και μου έδωσε χρόνο
μετά την πτώση ο,τι δινεις παιρνεις
και δίνω
όσο έχω
κι όσο δίνω τόσο έχω
χαριζοντας με αναγεννιεμαι
(δηλαδή πιο πριν έχω σκοτωθεί)




και ποτέ εκεί που δεν είμαι

κι οταν εισαι κι εσυ εκει τότε ειμαι παντού

1.11.09

Κράτα τα όλα. ακόμα και την Ασκητική

συγχρονίζαμε το βήμα μας
δέξι εσύ αριστερό εγώ
εφαπτώμενα μπούτια
αγκαλιές και με τα δυο χέρια
δεμένοι σ' αλογο αραβικο

δεν κοιτούσαμε μπροστά
πρόσεχαν οι άλλοι για μας
έστρωναν κόκκινα χαλιά
δίχως να το ζητήσουμε



ειναι passe η Σιμόν ντε Μποβουάρ

μιλούσα
ήθελα κάτι
εφραστικός παροξυσμός
κι επιμονή.

προτού λιώσουν τα παγάκια

επιδειξίας
με καλλιτεχνικό περίβλημα.



όποτε ειμαι κάποιος δεν ειμαι.


με απλωμένα τα πόδια στο γραφείο του σπιτιού

είμαι

βλέπω σχεδόν όλο μου το σώμα

ειμαι ,οπουδηποτε τυχαια πρεπει,

δε μου αρέσει που μ' ενοχλεί
αλλά έχω σωματοφύλακες το χρόνο και τη λήθη
και μια σημαία με τον τσέ πίσω από τη σβάστικα